Τα περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, με έναν ρυθμό πλέον που ξεπερνά κάθε προηγούμενο, προκαλούν σοκ στην κοινή γνώμη. Σύμφωνα με στοιχεία από την Ελλάδα, μόνο ένα στα εκατό περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών αναφέρεται, γεγονός που καθιστά την ανάληψη δράσης κάτι παραπάνω από αναγκαία.
«Η βία και η κακοποίηση είναι πλέον πάρα πολύ έντονα φαινόμενα. Κατά συνέπεια, τα περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης, τα οποία αποτελούν μια μορφή βίας, είναι επίσης πολύ έντονα στις μέρες μας.
Το πρόβλημα προφανώς προϋπήρχε, αλλά η πανδημία και ο εγκλεισμός φαίνεται ότι το έχουν εντείνει και έχουν συμβάλει στην εκδήλωση και ανάδειξή του. Από τα περιστατικά που βλέπουμε στα ιατρεία μας καθημερινά προκύπτει ότι η βία έχει ενταθεί την τελευταία τριετία, επιβεβαιώνοντας τον ρόλο που έχει διαδραματίσει η υγειονομική κρίση», επισημαίνει η παιδοψυχίατρος – οικογενειακή ψυχοθεραπεύτρια Φρίντα Κωνσταντοπούλου.
Οι γονείς ανησυχούν και συχνά δεν γνωρίζουν πώς να εκπαιδεύσουν τα παιδιά στο να αποφεύγουν τέτοιες εμπειρίες αλλά και πώς να τα βοηθήσουν να διαχειριστούν τέτοια περιστατικά αν συμβούν.
«Τα παιδιά πρέπει να ενημερώνονται από τους γονείς τους για το σεξ χωρίς ταμπού, τα οποία φαίνεται ότι εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμα και σήμερα. Την κατάλληλη στιγμή για μια τέτοια κουβέντα σηματοδοτούν οι ερωτήσεις του ίδιου του παιδιού σχετικά με το πώς έρχονται τα μωρά στον κόσμο, με την ανατομία των γεννητικών οργάνων και γενικότερα με ό,τι έχει να κάνει με τη σεξουαλικότητα και την αναπαραγωγή. Την ώρα που θα γεννηθεί η απορία πρέπει αμέσως να απαντηθεί. Διαφορετικά, μετατρέπεται σε ένα μυστικό, το οποίο θα μπορέσει ο οποιοσδήποτε να εκμεταλλευτεί κάποια στιγμή στο μέλλον. Ωστόσο, βλέπουμε ότι υπάρχουν γονείς που δεν έχουν μιλήσει στα παιδιά τους ακόμα και στην εφηβεία. Δεν μιλούν, παρά μόνο όταν συμβεί κάτι», τονίζει η κ. Κωνσταντοπούλου.
Οι ειδικοί συνιστούν στους γονείς να απαντούν στα παιδιά λέγοντας μόνο την αλήθεια, αλλά με έναν τρόπο προσαρμοσμένο στην ηλικία τους. Το ζητούμενο είναι να δημιουργηθεί ένα ασφαλές περιβάλλον στο σπίτι, ούτως ώστε να οχυρωθούν τα παιδιά απέναντι σε περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης και να τα εκμυστηρευτούν στην απευκταία περίπτωση που αυτά συμβούν. Ωστόσο, πρωταρχικής σημασίας είναι η ανάπτυξη του αισθήματος της αυτοπροστασίας. Θα πρέπει να γνωρίζουν ότι το σώμα τους είναι δικό τους, δεν επιτρέπεται να το αγγίζει κανείς, θα το αγγίξουν όταν έρθει η ώρα και πάντα με τη συγκατάθεσή τους.
Τα ύποπτα σημάδια
«Καμπανάκι» ότι ένα παιδί μπορεί να έχει πέσει θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης ή κακοποίησης αποτελεί μια αισθητή αλλαγή στη συμπεριφορά του, που χαρακτηρίζεται από τις εξής εκδηλώσεις: Γίνεται πολύ εσωστρεφές και ευερέθιστο στο οικογενειακό περιβάλλον, αρνείται να πάει στο σχολείο και μπορεί να παρουσιάζει και πτώση των ακαδημαϊκών του επιδόσεων, δεν θέλει να βγει από το σπίτι, εμφανίζει διαταραχές διατροφής και ύπνου, γνωρίζει πράγματα για το σεξ που δεν συνάδουν με την ηλικία του, επιδιώκει να φορά ρούχα που καλύπτουν το σώμα του. «Οποιαδήποτε αλλαγή στη συμπεριφορά του παιδιού πρέπει να μας υποψιάσει και να το ενθαρρύνουμε να μας μιλήσει, διαβεβαιώνοντάς το πως ούτε θα το κρίνουμε ούτε θα δημιουργήσουμε μια κατάσταση που θα το κάνει να νιώσει άβολα», καταλήγει η κ. Κωνσταντοπούλου.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ POLITICAL
