fbpx

, Τετάρτη
12 Φεβρουαρίου 2025

search icon search icon

Ο Σαββίδης, οι "Ασύνταχτοι" και η ΕΡΤ

P Savvidis-17062013Προς τους “φίλους” μου, αναρχικούς:Ερωτήσεις και απορίες ενός απλού ανθρώπου του Παντελή Σαββίδη.-
“Για το blog του «Ασύνταχτου Τύπου» έγραψα ένα κείμενο το οποίο περνά από έλεγχο του κονκλάβιου. Το αναρτώ και εδώ, χώρο ελευθερίας της έκφρασης, χωρίς ελέγχους και απορρίψεις:
Νομίζω ότι έχετε κάποιο προσωπικό πρόβλημα μαζί μου. Διαφορετικά δεν μπορώ να εξηγήσω πως ενώ παραιτήθηκα συνεχίζετε τα εναντίον μου δημοσιεύματα και σχόλια. Αν επηρέαζα τις εξελίξεις όλα αυτά θα είχαν κάποιο νόημα. Τώρα; Θέλω να δω αν κάνετε το ίδιο και με τον επόμενο που θα αναλάβει κάποια ευθύνη ή είστε ευεπίφοροι σε χειρισμούς παρασκηνιακούς. Διαπίστωσα πως υπάρχουν κάποιοι που μπορούν να σας χειριστούν με παρασκηνιακές και καλά γνωστές μεθόδους. Το παρασκήνιο δεν με συμπαθούσε και δεν το συμπαθούσα ποτέ.
Η αντίδρασή μου στο κλείσιμο της ΕΡΤ ήταν άμεση και αιχμηρή. Τη γνωρίζετε. Τα ίδιο εξακολουθώ να πιστεύω και τώρα. Οι εξελίξεις, όμως, με οδήγησαν να έχω διαφορετική θέση από τη δική σας και όσων εξακολουθούν να επιχειρούν το εγχείρημα που ονομάζεται αυτοδιεύθυνση και μερικοί αυτοδιαχείριση. Δεν παρέχετε στους ανθρώπους το δικαίωμα να έχουν διαφορετική πολιτική εκτίμηση από εσάς; Έχω την εντύπωση πως οι αναρχικές και αντιεξουσιαστικές θεωρίες τις οποίες ασπάζεστε, διακρίνονται για τη δυνατότητα που δίνουν στον άνθρωπο να δρα και να βούλεται ελεύθερα. Ίσως, αυτή να είναι και η γοητεία τους. Γιατί δεν αναγνωρίζετε σε μένα και σε άλλους συναδέλφους σας αυτό το δικαίωμα; Γενικώς, πιστεύω στην αυτοδιεύθυνση- ταιριάζει περισσότερο στο δικό μου στυλ διοίκησης- αλλά όχι κάτω από τις σημερινές συνθήκες. Η αυτοδιεύθυνση, είναι μια διαδικασία διαχείρισης ενός οργανισμού. Πως οι εργαζόμενοι στον οργανισμό θα μπορέσουν να ικανοποιήσουν τις καθημερινές βιολογικές τους ανάγκες; Πως θα ζήσουν; Με την αυτοδιαχείριση, είναι η απάντηση του χώρου σας. Όχι, όμως, τώρα, λένε γιατί δεν είναι εφικτή. Οι ανάγκες, όμως, των ανθρώπων δεν μπορούν να περιμένουν το μέλλον. Και είναι επείγουσες και καθημερινές. Κάποιοι μπορεί να έχουν τη δυνατότητα να ανταπεξέρχονται στις ανάγκες αυτές κάποιοι άλλοι, όμως, όχι. Φοβάμαι πως οι τελευταίοι είναι και οι περισσότεροι. Παρακολούθησα διάφορα κείμενα και σχόλια που είχαν γραφεί το τελευταίο διάστημα. Με έναν απόλυτο τρόπο καταδικάστηκαν όσοι επιχείρησαν να βρουν κάποια διέξοδο στα τραγικά οικονομικά τους αδιέξοδα ως προδότες, αναξιοπρεπείς και