, Πέμπτη
28 Μαρτίου 2024

search icon search icon

Made in Thessaloniki: Σοφία Φιλιππίδου

Της Φιλίππα Βλαστού

Η Σοφία Φιλιππίδου είναι από τα διαμάντια του θεατρικού χώρου που έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει στη Θεσσαλονίκη. Λίγο πριν βρεθεί στην πόλη της με την παράσταση «ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΟΥΣΕΣ- Η λαϊκή οπερέτα» μιλάει στην Karfitsa για την πόλη της, για τις αναμνήσεις της, για εκείνα που αγαπά και εκείνα που τις λείπουν ζώντας στην Αθήνα.

Σε ποια γειτονιά μεγαλώσατε;

Στον Βαρδάρη, πίσω από τον Σιδηροδρομικό Σταθμό. Εκεί πήγα Δημοτικό, ενώ Γυμνάσιο στο 4ο στην Αγίας Σοφίας. Σπούδασα Γερμανική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπηστήμιο. Δραματική Σχολή φοίτησα στο Κρατικό Ωδείο, που βρισκόταν λίγο πιο κάτω από τον Λευκό Πύργο, το οποίο ήταν ένα παλιό οίκημα, που έχει πλέον γκρεμιστεί.

Στη συνέχεια, για περίπου 15 χρόνια, έκανα θέατρο, πρώτα στο Θεατρικό Εργαστήρι του θεάτρου «Αμαλία» και μετά στο «Άνετον». Έπειτα ήμουν άλλα πέντε χρόνια, στην Πειραματική Σκηνή της Τέχνης και το 1985 κατέβηκα στην Αθήνα.

Πείτε μας μια παιδική σας ανάμνηση;

Θυμάμαι τους γονείς μου να μας πηγαίνουν βόλτα και για παγωτό στην πλατεία Αριστοτέλους και στην Παραλία.

Το αγαπημένο σας σημείο;

Αγαπώ πολύ την Τσιμισκή. Αυτό ο δρόμος με γοητεύει. Προσωπικά μου αρέσει που τα μαγαζιά «βλέπουν» στον δρόμο. Δεν είμαι τύπος των mall, δηλαδή τα καταστήματα να είναι κλεισμένα σε ένα χώρο. Αν και σίγουρα δεν έχω δει όλες τις αγορές του κόσμου, παρ’ όλα αυτά θωρώ ότι η Τσιμισκή συγκαταλέγεται μεταξύ των πιο ωραίων. Όποτε έρχομαι Θεσσαλονίκη κάνω πάντα έναν περίπατο από την Τσιμισκή, γιατί με ξεκουράζει.

Σε ποιο θέατρο σας αρέσει να παίζετε;

Οι αναμνήσεις από τα θέατρα «Αμαλία» και «Άνετον» είναι αξέχαστες, γιατί εκεί έκανα τα πρώτα μου σπουδαία πράγματα, στον χώρο της υποκριτικής. Μου αρέσει πολύ και το Κρατικό Θέατρο, ωστόσο ακόμα δεν έχει τύχει να παίξω, κάτι το οποίο εύχομαι είτε ως ηθοποιός, είτε ως σκηνοθέτιδα.

Ποια γεύση σας θυμίζει Θεσσαλονίκη;

Το ψάρι! Είμαστε οικογενειακώς του ψαριού. Πάντοτε όταν βρίσκομαι μαζί τους το μενού έχει ψάρι. Είναι η γεύση που μου θυμίζει την οικογένεια μου, αλλά την έχω συνδέσει γενικά με την Θεσσαλονίκη και την Χαλκιδική.

Ζώντας στην Αθήνα, τι σας λείπει περισσότερο από την πόλη σας;

Μου λείπει η άποψη που έχουν οι νέοι Θεσσαλονικείς για το στυλ. Για παράδειγμα όταν είσαι στην Τσιμισκή βλέπεις γυναίκες και άνδρες καλοντυμένους.
Κάτι ακόμη που μου λείπει πολύ είναι το χαμόγελο που βρίσκω στην πόλη. Παρότι η Θεσσαλονίκη έχει μια μελαγχολία και μια πραγματική και μεταφυσική ομίχλη, την ίδια στιγμή έχει ένα χαμόγελο, μια καλοσύνη, είναι φιλόξενη και ζεστή. Κρατάει ακόμη την προσωπικότητα της και οι ανθρώπινες σχέσεις είναι περισσότερο αληθινές από ότι στην Αθήνα.

Πότε ήρθατε τελευταία φορά;

Ήρθα τον Αύγουστο. Όλα αυτά τα χρόνια που μένω στην Αθήνα δεν σταμάτησα να ανεβαίνω στις γιορτές και τις διακοπές μου. Απλώς δεν σύχναζα στο κέντρο, για αυτό κάποιοι νομίζουν ότι χάθηκα. Αντιθέτως έχω πολύ καλή και συχνή επαφή με την πόλη μου και με την γειτονιά μου, όπου μεγάλωσα. Δεν έχω αποκοπεί από τη Θεσσαλονίκη. Ακόμα εκεί ψηφίζω. Όταν βρισκόμαστε με την οικογένεια μου, τόπος συνάντησης είναι πάντα η Θεσσαλονίκη, αυτή είναι η βάση μας. Στην Αθήνα, ήρθα για κάποιον λόγο και ξέμεινα, δεν εγκαταστάθηκα. Απλώς εγώ άρχισα εδώ το «έργο» μου, το οποίο ακόμη δεν τελείωσε.

Πότε θα βρεθείτε ξανά εδώ;

Θα έρθω πολύ σύντομα και πιο συγκεκριμένα την Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου, μαζί με όλο τον θίασο της παράστασης «ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΟΥΣΕΣ- Η λαϊκή οπερέτα», στο θέατρο Δάσους, σε μετάφραση – λιμπρέτο – μουσική Σταμάτη Κραουνάκη και σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη. Μάλιστα, η πρεμιέρα μας, που έγινε στο Ηρώδειο, είχε πολύ μεγάλη επιτυχία.

Ακολουθήστε τη Karfitsa στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον κόσμο.