Είναι θλιβερό να βλέπουμε την έλλειψη προσοχής στο θύμα και τις συνέπειες που βιώνει και οι θύτες να παίρνουν την κεντρική θέση στον διάλογο.
Με αφορμή τα αλλεπάλληλα περιστατικά βίας ανηλίκων εδώ και καιρό το διαδίκτυο, τα ειδησεογραφικά portals, τα κανάλια έχουν πλημμυρίσει από εκπροσώπους της… επιστημονικής συνομοταξίας των παιδοψυχο-κάτι τέλος πάντων κι εκεί ακούς τα μύρια όσα. Να ξεκαθαρίσουμε ότι σέβομαι τον κλάδο των ψυχολόγων. Ίσως περισσότερο από όσο εκείνοι διότι αν το έπρατταν θα τον προάσπιζαν από κάθε λογής επιτήδειους που βαπτίζονται εν μία νυκτί ψυχοθεραπευτές, ή ψυχοερευνητές και πάει λέγοντας.
Κατά τον ίδιο τρόπο κατανοώ πλήρως την αγανάκτησή όσων αντιδρούσαν για τον τρόπο που προσεγγίζονται τέτοια σοβαρά θέματα. Είναι θλιβερό να βλέπουμε την έλλειψη προσοχής στο θύμα και τις συνέπειες που βιώνει και οι θύτες να παίρνουν την κεντρική θέση στον διάλογο, ειδικά όταν οι πράξεις τους έχουν σοβαρές επιπτώσεις στην ζωή ενός νέου ανθρώπου.
Η κοινωνία μας βρίσκεται συχνά αντιμέτωπη με σοβαρές καταστάσεις βίας, όπως οι επιθέσεις κατά ανηλίκων. Η πρόσφατη περίπτωση του ξυλοδαρμού μιας 14χρονης από ανήλικους δράστες έχει αναδείξει την ανάγκη να αναθεωρήσουμε την προσέγγισή μας στα θύματα και τους θύτες. Συχνά, στα μέσα ενημέρωσης, βλέπουμε ψυχολόγους και κοινωνικούς επιστήμονες να εστιάζουν κυρίως στους δράστες, τονίζοντας την ανάγκη τους για ψυχολογική υποστήριξη, χωρίς να αναγνωρίζουν τις σοβαρές συνέπειες που βιώνει το θύμα. Αυτή η στάση μπορεί να είναι εξαιρετικά επιβλαβής για την κοινωνία.
Είναι αναγκαίο να κατανοήσουμε ότι οι ανήλικοι δράστες χρειάζονται, φυσικά, την κατάλληλη καθοδήγηση και εκπαίδευση, αλλά η κύρια προτεραιότητα πρέπει να είναι η προστασία και η αποκατάσταση του θύματος. Η ζωή του θύματος έχει διαταραχθεί δραματικά, και οι επιπτώσεις της βίας που υπέστη δεν περιορίζονται μόνο στην ψυχική του υγεία, αλλά επηρεάζουν επίσης την κοινωνική του ζωή, την οικογένεια και την ευρύτερη κοινότητα.
Αντί να δίνουμε έμφαση στην ψυχολογική υποστήριξη των δραστών, θα πρέπει να εστιάσουμε στην αποκατάσταση και τη στήριξη του θύματος. Τα θύματα της βίας συχνά υποφέρουν από αισθήματα ανασφάλειας και φόβου, και η έλλειψη υποστήριξης μπορεί να οδηγήσει σε μακροχρόνιες συνέπειες.
Η σύγχρονη ψυχολογία έχει υποστεί μια σοβαρή κρίση εμπιστοσύνης, καθώς πολλοί αυτοαποκαλούμενοι “ψυχολόγοι” δεν διαθέτουν την απαραίτητη εκπαίδευση και πιστοποίηση. Είναι επιτακτική ανάγκη να στηριζόμαστε σε επιστήμονες με κανονική εκπαίδευση, όπως οι ψυχίατροι, οι οποίοι προσφέρουν έναν πιο αυστηρό και υπεύθυνο επαγγελματισμό.
Είναι κρίσιμο να αναθεωρήσουμε τη στάση μας απέναντι στη βία κατά ανηλίκων, εστιάζοντας στις ανάγκες των θυμάτων και στηρίζοντας την κοινωνική ευθύνη των γονέων. Ίσως μόνο έτσι μπορούμε να οικοδομήσουμε μια πιο υγιή και ασφαλή κοινωνία για όλους.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ KARFITSA