άλλα παρόμοια. Μερικοί από αυτούς που απηύθυναν αυτούς τους χαρακτηρισμούς θα έπρεπε πρώτα να κοιτάξουν το παρελθόν τους. Δεν με πειράζει που τους απευθύνετε και προς εμένα και σας το λέω ειλικρινά. Κλείνω αισίως τα 60 και μεταξύ σας υπάρχουν μερικοί που με γνωρίζουν καλά. Σε όλη τη δημοσιογραφική μου διαδρομή επεδίωξα τα δύσκολα. Και όταν κλήθηκα να αναλάβω θέσεις ευθύνης πάλι σε περίοδο κατάρρευσης συνέβη. Στις ειρηνικές περιόδους υπάρχουν πολλοί μνηστήρες. Και όταν τα χρήματα είναι πολλά τότε βγαίνουν και μαχαίρια. Στις κρίσιμες στιγμές όλοι κρύβονται. Υπήρξαν διοικήσεις και διοικήσεις στην ΕΡΤ3. Ορισμένες φορές η καταστρεπτική αποδιοργάνωση ήταν εμφανέστατη. Κανείς εξ όσων σήμερα έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτική επανόδου στα προ της 11ης Ιουνίου δεδομένα δεν έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου. Σε ό,τι, δε, με αφορά, και επειδή πάντα έχω το θάρρος της γνώμης μου, σας λέω πως δεν συμφωνούσα με όλα όσα και τότε συνέβαιναν και δεν συμφωνώ και τώρα. Με ενδιαφέρει να έχουν εργασία όλοι οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ αλλά δεν με ενθουσιάζουν οι σχέσεις και ο τρόπος που εργαζόμασταν τότε. Η τραγωδία είναι ότι τώρα, τα πράγματα γίνονται χειρότερα.
Γνώριζα τις δυσκολίες και τη στάση που θα κρατούσατε, όταν αποδεχόμουν την πρόταση να βοηθήσω στην ανασυγκρότηση ενός ραδιοτηλεοπτικού φορέα δημόσιου χαρακτήρα; Γνώριζα και καλά, μάλιστα. Δεν πίστευα, όμως, ότι θα μπορούσατε να μετέλθετε μεθόδους αστικού αμοραλισμού. Η εικόνα που έχω από τους χώρους στους οποίους κινείστε είναι πως είναι σκληροί μεν αλλά ευθείς και ειλικρινείς. Υπέστην επιθέσεις στη λογική ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Και διαπίστωσα κάτι που ακόμη δεν χωρά στο μυαλό μου. Δεξιός καθοδηγητής να συντονίζει αριστερά sites. Η συκοφαντία έπρεπε να πιάσει. Και θα έπιανε μόνο έτσι. Με συγχωρείτε για την ειλικρίνειά μου αλλά έχετε όλα τα χαρακτηριστικά των μικροαστών επαναστατών οι οποίοι, όπως γνωρίζετε, υπέστησαν σκληρή κριτική από πραγματικούς επαναστάτες – όπως ο Λένιν- τους οποίους διαπίστωσα ότι υπολήπτεστε.
Πίστεψα πως πρέπει κάτι να γίνει. Πως η πρόταση να καθίσουμε στα κτίρια μέχρι να επαναφέρει η κυβέρνηση τα πράγματα στο καθεστώς πριν την 11η Ιουνίου δεν έχει καμιά πιθανότητα επιτυχίας. Και με ενδιέφερε και να λειτουργήσει ρ/τ στη Θεσσαλονίκη και να έχουμε εργασία. Σε προσωπικό επίπεδο είχα και την εναλλακτική λύση της συνταξιοδότησης. Αλλά, παρόλα αυτά επέλεξα τη συμμετοχή και όχι την ησυχία μου.
