Το Ελληνικό μήνυμα προς… τους εξωγήινους
Πριν από 40 χρόνια ξεκινούσαν το ταξίδι τους δύο δίδυμα διαστημόπλοια που έμελλε να γράψουν ορισμένες από τις πιο λαμπρές σελίδες της ιστορίας της εξερεύνησης του διαστήματος και να εκπλήξουν ακόμα και τους πλέον αισιόδοξους με τις αντοχές και τις ικανότητές τους.
Οι «ταξιδιώτες», όπως είναι το όνομά τους, τα σκάφη «Βόγιατζερ 1» και «Βόγιατζερ 2» συνεχίζουν ακάθεκτα, έχοντας φύγει από το Ηλιακό μας Σύστημα με προορισμό το άγνωστο, αποτελώντας συν τοις άλλοις «πρεσβευτές» του ανθρώπινου γένους στο διάστημα, καθώς μεταφέρουν κάτι πολύτιμο, έναν χαιρετισμό προς τους εξωγήινους, αν βεβαίως τους συναντήσουν, σε πολλές γλώσσες, ανάμεσά τους και στα αρχαία Ελληνικά και μια μίνι «εγκυκλοπαίδεια» για το πού είμαστε – σε αυτή τη γωνιά του σύμπαντος – και ποιοι είμαστε.
Ο λόγος για τους δύο πανομοιότυπους χρυσούς δίσκους που βρίσκονται στις διαστημοσυσκευές «Βόγιατζερ» και περιέχουν ήχους και εικόνες της Γης. Οι δίσκοι φέρουν προστατευτική εξωτερική θήκη με βασικές πληροφορίες και ένα… εγχειρίδιο χρήσης, ώστε αν κάποιος εξωγήινος πολιτισμός τούς εντοπίσει να μπορεί εύκολα να τους αποκρυπτογραφήσει.
Οι επίχρυσοι δίσκοι, με χάλκινο πυρήνα, φέρουν κυκλικά εγχάρακτο το αρχείο με τα δεδομένα τους, τα οποία είναι 150 κωδικοποιημένες εικόνες της γης και ήχοι από τον πλανήτη μας, οι οποίοι περιλαμβάνουν χαιρετισμούς σε 55 διαφορετικές γλώσσες, ήχους της φύσης, από φυσικά φαινόμενα έως φωνές ζώων, καθώς και μουσική 90 λεπτών. Και το πιο ενδιαφέρον: μεταξύ των χαιρετισμών υπάρχει και ένας στα αρχαία Ελληνικά, με ερασμιακή προφορά, το οποίο αναφέρει: «Οίτινες ποτ’ έστε χαίρετε! Ειρηνικώς προς φίλους εληλύθαμεν φίλοι» («Χαίρετε, όποιοι κι αν είστε! Ήρθαμε ειρηνικά ως φίλοι σε φίλους»).
Αξίζει να σημειωθεί ότι το περιεχόμενο του δίσκου αποφασίστηκε από μια επιτροπή που συνέστησε η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία, η ΝΑSΑ, με επικεφαλής τον διάσημο αστρονόμο Καρλ Σαγκάν, στο Πανεπιστήμιο Κόρνελ. Τα «Βόγιατζερ» εκτοξεύτηκαν στις 20 Αυγούστου και στις 5 Σεπτεμβρίου 1977 αντίστοιχα από το γνωστό Ακρωτήριο Κανάβεραλ με αρχικό στόχο να εκμεταλλευτούν ένα μοναδικό αστρικό «παράθυρο» που άνοιγε με την ευθυγράμμιση του Δία, του Κρόνου, του Ουρανού και του Ποσειδώνα, με αρχικό στόχο τους αέριους γίγαντες του Ηλιακού μας Συστήματος, τον Δία και τον Κρόνο. Το «Βόγιατζερ 1» άρχισε να προπορεύεται αρκετά από το «Βόγιατζερ 2» λίγους μήνες μετά την εκτόξευσή τους.
