Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια Καρφίτσα. Η Καρφίτσα αυτή δεν ήταν μια συνηθισμένη Καρφίτσα και ούτε έμοιαζε με τις υπόλοιπες. Από μικρή ήθελε να μαθαίνει όσα περισσότερα μπορούσε. Ενδιαφερόταν για οτιδήποτε σχετικό με τους ανθρώπους και τις σχέσεις μεταξύ τους.
Κι όσο οι άνθρωποι την απέφευγαν από φόβο μήπως τους τσιμπήσει, τόσο εκείνη επεδίωκε να μάθει περισσότερα για αυτούς. Κι όσα περισσότερα μάθαινε για τους ανθρώπους, τόσο καλύτερα τους γνώριζε. Κι όσο καλύτερα τους γνώριζε, τόσο λιγότερο αυτοί τη φοβόντουσαν. Κι όσο λιγότερο τη φοβόντουσαν, τόσο πιο ευχάριστα περνούσαν μαζί της.
Μέχρι που η Καρφίτσα έμαθε τόσα πολλά που αποφάσισε να τα μοιραστεί με τους καινούργιους της φίλους. Τους φίλους, που στην αρχή την απέφευγαν γιατί τη φοβόντουσαν. Τους φίλους, που στην αρχή ήταν επιφυλακτικοί μαζί της γιατί δεν την ήξεραν καλά. Τους φίλους, που μόλις τη γνώρισαν την αγάπησαν και της έδωσαν μια θέση στην καρδιά τους.
Κι όλα αυτά που θα μοιραζόταν η Καρφίτσα με τους καινούργιους της φίλους έπρεπε να μπουν σε ένα πλαίσιο. Το πλαίσιο αυτό είναι λοιπόν η νέα στήλη της ψυχοθεραπεύτριας Νέλης Βυζαντιάδου. Κι η στήλη αυτή έχει όνομα. Και το όνομα είναι: Μια φορά και μια Καρφίτσα…
