Του Αλέξη Αλεξιάδη

Τουλάχιστον 25 κλειστά μαγαζιά, σε έναν κεντρικότατο δρόμο που δεν έχει ούτε ένα χιλιόμετρο μήκος. Η οδός Δωδεκανήσου πριν από 2 δεκαετίες, έσφυζε από ζωή. Εκεί μπορούσες να βρεις πολλά καταστήματα με είδη ηλεκτρονικών υπολογιστών, με προϊόντα νέας τεχνολογίας, αλλά και δεκάδες άλλα εμπορικά μαγαζιά, τα οποία είχαν πελάτες όχι μόνο από Θεσσαλονίκη, αλλά και από όλη τη Βόρειο Ελλάδα. Σήμερα δυστυχώς η εικόνα αυτή έχει αλλάξει κατά πολύ. Οι εκατοντάδες βιοτεχνίες που έκλεισαν παλαιότερα στη γύρω περιοχή, η μονοδρόμηση της οδού, η εγκατάλειψη από τον δήμο και φυσικά η οικονομική κρίση, είναι μερικές μόνο από τις αιτίες, που σύμφωνα με τους καταστηματάρχες οδήγησαν στη σταδιακή απαξίωση του δρόμου, που βρίσκεται στην «καρδιά» της Θεσσαλονίκης.

Καταγράψαμε και παρουσιάζουμε τις απόψεις μερικών από τους παλαιότερους καταστηματάρχες της Δωδεκανήσου και φυσικά αποτυπώσαμε με τη φωτογραφική μας μηχανή τα δεκάδες λουκέτα που αυξάνονται μήνα με τον μήνα.

«Κάποτε ήμασταν Silicon Valley»

«Ο δρόμος άλλαξε πολύ. Όταν ήταν διπλής κατεύθυνσης είχε πολύ περισσότερη κίνηση» λέει στην “Karfitsa” ο Γαβριήλ Ποδίκογλου, καταστηματάρχης με ηλεκτρονικά είδη που δραστηριοποιείται στην περιοχή εδώ και περίπου 20 χρόνια. Σύμφωνα με τον ίδιο, η οδός κάποτε είχε τη φήμη της Silicon Valley, της περιοχής με τα προϊόντα νέων τεχνολογιών, που δεν τα έβρισκες αλλού στην πόλη. Όμως, τα υψηλά ενοίκια έδιωξαν πολλές επιχειρήσεις και η εικόνα της οδού Δωδεκανήσου, σταδιακά γίνεται χειρότερη. «Ακόμη είναι πολύ ακριβά τα ενοίκια. 1800-2000 ευρώ για μαγαζιά 112τμ. Για άλλη περίπτωση που ξέρω, για 40τμ πληρώνουν 500 ευρώ. Εγώ είχα ενοίκιο 1200 ευρώ, αλλά μετά από 3 μειώσεις πληρώνω πλέον 600» λέει ο κ.Ποδίκογλου.

Η κίνηση στον συγκεκριμένο δρόμο είναι μέχρι το μεσημέρι. Μετά τις 2, 3 η ώρα, δεν κυκλοφορεί κανένας πελάτης, εξηγεί, προσθέτοντας πως πλέον, μόνο μερικά δικηγορικά γραφεία και γραφεία συμβολαιογράφων εξακολουθούν να έχουν κόσμο. Και φυσικά τα γραφεία του ΟΑΕΔ που βρίσκονται λίγο πιο πάνω, στα οποία δεκάδες εκατοντάδες άνεργοι πηγαίνουν καθημερινά…

«Είχαμε έναν από τους μεγαλύτερους εμπορικούς συντελεστές στην Ελλάδα»

Ο 68χρονος Σταύρος Βραχιολίδης, λέει στην «Karfitsa» πως το γωνιακό του κατάστημα, παλαιότερα είχε εμπορικό συντελεστή 6.8, όταν τα καταστήματα στη συμβολή των οδών Αγίας Σοφίας και Τσιμισκή, είχαν 7.2. «Ήταν από τους υψηλότερους στην Ελλάδα» εξηγεί, προσθέτοντας πως λίγο μετά το 1980, μια εταιρεία που ήθελε να νοικιάσει το κατάστημα, προσέφερε 60 εκατομμύρια δραχμές, μόνο για τον «αέρα» και ενοίκιο που σε σημερινά χρήματα αντιστοιχεί σε περίπου 12 χιλιάδες ευρώ. «Αλλά εγώ δεν το έδωσα. Δεν ήθελα να παρατήσω τη δουλειά μου από τότε… Να κάνω τι; Να βγω στη σύνταξη;;» τονίζει ο κ.Βραχιολίδης ο οποίος, λέει ότι δουλεύει στον συγκεκριμένο δρόμο από … 8 ετών, έχοντας ένσημα από τα 13 του!!

