Απελπισμένοι και καταχρεωμένοι είναι οι ιδιοκτήτες επιχειρήσεων, κυρίως οικογενειακών, στις περιοχές των εργοταξίων του Mετρό Θεσσαλονίκης!

Της Φιλίππα Βλαστού

«Το Mετρό θα έφερνε την ανάπτυξη, προς το παρόν το μόνο που έχει φέρει είναι… λουκέτα» λένε στην karfitsa στα μαγαζιά της 25ης Μαρτίου, της Δελφών, της Μοναστηρίου και της περιοχής Βαρδαρίου (βλ ΟΣΕ) πίσω από στις λαμαρίνες όπου βρίσκονται κολλημένα τα… «ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ».

Σύμφωνα με την Φιλιώ Δεβετζή, ιδιοκτήτρια καταστήματος στην οδό 25ης Μαρτίου, οι αρμόδιοι τους είχαν ενημερώσει ότι τα έργα θα διαρκούσαν μόνο οκτώ μήνες. «Πλέον κλείνουμε τα δυο χρόνια! Αν και τα έργα ξεκίνησαν, μετά από στασιμότητα μηνών, θα διαρκέσουν πάλι για καιρό! Κανένας αρμόδιος φορέας δεν παίρνει πρωτοβουλία να κινήσει τις διαδικασίες. Έχουμε μιλήσει με αρμόδιους του Mετρό (τα ονόματα των οποίων βρίσκονται στη διάθεση μας) και το μόνο που κάνουν είναι να μας ρίχνουν στάχτη στα μάτια! Ούτε ο δήμαρχος ούτε και κανένας αντιδήμαρχος δεν έχει έρθει τόσο καιρό να δει πως τα βγάζουμε πέρα…». Η κα. Δεβετζή βλέποντας τον τζίρο του μαγαζιού της να πέφτει κατά 50% στράφηκε στις πωλήσεις μέσω διαδικτύου. «Ευτυχώς είναι ιδιόκτητο το μαγαζί μου και γλιτώνω το ενοίκιο και με τις διαδικτυακές πωλήσεις προσπαθώ  να σώσω την επιχείρηση μου και να ενισχύσω τον τζίρο μου».

Στο γειτονικό μαγαζί συνομιλήσαμε με τον Σάββα Χατζόγλου, ιδιοκτήτη κρεοπωλείου. «Μη με ρωτήσετε πόσο κάτω είναι τα κέρδη μου. Δεν ασχολούμαι πια. Είμαστε ένα κατάστημα που έχουμε πελάτες κι από άλλες περιοχές. Ερχόντουσαν εδώ για εμάς, πάρκαραν έξω από το μαγαζί, δυο λεπτά, αγόραζαν κρέατα και έφευγαν. Τώρα που έκλεισε ο δρόμος δεν μπορούν να έρθουν. Δεν έχει ούτε πάρκινγκ». Ο κ. Χατζόγλου είναι πεπεισμένος ότι δεν θα ανοίξει σύντομα ο δρόμος αφού όπως τόνισε «μας είχαν πει ότι ο δρόμος θα ανοίξει το Πάσχα. Μετά μας είπαν τον Αύγουστο. Τώρα μας λένε τον Σεπτέμβρη. Και θα ανοίξουν το δρόμο εδώ όχι επειδή θα τελειώσουν τα έργα, αλλά για να κλείσουν τον πιο κάτω δρόμο, δηλαδή για να εξυπηρετηθούν εκείνοι πάλι και όχι εμείς» και πρόσθεσε ότι «το κοινωφελές έργο πρέπει να έχει μια αρχή και ένα τέλος. Αυτό εδώ δεν έχει τέλος. Θα αφανιστούμε εμείς και θα μείνει το μετρό!».

