Αν πιστεύετε ότι σας λένε συνεχώς ψέματα, παραδόξως μπορεί να κινδυνεύετε να αποδεχτείτε τις αναλήθειες των άλλων.
Της ΝΑΝΣΥΣ ΝΕΝΕΡΟΓΛΟΥ
Μερικές φορές μπορεί να απογοητευόμαστε με τον κόσμο γύρω μας ή με τον εαυτό μας, ειδικά όταν τον βλέπουμε να απομακρύνεται από την αλήθεια του. Γιατί οι άνθρωποι αρνούνται τις βασικές πραγματικότητες της ζωής τους άραγε;
Αν θέλουμε ποτέ να καταπολεμήσουμε τα πολυάριθμα ψέματα που ακολουθεί ο κόσμος με ανυπομονησία, πρέπει να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να παρατηρήσουμε. Κάτι προφανώς δεν λειτουργεί.
Πρώτα απ ‘όλα, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε σε ποιο βαθμό ο σύγχρονος κόσμος και εμείς, είμαστε δεκτικοίκαι μαθημένοι στην αλήθεια μας.
Μέρος του να είμαστε άνθρωποι και να ζούμε σε μια κοινωνία με άλλους ανθρώπους, είναι να βρίσκουμε έξυπνους τρόπους να εκφράσουμε και να αποκρύψουμε τα συναισθήματά μας. Οι άνθρωποι πάντα βρίσκουν τρόπους να εξαπατήσουν. Οι εξαπατήσεις δεν είναι απαραίτητα κακόβουλες. σε κάποιο επίπεδο είναι ζωτικής σημασίας για να ζήσουν οι άνθρωποι μαζί με αρμονία.
Ακριβώς όπως μπορούμε να καταστείλουμε ορισμένες πτυχές του εαυτού μας στην αυτο-παρουσίασή μας στους άλλους, έτσι μπορούμε να κάνουμε το ίδιο και με όσα δεν μας εξυπηρετούν και δε μας βολεύουν. Τις περισσότερες φορές, γλιτώνουμε τον εαυτό μας από το μαρτύριο των ευθυνών μας ή των αλλαγών που χρειάζεται να υποστούμε. Πότε όμως αυτή η αναγκαία ιδιωτική αυταπάτη γίνεται επιβλαβής; Όταν γίνεται άρνηση.
Η άρνηση είναι ένα υποσύνολο των πολλών τρόπων που έχουν αναπτύξει οι άνθρωποι για να χρησιμοποιούν τη γλώσσα για να εξαπατήσουν είτε τους άλλους είτε τον εαυτό τους. Μπορεί να είναι τόσο απλή όσο το να αποδεχτείς ότι κάποιος άλλος μιλάει ειλικρινά. Επίσης, μπορεί να είναι τόσο ανεξιχνίαστη όσο και οι πολλαπλοί τρόποι με τους οποίους αποφεύγουμε να αναγνωρίσουμε τις αδυναμίες και τις κρυφές επιθυμίες μας.
Πώς μπορούμε να καταπολεμήσουμε την άρνηση;
Η αλήθεια ακούγεται καλή θεωρητικά, ειδικά αν είναι αλήθεια με την οποία συμφωνούμε ή που μας τοποθετεί σε ευνοϊκό πρίσμα. Οι περισσότεροι λένε «ναι» όταν τους ρωτούν αν θέλουν να ακούσουν την αλήθεια. Ωστόσο, όταν η αλήθεια είναι όχι καλή, αντιδρούν και αρχίζουν να αντιστέκονται.Υπάρχουν ενήλικες που επιμένουν ότι μπορούν να αντέξουν την αλήθεια και κλαίνε, βροντοφωνάζουν, χτυπούν γροθιές στους τοίχους κτλ.
Όσοι έχουν άρνηση,βιώνουν ένα δυστοπικό όραμα ενός κόσμου αδέσμευτου, στον οποίο τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο και κανείς δεν μπορεί να εμπιστευτεί. Αν πιστεύετε ότι σας λένε συνεχώς ψέματα, παραδόξως μπορεί να κινδυνεύετε να αποδεχτείτε τις αναλήθειες των άλλων. Η άρνηση είναι ένα μείγμα αμφιβολίας και διαβρωτικής ευπιστίας.
Η πιο κοινή απάντηση στην άρνηση, είναι η απομυθοποίηση. Ορισμένες απομυθοποιήσεις είναι ατελείωτα υπομονετικές και αστικές, αντιμετωπίζοντας τους αρνητές και τους ισχυρισμούς τους σοβαρά και ακόμη με σεβασμό.
Τα γεγονότα δεν κερδίζουν επιχειρήματα.Αν λοιπόν τα γεγονότα δεν μπορούν να πείσουν τους αρνητές να δουν επιτέλους την αλήθεια, τι άραγε μπορεί; Η λογική νοημοσύνη δεν θα λειτουργήσει, αλλά η συναισθηματική νοημοσύνη μπορεί. Ο στόχος θα πρέπει να είναι να επιτρέψετε στον εαυτό σαςή σε κάποιον άλλο που βιώνει άρνηση να αλλάξει ‘ομάδα’ χωρίς να αισθάνεται άσχημα με αυτό.
Χτίστε εμπιστοσύνη. Μπορεί να διαφωνείτε εντελώς με τον συνομιλητή σας, αλλά προσπαθήστε να μεταδώσετε σε αυτό το άτομο ότι συμμερίζεστε τις βασικές αξίες του/της. Αναδιατυπώστε αυτό που λέει αυτό το άτομο, ώστε να μπορεί να καταλάβει ότι καταλαβαίνετε από πού προέρχεται. Στην περίπτωση για παράδειγμα που ένας διευθύνον σύμβουλος αρνείται να αναγνωρίσει μια κακή πρόσληψη, μπορείτε να μεταδώσετε ότι ανησυχείτε και εσείς για το κόστος της πρόσληψης.
Τώρα λοιπόν, είστε έτοιμοι για την πραγματική κίνηση ‘νίντζα’ – πρέπει να δείξετε στον‘άλλο’ ότι οι πεποιθήσεις του έρχονται σε σύγκρουση με τις δικές του αξίες και στόχους, χωρίς να τον κάνετε αμυντικό. Συγκεκριμένα παραδειγμάτων ανθρώπων που άλλαξαν γνώμη μπορεί να βοηθήσει. Το ίδιο μπορεί να υποδηλωθεί ότι η προηγούμενη γνώμη ενός ατόμου ήταν κατανοητή, δεδομένων των πληροφοριών που είχε εκείνη τη στιγμή.
Η ερώτηση είναι, αξίζει τον κόπο όλο αυτό; Η απάντηση είναι, σαφέστατα ναι! Στρέφοντας τον εαυτό μας και κάποιον άλλο στην αλήθεια, θα μπορούσε να βοηθήσει να επιστρέψουμε στον κόσμο της πραγματικότητας, σώζοντας όχι μόνο τη λογική αυτού του ατόμου, αλλά και τη δική μας.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ KARFITSA