Σύμφωνα με τον κ.Βραχιολίδη, πάντοτε ο δρόμος είχε περισσότερη εμπορική κίνηση από την αριστερή πλευρά, όπως πηγαίνει σήμερα και πλέον, τα περισσότερα καταστήματα που ανοίγουν είναι φαγάδικα, καφέ κτλ. «Είμαστε στην καρδιά της πόλης, δίπλα στο Βαρδάρι, δεν μπορεί να σβήσει εντελώς η περιοχή» τονίζει με αισιοδοξία, ενώ επισημαίνει ότι η οδός Δωδεκανήσου απαξιώθηκε σταδιακά, καθώς έκλεισαν οι βιοτεχνίες, θυμίζοντας ότι πριν από χρόνια, μόνο από ένα εργοστάσιο που ήταν πιο κάτω στο λιμάνι και έκλεισε, το «γερμανικό», είχαν χάσει τη δουλειά τους 400 άτομα..

Από την εποχή της «αναγέννησης» με τις βιοτεχνίες, στην εποχή των.. παγετώνων.

«Από την αγορά χάθηκε πολύ χρήμα. Είχαμε τις βιοτεχνίες παντού τριγύρω και ο κόσμος περνούσε από τα μαγαζιά και ξόδευε λίγο από το μισθό του. Τώρα δεν υπάρχει τίποτα» δηλώνει στην «Karfitsa» ο Αλέξανδρος Δημητρίου που διατηρεί κατάστημα στην οδό Δωδεκανήσου περισσότερο από 30 χρόνια.

«Ζήσαμε τότε την εποχή της αναγέννησης και τώρα, είναι η εποχή των .. παγετώνων» λέει ο κ.Δημητρίου που παρόλα αυτά δηλώνει αποφασισμένος να μην τα παρατήσει.

«Ο κάθε έμπορος, θυσιάζει και κάτι. Άλλος την οικογένεια, άλλος το παιδί του, άλλος ακούει γκρίνια από τους κοντινούς του ανθρώπους, άλλος χωρίζει, αλλά οι περισσότεροι μένουν στα μαγαζιά τους και δουλεύουν, καταθέτοντας σε αυτά την ψυχή τους, όχι για να κερδίζουν, αλλά για να πληρώνουν τα καθυστερούμενα» τονίζει ο κ.Δημητρίου, προσθέτοντας ότι πέρα από τα χαρτικά είδη που πουλάει, προσπαθεί να μοιράζει στους πελάτες και λίγα χαμόγελα και λίγο γέλιο, ειδικά τώρα που ο κόσμος τα έχει περισσότερο ανάγκη.

Όσον αφορά την εικόνα του δρόμου, ο καταστηματάρχης λέει ότι τα πεζοδρόμια στην οδό Δωδεκανήσου είναι χειρότερα από τα Τίρανα, πως για να κλαδέψει τα δέντρα ο δήμος μπροστά από το κατάστημα, πρέπει να κάνεις αίτηση και πως ο φωτισμός το βράδυ δεν επαρκεί, με αποτέλεσμα ο κόσμος να φοβάται να κυκλοφορήσει.

«Κάθε Κυριακή κλείνει και ένα γραφείο»

«Στην πολυκατοικία που είμαστε, κάθε Κυριακή κλείνει και ένα γραφείο, στο οποίο, μπορεί παλαιότερα να δούλευαν και 5 και 6 άτομα» λέει από την πλευρά του ο κ.Μηνάς Ζαμαθράκης που διατηρεί κατάστημα με εργαλεία στην οδό Δωδεκανήσου, από το 1980. Όπως επισημαίνει, τα περισσότερα γραφεία στις πολυκατοικίες έχουν ερημώσει, ενώ την ίδια στιγμή τα καταστήματα που κλείνουν το ένα μετά το άλλο, μικραίνουν και την «πιάτσα», με αποτέλεσμα η πελατεία να γίνεται όλο και μικρότερη. «Στα 5 μαγαζιά που κλείνουν, ανοίγουν 1-2 φαγάδικα. Αυτή είναι η εικόνα σήμερα» τονίζει, εκτιμώντας πως τα ενοίκια έχουν μειωθεί σε πολλές περιπτώσεις, αλλά σε σχέση με τη σημερινή κατάσταση παραμένουν υψηλά.

 

Δείτε μερικά μόνο από τα πολλά κλειστά μαγαζιά που υπάρχουν στην οδό Δωδεκανήσου: