Ο Λευτέρης Χαψιάδης, ο διακεκριμένος στιχουργός, ποιητής και συγγραφέας μυθιστορημάτων που έχει γράψει στίχους για 525 τραγούδια έφυγε από τη ζωή τα ξημερώματα της Δευτέρας 2 Οκτωβρίου.
Το ελληνικό τραγούδι γίνεται φτωχότερο από την απουσία του, όμως η κληρονομιά του είναι μεγάλη και θα παραμείνει αξέχαστη. «Μία είναι η ουσία», «Φαντασία μου πλανεύτρα», «Κάποια κάπου κάποτε», «Ευτυχώς στη ζωή που υπάρχεις κι εσύ», «Πήγα σε μάγισσες», «Χίλιες φορές», «Έρχομαι και σ’ ανταμώνω», «Όταν χορεύεις μάτια μου» είναι μερικές από τις επιτυχίες που συνυπέγραψε ως στιχουργός ο Λευτέρης Χαψιάδης.
Ο Λευτέρης Χαψιάδης νοσηλευόταν στο νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης τον τελευταίο μήνα με σοβαρά προβλήματα υγείας. Σύμφωνα με το pameevro.gr, έπασχε από κάποιας μορφής άνοια και μετά από ένα ατύχημα, χρειάστηκε να νοσηλευτεί στο νοσοκομείο ενώ σύμφωνα με πληροφορίες, τις τελευταίες ημέρες της ζωής του είχε προσβληθεί και από κορωνοϊό.
Ποιος ήταν ο σπουδαίος στιχουργός Λευτέρης Χαψιάδης
Ο Λευτέρης Χαψιάδης γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 1953, στις Φέρες και έζησε στα πρώτα χρόνια της ζωής του στα Κοίλα. Και οι δύο οικισμοί βρίσκονται στην περιφερειακή ενότητα Έβρου. Ο Λευτέρης Χαψιάδης αναφερόταν στον Κοίλα ως τον «επίγειο παράδεισό» του, περνώντας μεγάλο μέρος της ζωής του εκεί.
Τα τελευταία τριάντα χρόνια είχε γράψει διάφορα ποιήματα, τρία μυθιστορήματα και στίχους για 525 τραγούδια καταχωρημένα στην ΑΕΠΙ (Ανώνυμη Εταιρεία Πνευματικής Ιδιοκτησίας).
Είχε συνεργαστεί με διάφορους μουσικοσυνθέτες, ενώ κατά καιρούς είχε εργαστεί ως παραγωγός δίσκων. Μεταξύ αυτών, είχε δουλέψει με τον Χρήστο Νικολόπουλο με τον οποίο είχε μια σειρά από δημοφιλείς δίσκους (συμπεριλαμβανομένων «Μία είναι η ουσία» και «Κάποια, κάπου, κάποτε»). Μαζί δημιούργησαν και κυκλοφόρησαν ένα CD με 12 τραγούδια (Δεκέμβριος 1986), στο οποίο κατάφεραν να συγκεντρώσουν 11 δημοφιλείς Έλληνες ερμηνευτές, μεταξύ των οποίων οι Γιώργος Νταλάρας, Χάρις Αλεξίου, Στράτος Διονυσίου, Γιάννης Πάριος και Μανώλης Μητσιάς. Ο Νικολόπουλος ερμήνευσε επίσης ένα από τα τραγούδια του CD, στην πρώτη του δημόσια ερμηνεία.
Άλλοι αρκετά γνωστοί ερμηνευτές των τραγουδιών του Χαψιάδη ήταν ο Στέλιος Καζαντζίδης, η Γλυκερία, ο Μανώλης Αγγελόπουλος και η Κατερίνα Στανίση.
Η καταγωγή της οικογένειάς του είναι από τον Πόντο με αποτέλεσμα ο Λευτέρης Χαψιάδης να είναι πιστός στις ρίζες του, έχοντας συχνά συνεργαστεί σε διάφορες καλλιτεχνικές πρωτοβουλίες για τη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς της γης των προγόνων του.
Ο Λευτέρης Χαψιάδης πήγε γυμνάσιο στην Αλεξανδρούπολη. Για τον σκοπό αυτό, μετακόμισε στην πόλη από τα Κοίλα ολόκληρη η οικογένειά του. Την περίοδο εκείνη, ο πατέρας του είχε περίπτερο. Η δουλειά στο περίπτερο του έδωσε την ευκαιρία να διαβάζει πολύ και να ενδιαφερθεί για τους στίχους των ρεμπέτικων. Όταν οι περισσότεροι συνομήλικοί του απολάμβαναν την ποπ και τη ροκ, εκείνος ανακάλυπτε ελάχιστα γνωστά γεγονότα και λεπτομέρειες γύρω από τα ρεμπέτικα τραγούδια, τους ερμηνευτές και τους στίχους τους. Ανέπτυξε τη συνήθεια να συλλέγει ρεμπέτικους στίχους και να τους σημειώνει σε ένα τετράδιο. Αυτό τον βοήθησε πολύ να γίνει αποδεκτός στους κύκλους των βασικών παραγόντων του κλάδου του ρεμπέτικου τα επόμενα χρόνια.
Για έξι μήνες, παρακολούθησε μαθήματα στο τμήμα Βιολογίας στην Πάτρα, πριν εγκαταλείψει τις σπουδές του και απορροφηθεί πλήρως από τον επαγγελματικό κόσμο των ρεμπέτικων στην Αθήνα.
Εκτός από ποιήματα και στίχους τραγουδιών, ο Λευτέρης Χαψιάδης έγραψε και τρία μυθιστορήματα μετά το 2005, περισσότερα από είκοσι χρόνια αφότου άρχισε να γράφει στίχους. Όλα είναι σε μεγάλο βαθμό αυτοβιογραφικά με πολλές λεπτομέρειες για γεγονότα που έλαβαν χώρα και αποτελούν μέρος της ιστορίας του σύγχρονου ρεμπέτικου. Τα δύο πρώτα του μυθιστορήματα είναι «Η ζωή μου τραγούδι το τραγούδι ζωή» και «O αλήτης άγγελος». Στο δεύτερο, αν και το μεγαλύτερο μέρος του κειμένου περιγράφει πραγματικά γεγονότα, καθώς και τοποθεσίες και ονόματα πραγματικών προσώπων, ο συγγραφέας τα παρουσιάζει ως τα δομικά στοιχεία μιας μυθοπλασίας. Το τρίτο του μυθιστόρημα παρουσιάστηκε στο κοινό στις 23 Οκτωβρίου 2010 και λέγεται «13+1 γιατί;». Αυτό το έργο ολοκληρώνει μια τριλογία στην οποία κεντρικό ρόλο κατέχει το ρεμπέτικο.