Η πιο παλιά επιχειρηματίας της οδού είναι η Ζαφειρία Βλισίδου και διαθέτει κατάστημα με παιδικά παιχνίδια τα τελευταία 38 χρόνια. Η ίδια μας εξομολογήθηκε ότι «έχω δώσει διορία έως τα Χριστούγεννα. Εάν ο δρόμος δεν ανοίξει… θα το κλείσω. Είμαι 70% κάτω σε πωλήσεις. Οικονομικά το μαγαζί το στηρίζει η κόρη μου και ο σύζυγος μου με την σύνταξη του. Οι λαμαρίνες μας έχουν εξαφανίσει από τον χάρτη της αγοράς. Είχα το ίδιο μαγαζί στην απέναντι πλευρά του δρόμου και όταν ήρθα εδώ στη γωνία ο κόσμος, επειδή δεν μας έβλεπε, νόμιζε ότι κλείσαμε». Μάλιστα, τα σιδερένια τοιχώματα που έχουν περικυκλώσει το μαγαζί της δεν της έχουν αποφέρει μόνο οικονομικά προβλήματα, αλλά… «τον προηγούμενο χειμώνα, όταν ξέσπασε μεγάλη βροχή λόγω κακοτεχνιών  από πλευράς του Μετρό, τα νερά δεν μπόρεσαν να βρουν διέξοδο και μπήκαν στο μαγαζί μου. Το νερό είχε ύψος 60 εκατοστά. Η ζημιά ανήλθε στα 6.000 ευρώ και ενώ έβαλα και δικηγόρο, η τότε ανάδοχος εταιρεία δεν μου έδωσε ούτε μισό ευρώ». Οι λαμαρίνες της  25ης Μαρτίου επεκτείνονται έως και την οδό Σόλωνος. Διασχίζοντας την οδό βλέπεις μόνο κλειστά καταστήματα και το μόνο που έχουν στο εσωτερικό τους είναι σκόνη.
Ο Νικόλας Παρίτογλου, επιχειρηματίας, προσπαθεί να κρατήσει ανοιχτή την καφετέρια που έχει. «Παλιά είχα τέσσερα άτομα προσωπικό.. τώρα δουλεύουμε μόνο η γυναίκα μου, ο γιος μου και εγώ. Οι πελάτες που έρχονται εδώ είναι φίλοι μου. Τι να έρθει να κάνει κάποιος άλλος, να βλέπει τις λαμαρίνες, να αναπνέει την σκόνη και να ακούει τα τρυπάνια;», διερωτάται. Ο επιχειρηματίας, δηλώνει «είμαι ένα βήμα πριν κλείσω» και τονίζει πως δεν τους στηρίζει κανείς. «Η χαριστική βολή έρχεται από τον δήμο. Ενώ μας είχαν πει ότι εμείς που έχουμε οικονομική ζημιά από το Μετρό θα  απαλλαγούμε από τα  δημοτικά τέλη… μας έστειλαν πριν λίγες μέρες την λυπητερή!». Στην οδό Δελφών χρειάστηκε να περπατήσουμε αρκετά για να βρούμε ένα μαγαζί που δεν έχει βάλει λουκέτο. Στο μαγαζί του Ζαφείρη Τζούτζια, έχουν τοποθετηθεί εδώ και καιρό μαύρες σημαίες και πανό που γράφουν «Κύριε Πρωθυπουργέ ελάτε να δείτε το χάλι μας! Η Αττικό Μετρό μας κατέστρεψε».

Ο κ. Τζούτζιας είχε κάνει απεργία πείνας, ως ένδειξη διαμαρτυρίας, από τις 14 Σεπτεμβρίου έως τις 3 Οκτωβρίου του… 2013. Έχει στείλει επιστολές στον τέως Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά και στον Αλέξη Τσίπρα, στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, στην Αττικό Μετρό και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. «Δεν υπάρχει αρμόδιος φορέας που να μην έχω απευθυνθεί και ακόμα δεν έχει δοθεί μια λύση». Ο ίδιος είναι ο μόνος που εργάζεται στο τριώροφο κατάστημα του, διότι η οικονομική ζημιά τον ανάγκασε να απολύσει τους πέντε υπαλλήλους που είχε. Ο ίδιος θεωρεί ότι οι επιχειρηματίες θα πρέπει να αποζημιωθούν γιατί  «ακόμα και τώρα να ανοίξει ο δρόμος η ζημιά που μας έκαναν όλο αυτό το διάστημα είναι ανυπολόγιστη, περνάνε μέρες που κάνω μηδέν ταμείο. Ο τζίρος μου έχει μηδενιστεί», καταλήγει.

Στην άλλη πλευρά της πόλης…

Στην οδό Μοναστηρίου , πίσω από τις λαμαρίνες και τα συρματοπλέγματα «κρύβονται»… επιχειρήσεις που παλεύουν καθημερινά να επιβιώσουν.  Ο Λάζαρος Παπαδόπουλος, εργάζεται στην οικογενειακή επιχείρηση που διατηρούν 65 χρόνια. «Με το που τοποθέτησαν τις λαμαρίνες την επόμενη μέρα είχαμε 40% πτώση, γιατί χάσαμε έκτοτε τον περαστικό πελάτη». Ο ίδιος αναφέρει με πικρία ότι «είμαστε ένα βήμα πριν κλείσουμε. Το μόνο που μας κρατά είναι ότι  το μαγαζί είναι δικό μας. Δίπλα νοικιάζαμε ένα άλλο και ο ενοικιαστής έφυγε, γιατί δεν μπορούσε άλλο αυτή την κατάσταση! Έχουμε βάλει δικηγόρο για όλο αυτό το θέμα… αλλά στο τέλος το Μετρό θα γίνει, αλλά τα μαγαζιά μας δεν θα υπάρχουν…». Ο νεαρός επιχειρηματίας υπογράμμισε και άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην περιοχή όπως τα συνεχόμενα κρούσματα κλοπών. «Η περιοχή δεν φυλάσσεται από αστυνομικούς. Δεν είχαμε ούτε καν φωταγώγηση. Παρακαλούσαμε το δήμο Θεσσαλονίκης να μας βάλει… δυο λάμπες. Από το σημείο εδώ η καθαριότητα του δήμου έχει να περάσει χρόνια. Εδώ και ένα μήνα δεν έχουμε νερό, έχει χαλάσει ένας σωλήνας και δεν έρχονται να τον φτιάξουν». Η Μαριάννα Πουρσανίδου, επιχειρηματίας, ξεκαθαρίζει ότι «αυτό που μας κρατά ακόμα ανοιχτούς είναι το πελατολόγιο του μαγαζιού μας πριν μας βάλουν τις λαμαρίνες… έχουμε σταθερούς πελάτες που έρχονται εδώ, αλλά και πάλι ο τζίρος είναι κάτω από 50%».

Η έρευνα της εφημερίδας karfitsa θα συνεχιστεί σε όλα τα μαγαζιά των… «μετρόπληκτων» Θεσσαλονίκης.