Οι πλέον μοναχικοί ταξιδιώτες στην ιστορία συνεχίζουν την πορεία τους με το μεν «Βόγιατζερ 1» από το 2012, έξω από τα όρια πλέον του Ηλιακού μας Συστήματος, αγναντεύοντας το άγνωστο. Αν και βρίσκεται στο διαστρικό διάστημα, συνεχίζει να μας στέλνει δεδομένα από αυτή την ανεξερεύνητη γωνιά του σύμπαντος. Όσο για το δίδυμο «αδερφάκι» του, το «Βόγιατζερ 2», αυτό αναμένεται να βρεθεί στο διαστρικό διάστημα ως το 2020. Επισήμως πάντως ο χρόνος ζωής τους είναι ως τα 2025, οπότε και θα σταματήσει κάθε είδους επικοινωνία με τη Γη. Και οι δύο αποστολές έχουν προσφέρει τα μέγιστα στην επιστήμη, εμπλουτίζοντας τις γνώσεις μας όχι μόνο για τον Δία και τον Κρόνο, αλλά για ολόκληρο το Ηλιακό μας Σύστημα.
Αποστολές «Πάιονιρ»: Οι χρυσές πλάκες των «πρωτοπόρων»
Τα «Βόγιατζερ» αποτελούν μετεξέλιξη του προγράμματος «Πάιονιρ» (πρωτοπόρος) με τα σκάφη 10 και 11 και επίσης την υπογραφή του Καρλ Σαγκάν στο όλο εγχείρημα. Ο Σαγκάν με τον Φρανκ Ντρέικ, τον πρωτοπόρο του προγράμματος αναζήτησης εξωγήινης νοημοσύνης SETI και δημιουργό της περίφημης εξίσωσης που φέρει το όνομά του και υπολογίζει τον αριθμό των πιθανών εξωγήινων πολιτισμών που υπάρχουν στον Γαλαξία, σχεδίασαν το 1972 τη χρυσή πλάκα των «Πάιονιρ». Πρόκειται για το πρώτο μήνυμα της ανθρωπότητας, το οποίο στάλθηκε στο διάστημα, με την ελπίδα πως κάποτε θα βρεθεί από κάποιον εξωγήινο πολιτισμό, ο οποίος θα είναι σε θέση να καταλάβει το μήνυμά του.
Οι πινακίδες που εικονίζουν δύο εκπροσώπους του ανθρώπινου γένους, έναν από το κάθε φύλο, μαζί με πληροφορίες για την προέλευση του διαστημικού σκάφους, εκτοξεύτηκαν με τα δύο «Πάιονιρ»: Το «Πάιονιρ 10», που εκτοξεύτηκε στις 2 Μαρτίου του 1972, και το «Πάιονιρ 11», που ξεκίνησε το ταξίδι του στις 5 Απριλίου 1973. Και τα δύο σκάφη έχουν εγκαταλείψει το Ηλιακό μας Σύστημα από τη δεκαετία του ’80. Σημειώνεται ότι το «Πάιονιρ 10» έχει περάσει την τροχιά του Πλούτωνα και κατευθύνεται προς τον αστέρα Αλντεμπαράν στον αστερισμό του Ταύρου.
Στις πλάκες εικονίζεται επίσης η σχετική θέση του ήλιου ως προς το κέντρο του Γαλαξία και 14 γνωστών Πάλσαρς, το «Πάιονιρ», σε κλίμακα σε σχέση με το μέγεθος του ανθρώπου και η τροχιά του, καθώς και μια σχηματική αναπαράσταση του Ηλιακού μας Συστήματος.
Η ταυτότητα: Το μυστικό επιβίωσης των «Βόγιατζερ»
Το κάθε «Βόγιατζερ» όταν εκτοξεύτηκε είχε βάρος περίπου 825 κιλά και υπολογίζεται ότι πλέον το βάρος του καθενός είναι περίπου 730 κιλά. Κινούνται με ταχύτητα 60.000 χλμ./ώρα και είναι εφοδιασμένα με μπαταρίες πλουτωνίου, που θα τους παρέχουν ενέργεια για πολλά ακόμη χρόνια. Το ταξίδι δεν έχει συγκεκριμένο προορισμό και εφόσον τα διαστημόπλοια δε συγκρουστούν με κάποιο ουράνιο σώμα, θα ταξιδεύουν στο Διάστημα στο διηνεκές.
