Ο θάνατος της 21χρονης Έμμας μετά από τροχαίο συγκλόνισε την κοινή γνώμη που συγκλονισμένη παρακολούθησε το μεγαλείο της οικογένειας να δωρίσει τα όργανα της δύστυχης κοπέλας. Ταυτόχρονα την προκάλεσε με την απανθρωπιά του θύτη – οδηγού ο οποίος εγκατέλειψε το θύμα αβοήθητο. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει στους δρόμους…
Συνέβη τον Οκτώβρη στο Ρέθυμνο όταν οδηγός ΙΧ συγκρούστηκε με 20χρονο οδηγό μηχανής τον οποίο τραυμάτισε σοβαρά στο κάτω άκρο και τον εγκατέλειψε αβοήθητο. Συνέβη στην Ημαθία όταν 28χρονος οδηγός ΙΧ παρέσυρε 37χρονη μητέρα και τις δύο ανήλικες κόρες της ηλικίας 15 και 11 ετών, που κινούνταν πεζές, με αποτέλεσμα τον θανάσιμο τραυματισμό της 15χρονης και τον τραυματισμό των άλλων δύο. Συνέβη στη Χαλκίδα, όταν ένας 87χρονος οδηγός παρέσυρε μία 40χρονη έγκυο και την 6χρονη κόρη της τραυματίζοντας τες και τις εγκατέλειψε. Συνέβη και πριν από ένα χρόνιο με τον 47χρονο διανομέα στη Θεσσαλονίκη όταν 20χρονος τρέχοντας με ιλλιγγιώδη ταχύτητα και παραβιάζοντας τους φωτεινούς σηματοδότες τον παρέσυρε τραυματίζοντάς τον θανάσιμα.
Σε όλες τις περιπτώσεις ασκήθηκαν ποινικές διώξεις για πλημμελήμματα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια, της πρόκλησης σοβαρής σωματικής βλάβης και της εγκατάλειψης. Σε όλες τις περιπτώσεις – πλην του 26χρονου – οι δράστες όταν συνελήφθηκαν αφέθηκαν ελεύθεροι μετά την άσκηση ποινικών διώξεων. Προφανώς, η εντιμότατοι δικαστές απεφάνθησαν ότι δεν συντρέχει λόγος προφυλάκισής τους. Ότι το τροχαίο με εγκατάλειψη, αποτελεί το ειδεχθέστερο των εγκλημάτων της ασφάλτου. Κι ότι οι ποινές – χάδια που επιβάλλονται στους δράστες αποτυπώνουν την ιδιότυπη «συνεργασία» Νομοθετικού, Εκτελεστικού και Δικαστικού συστήματος στην υπεράσπιση αυτών των εγκλημάτων. Πολιτικού διότι η πολιτεία θωράκισε με νόμους την ατιμωρησία των δραστών. Δικαστικού διότι όλοι οι φόνοι της ασφάλτου βαφτίζονται αυτομάτως πλημμελήματα εξ αμελείας. Και εκτελεστικού διότι ανακοινώσεις της αστυνομίας ανέφεραν ότι ο δράστης «επέστρεψε και συνελήφθη» ενώ μάρτυρες ισχυρίζονταν ότι τον έπιασαν και τον «επέστρεψαν» οι ίδιοι (περίπτωση διανομέα).
Όλοι όσοι εγκαταλείπουν τα θύματά τους τα οποία αφήνουν την τελευταία πνοή τους στην άσφαλτο διώκονται με τον ειδικό για τους οδηγούς νόμο, το άρθρο 43 του ΚΟΚ που βαφτίζει αυτήν την πράξη πλημμέλημα παρακάμπτοντας το άρθρο 306 του ΠΚ που ορίζει την εγκατάλειψη τραυματία ως κακούργημα (κάθειρξη τουλάχιστον έξι ετών). Ισχύει άραγε το άρθρο 290Α του Ποινικού Κώδικα περί επικίνδυνης οδήγησης, ένα άρθρο που σε περίπτωση πρόκλησης θανατηφόρου τροχαίου προβλέπει ποινή κάθειρξης τουλάχιστον δέκα ετών ενώ «αν προκλήθηκε ο θάνατος μεγάλου αριθμού ανθρώπων, το δικαστήριο μπορεί να επιβάλει ισόβια κάθειρξη»; Γιατί η χρήση του συγκεκριμένου άρθρου στα τροχαία με θανάτους, σοβαρούς τραυματισμούς και εγκαταλείψεις θυμάτων δεν αποτελεί συνήθη πρακτική των εισαγγελικών λειτουργών; Και γιατί εισαγγελείς και ανακριτές σε όλες τις αναρίθμητες παλαιότερες υποθέσεις δεν ακολούθησαν την πρακτική των συναδέλφων τους που προφυλάκισαν τον 26χρονο δράστη ο οποίος εγκατέλειψε την 21χρονη Έμμα; Ποιές ήταν οι διαφορές με όλες τις προηγούμενες υποθέσεις; Καμία.
Πριν από δέκα ημέρες στις 20 Νοεμβρίου ζήσαμε την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Τροχαίων. Για να μας θυμίσει ότι αν η απονομή δικαιοσύνης στα ειδεχθή εγκλήματα ασφάλτου, καθορίζεται από την αναβάθμιση των κοινωνικών αντιδράσεων, είτε της δημοσιότητας που λαμβάνει το συμβάν, τότε πολύ φοβάμαι ότι η δικαστική εξουσία θα εξακολουθεί με λειτουργεί με την νοημοσύνη … ραπτομηχανής που κόβει τα φασόν.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ KARFITSA
