Το καλοκαίρι του 2007 είδε τον πατέρα της να αφήνει την τελευταία του πνοή σε ηλικία 67 ετών, μετά από πολύμηνη μάχη με την αρρώστια. Τρεις μήνες μετά η μητέρα της Μαρία Μπονέλλου πέθανε κι εκείνη. Όταν χάνεις τους γονείς σου τόσο κοντά, το πλήγμα είναι ακόμα πιο βαρύ. Η Αλεξία Μουστάκα αποφάσισε να πάει για λίγο στον Καναδά και επέστρεψε το 2010. Από τότε δραστηριοποιείται επαγγελματικά στην Καλαμάτα και φέτος πρωταγωνιστεί στην παράσταση του ΔΗΠΕΘΕΚ «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας».
Μιλώντας στην εφημερίδα Ελευθερία αποκάλυψε και άλλη μια απώλεια που είχε πριν από ένα χρόνο.
«Ο χρόνος που πέρασε ξεκίνησε πολύ άσχημα. Έχασα έναν φίλο μου σε τροχαίο μέσα στον Ιανουάριο και πέρασα πολύ δύσκολα. Περνάνε τόσο πολλά από το μυαλό σου όταν χάνει τη ζωή του κάποιος άνθρωπος. Εγώ προσωπικά συνειδητοποίησα πως πρέπει να μιλάμε στους ανθρώπους, να μιλάμε για τα συναισθήματά μας, να υπάρχει ουσιαστική επικοινωνία και να ζούμε την κάθε μέρα. Αυτό που ακούω συνέχεια «εντάξει, θα γίνει κι αυτό» απλά μου φαίνεται τραγικό.
Έτσι αποφάσισα να πάω κόντρα και να αντιστρέψω μόνη μου την ψυχολογία μου κι άρχισα να σκέφτομαι μόνο θετικά και σιγά σιγά αυτό λειτούργησε. Άρχισαν τα πράγματα να κυλάνε πολύ όμορφα κι έτσι έφυγε το 2014 ζώντας μέσα σ’ ένα όνειρο, «όνειρο καλοκαιρινής νυχτιάς».
Στην εφημερίδα περιέγραψε και την έντονη ενασχόλησή της με το τραγούδι. «Είναι πολύ αστείο το πώς ξεκίνησε αυτή η ιστορία. Έχω έναν φίλο παιδικό που τραγουδάει, αλλά ποτέ δεν είχαμε σκεφτεί να κάνουμε κάτι μαζί. Κάποιο βράδυ είχαμε βγει με παρέα και είχαμε πάει σε ένα καραόκε, όπου σηκωθήκαμε και τραγουδήσαμε και ταιριάξανε απίστευτα οι φωνές μας. Έτσι είπαμε να το κάνουμε πιο επαγγελματικά και ξεκινήσαμε τα live. Το καλοκαίρι που μας πέρασε κάναμε και μια μουσικοθεατρική παράσταση με τραγούδια και αφηγήσεις από τις ταινίες της «Φίνος Φιλμ», γιατί το 2014 κλείσανε 100 χρόνια ελληνικού κινηματογράφου. Είχε μεγάλο ενδιαφέρον. Ιδιαίτερα το μέρος με τις αφηγήσεις, όπου μας βοήθησαν πολύ οι κληρονόμοι της Φίνος και ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης. Ήτανε πολύ όμορφη αυτή η συνεργασία γιατί μαζευτήκαμε 4 παιδικοί φίλοι και κάναμε την πρώτη μας δουλειά με μεγάλη συγκίνηση και αγάπη. Ελπίζω κάποια στιγμή να το επαναλάβουμε. Σ’ αυτή τη δουλειά αυτό που αγαπάω περισσότερο είναι να συνδυάζω το θέατρο με το τραγούδι».
 
verysorry.gr