Αξίζει να σημειωθεί ότι διαθέτουν έναν επαναστατικό – για την εποχή που δημιουργήθηκαν – μηχανισμό, ο οποίος ανιχνεύει επερχόμενους κινδύνους, θέτοντας άμεσα σε ασφαλή λειτουργία τα σκάφη.
Οι «ταξιδιώτες», όπως είναι το όνομά τους, τα σκάφη «Βόγιατζερ 1» και «Βόγιατζερ 2» συνεχίζουν ακάθεκτα, έχοντας φύγει από το Ηλιακό μας Σύστημα με προορισμό το άγνωστο, αποτελώντας συν τοις άλλοις «πρεσβευτές» του ανθρώπινου γένους στο διάστημα, καθώς μεταφέρουν κάτι πολύτιμο, έναν χαιρετισμό προς τους εξωγήινους, αν βεβαίως τους συναντήσουν, σε πολλές γλώσσες, ανάμεσά τους και στα αρχαία Ελληνικά και μια μίνι «εγκυκλοπαίδεια» για το πού είμαστε – σε αυτή τη γωνιά του σύμπαντος – και ποιοι είμαστε.
Ο λόγος για τους δύο πανομοιότυπους χρυσούς δίσκους που βρίσκονται στις διαστημοσυσκευές «Βόγιατζερ» και περιέχουν ήχους και εικόνες της Γης. Οι δίσκοι φέρουν προστατευτική εξωτερική θήκη με βασικές πληροφορίες και ένα… εγχειρίδιο χρήσης, ώστε αν κάποιος εξωγήινος πολιτισμός τούς εντοπίσει να μπορεί εύκολα να τους αποκρυπτογραφήσει.
Οι επίχρυσοι δίσκοι, με χάλκινο πυρήνα, φέρουν κυκλικά εγχάρακτο το αρχείο με τα δεδομένα τους, τα οποία είναι 150 κωδικοποιημένες εικόνες της γης και ήχοι από τον πλανήτη μας, οι οποίοι περιλαμβάνουν χαιρετισμούς σε 55 διαφορετικές γλώσσες, ήχους της φύσης, από φυσικά φαινόμενα έως φωνές ζώων, καθώς και μουσική 90 λεπτών. Και το πιο ενδιαφέρον: μεταξύ των χαιρετισμών υπάρχει και ένας στα αρχαία Ελληνικά, με ερασμιακή προφορά, το οποίο αναφέρει: «Οίτινες ποτ’ έστε χαίρετε! Ειρηνικώς προς φίλους εληλύθαμεν φίλοι» («Χαίρετε, όποιοι κι αν είστε! Ήρθαμε ειρηνικά ως φίλοι σε φίλους»).
Αξίζει να σημειωθεί ότι το περιεχόμενο του δίσκου αποφασίστηκε από μια επιτροπή που συνέστησε η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία, η ΝΑSΑ, με επικεφαλής τον διάσημο αστρονόμο Καρλ Σαγκάν, στο Πανεπιστήμιο Κόρνελ. Τα «Βόγιατζερ» εκτοξεύτηκαν στις 20 Αυγούστου και στις 5 Σεπτεμβρίου 1977 αντίστοιχα από το γνωστό Ακρωτήριο Κανάβεραλ με αρχικό στόχο να εκμεταλλευτούν ένα μοναδικό αστρικό «παράθυρο» που άνοιγε με την ευθυγράμμιση του Δία, του Κρόνου, του Ουρανού και του Ποσειδώνα, με αρχικό στόχο τους αέριους γίγαντες του Ηλιακού μας Συστήματος, τον Δία και τον Κρόνο. Το «Βόγιατζερ 1» άρχισε να προπορεύεται αρκετά από το «Βόγιατζερ 2» λίγους μήνες μετά την εκτόξευσή τους.
