fbpx

, Πέμπτη
13 Φεβρουαρίου 2025

search icon search icon

Οπαδική Βία: Χωρίς Τέλος και Σύνορα

Η δολοφονία του Άλκη Καμπανού δεν ήταν μια «κακιά στιγμή», αλλά η κορυφή ενός παγόβουνου που συνεχώς μεγαλώνει, τροφοδοτούμενο από κοινωνικά, πολιτισμικά και θεσμικά προβλήματα.

Η οπαδική βία θυμίζει μια πυρκαγιά σε δάσος. Ξεκινά με μια σπίθα—μια προσβολή, ένα πανό, μια ανάρτηση στα social media—και μέσα σε δευτερόλεπτα, εξαπλώνεται ανεξέλεγκτα. Οι ομάδες χούλιγκαν λειτουργούν σαν αγέλες λύκων, ψάχνοντας το επόμενο θήραμα. Δεν έχει σημασία η ομάδα, το χρώμα ή η φανέλα· σημασία έχει να υπάρξει αντίπαλος.

Η βία αυτή δεν περιορίζεται στα ελληνικά γήπεδα. Από τους δρόμους του Μπουένος Άιρες ως τις πλατείες της Ρώμης και από τις αγγλικές παμπ μέχρι τα στενά της Θεσσαλονίκης, η οπαδική βία έχει γίνει ένα διεθνές φαινόμενο. Στην Ελλάδα, όμως, αποκτά συχνά μια ιδιαίτερη ένταση, τροφοδοτούμενη από κοινωνικές ανισότητες, την ανεργία, την απουσία προοπτικής για τους νέους.

Οι χούλιγκανς βλέπουν τον εαυτό τους ως υπερασπιστές της «τιμής» της ομάδας τους, ως στρατιώτες που δεν πολεμούν για τρόπαια αλλά για επικράτηση στον αστικό πόλεμο των οπαδών. Για αυτούς, κάθε παιχνίδι δεν είναι αγώνας αλλά μάχη, κάθε εκτός έδρας μετακίνηση δεν είναι εκδρομή αλλά εκστρατεία.

Το κοινωνιολογικό υπόβαθρο της οπαδικής βίας έχει βαθιές ρίζες. Η εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου, η αποξένωση από το ίδιο το άθλημα και η ανάγκη για ένταξη σε μια ομάδα οδηγούν πολλούς νεαρούς σε αυτόν τον κόσμο. Η ανάγκη να αποδείξουν τον ανδρισμό τους, να βρουν μια αίσθηση ταυτότητας και να νιώσουν «ανήκοντες» τους σπρώχνει σε πράξεις που άλλοτε θα τους φαίνονταν αδιανόητες.

Τα μέσα ενημέρωσης συχνά παίζουν τον ρόλο του πυροκροτητή. Οι δραματικοί τίτλοι, οι προβλέψεις για επεισόδια, η συνεχής προβολή των ταραχών δημιουργούν μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Όταν οι χούλιγκαν βλέπουν τον εαυτό τους πρωτοσέλιδο, η επιβεβαίωση του «ρόλου» τους γίνεται κίνητρο για περισσότερη βία.

Ταυτόχρονα, η έλλειψη αποτελεσματικών μέτρων και η ατιμωρησία καλλιεργούν ένα αίσθημα ασυλίας. Οι ταραξίες ξέρουν ότι ακόμα κι αν συλληφθούν, σπάνια θα τιμωρηθούν αυστηρά. Οι νόμοι υπάρχουν, αλλά η εφαρμογή τους παραμένει αδύναμη.

Η λύση δεν βρίσκεται μόνο στην καταστολή. Η ιστορία έχει δείξει ότι χώρες που αντιμετώπισαν αποτελεσματικά την οπαδική βία, όπως η Αγγλία και η Γερμανία, επένδυσαν όχι μόνο σε αυστηρότερα μέτρα ασφαλείας, αλλά και σε πρόληψη.

Η εκπαίδευση, η ενίσχυση του φίλαθλου πνεύματος και η δημιουργία εναλλακτικών εκτονώσεων για τους νέους είναι κρίσιμοι παράγοντες. Οι ομάδες πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη τους, αποκόπτοντας κάθε δεσμό με οργανωμένες ομάδες χούλιγκαν και ενισχύοντας δράσεις κοινωνικής ενσωμάτωσης.

Η οπαδική βία είναι σαν ένα τέρας που μεγαλώνει στη σκιά της κοινωνίας μας. Κάθε φορά που το αγνοούμε, γίνεται πιο δυνατό. Ήρθε η ώρα να το αντιμετωπίσουμε. Ο Άλκης Καμπανός δεν πρέπει να είναι ένας ακόμη αριθμός στη μακρά λίστα των θυμάτων της οπαδικής βίας. Πρέπει να γίνει το σύμβολο της αλλαγής.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ KARFITSA

Ακολουθήστε τη Karfitsa στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον κόσμο.