Οι πλέον μοναχικοί ταξιδιώτες στην ιστορία συνεχίζουν την πορεία τους με το μεν «Βόγιατζερ 1» από το 2012, έξω από τα όρια πλέον του Ηλιακού μας Συστήματος, αγναντεύοντας το άγνωστο. Αν και βρίσκεται στο διαστρικό διάστημα, συνεχίζει να μας στέλνει δεδομένα από αυτή την ανεξερεύνητη γωνιά του σύμπαντος. Όσο για το δίδυμο «αδερφάκι» του, το «Βόγιατζερ 2», αυτό αναμένεται να βρεθεί στο διαστρικό διάστημα ως το 2020. Επισήμως πάντως ο χρόνος ζωής τους είναι ως τα 2025, οπότε και θα σταματήσει κάθε είδους επικοινωνία με τη Γη. Και οι δύο αποστολές έχουν προσφέρει τα μέγιστα στην επιστήμη, εμπλουτίζοντας τις γνώσεις μας όχι μόνο για τον Δία και τον Κρόνο, αλλά για ολόκληρο το Ηλιακό μας Σύστημα.
Αποστολές «Πάιονιρ»: Οι χρυσές πλάκες των «πρωτοπόρων»
Τα «Βόγιατζερ» αποτελούν μετεξέλιξη του προγράμματος «Πάιονιρ» (πρωτοπόρος) με τα σκάφη 10 και 11 και επίσης την υπογραφή του Καρλ Σαγκάν στο όλο εγχείρημα. Ο Σαγκάν με τον Φρανκ Ντρέικ, τον πρωτοπόρο του προγράμματος αναζήτησης εξωγήινης νοημοσύνης SETI και δημιουργό της περίφημης εξίσωσης που φέρει το όνομά του και υπολογίζει τον αριθμό των πιθανών εξωγήινων πολιτισμών που υπάρχουν στον Γαλαξία, σχεδίασαν το 1972 τη χρυσή πλάκα των «Πάιονιρ». Πρόκειται για το πρώτο μήνυμα της ανθρωπότητας, το οποίο στάλθηκε στο διάστημα, με την ελπίδα πως κάποτε θα βρεθεί από κάποιον εξωγήινο πολιτισμό, ο οποίος θα είναι σε θέση να καταλάβει το μήνυμά του.
Οι πινακίδες που εικονίζουν δύο εκπροσώπους του ανθρώπινου γένους, έναν από το κάθε φύλο, μαζί με πληροφορίες για την προέλευση του διαστημικού σκάφους, εκτοξεύτηκαν με τα δύο «Πάιονιρ»: Το «Πάιονιρ 10», που εκτοξεύτηκε στις 2 Μαρτίου του 1972, και το «Πάιονιρ 11», που ξεκίνησε το ταξίδι του στις 5 Απριλίου 1973. Και τα δύο σκάφη έχουν εγκαταλείψει το Ηλιακό μας Σύστημα από τη δεκαετία του ’80. Σημειώνεται ότι το «Πάιονιρ 10» έχει περάσει την τροχιά του Πλούτωνα και κατευθύνεται προς τον αστέρα Αλντεμπαράν στον αστερισμό του Ταύρου.
Στις πλάκες εικονίζεται επίσης η σχετική θέση του ήλιου ως προς το κέντρο του Γαλαξία και 14 γνωστών Πάλσαρς, το «Πάιονιρ», σε κλίμακα σε σχέση με το μέγεθος του ανθρώπου και η τροχιά του, καθώς και μια σχηματική αναπαράσταση του Ηλιακού μας Συστήματος.
Η ταυτότητα: Το μυστικό επιβίωσης των «Βόγιατζερ»
Το κάθε «Βόγιατζερ» όταν εκτοξεύτηκε είχε βάρος περίπου 825 κιλά και υπολογίζεται ότι πλέον το βάρος του καθενός είναι περίπου 730 κιλά. Κινούνται με ταχύτητα 60.000 χλμ./ώρα και είναι εφοδιασμένα με μπαταρίες πλουτωνίου, που θα τους παρέχουν ενέργεια για πολλά ακόμη χρόνια. Το ταξίδι δεν έχει συγκεκριμένο προορισμό και εφόσον τα διαστημόπλοια δε συγκρουστούν με κάποιο ουράνιο σώμα, θα ταξιδεύουν στο Διάστημα στο διηνεκές.
Αξίζει να σημειωθεί ότι διαθέτουν έναν επαναστατικό – για την εποχή που δημιουργήθηκαν – μηχανισμό, ο οποίος ανιχνεύει επερχόμενους κινδύνους, θέτοντας άμεσα σε ασφαλή λειτουργία τα σκάφη.