Δέχθηκα να συμμετάσχω στην προσπάθεια. Με μεγάλο ρίσκο. Ήλπιζα, κακώς από ότι αποδείχτηκε, ότι θα μπορούσα να πείσω διάφορους αδρανιακούς παράγοντες και πρώην εργαζομένους ότι αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουμε. Ακόμη το πιστεύω. Το εγχείρημα που συντελείται στα κτήρια της ΕΡΤ3 είναι ένα πείραμα ενδιαφέρον αλλά οι εργαζόμενοι θα πρέπει και να ζήσουν. Δεν είμαστε όλοι διατεθειμένοι να οργανώσουμε τη ζωή μας σε επαναστατικά πρότυπα. Προσωπικά, μεταξύ επανάστασης και μεταρρύθμισης επέλεξα εδώ και καιρό τη μεταρρύθμιση. Το γιατί είναι μεγάλη συζήτηση. Όλοι, λοιπόν, που διαφώνησαν με την τακτική που επιλέξατε πρέπει να κατηγορηθούν, να κατασυκοφαντηθούν και αν επιλέξουν να εργαστούν να προπηλακιστούν; Ρωτήσατε μητέρες με μικρά παιδιά, πρώην συναδέλφους σας που έχουν να συντηρήσουν οικογένειες τι ανάγκες έχουν; Ή πιστεύετε πως είμαστε κάπου στα 1848 και όπου νάναι επίκειται η μεγάλη επανάσταση που θα απελευθερώσει τους εργαζομένους; Το 1848 ήρθε οι επαναστάσεις έγιναν αλλά οι εργαζόμενοι δεν απελευθερώθηκαν. Δεν απελευθερώθηκαν και αργότερα, μετά από άλλες επαναστάσεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα ξαναπροσπαθήσουμε. Αλλά, μετά τον Μπερστάιν, υπάρχουν και άλλοι δρόμοι για την κοινωνική αλλαγή. ‘Όχι μόνο η επανάσταση. Και επειδή σας εκμυστηρεύτηκα και την ηλικία μου, στα χρόνια αυτά, σκέφτηκα και για το αποτέλεσμα των επαναστάσεων. Τα συμπεράσματά μου, ίσως, υποσυνείδητα με οδήγησαν και στην απόφαση που πήρα. Ξέρω ότι διαφωνείτε. Ότι τα ακούτε αυτά σαν κάτι πολύ ξένα. Παρακολουθώ από καιρού εις καιρόν το blog σας. Πολύ μίσος και πολύ βία. Γιατί;
Ποιο είναι το δια ταύτα; Γιατί τα γράφω αυτά; Διότι θα πρέπει να είμαστε συνεπείς στα ιδεολογικά μας πιστεύω και να μην αφήσουμε τις τύχες μας σε κανέναν άλλο. Δεν μπορεί το μέλλον μας να το αφήνουμε στις καλές προθέσεις κάποιου πολιτικού φορέα που μας υπόσχεται τη σωτηρία. Μακάρι, αν και όταν έρθει να μας τη φέρει. Αλλά δεν μπορούμε να μην ελέγχουμε με τη συμμετοχή μας τις εξελίξεις. Τα πολιτικά κόμματα αλλάζουν, οι θεσμοί όμως μιας πολιτείας παραμένουν. Δεν μπορεί να μιλάμε για ανεκτικότητα και να επιτιθέμεθα με τον τρόπο που γίνεται και από το blog σας επι δικαίοις και αδίκοις. Δεν μπορεί να μιλάμε για ελευθερία του ανθρώπου και να τρομοκρατούμε όποιον έχει διαφορετική άποψη από εμάς.
Δεν έγινα στόχος της κριτικής σας τώρα. Φαντάζομαι το χρόνο που άρχισε. Δεν θα το πιστέψετε αλλά, με αναζωογονεί. Διαφορετικά δεν θα έγραφα στο χώρο αυτό γνωρίζοντας ότι θα ακολουθήσουν σκληρά σχόλια. Αλλά αναρωτιέμαι: μπορεί ένας αντιεξουσιαστικός και αναρχικός χώρος να συντάσσεται τόσο εύκολα και τόσο απόλυτα γύρω από ένα πρόσωπο; Μπορεί να επιτίθεται χωρίς να γνωρίζει πως έχουν τα πράγματα; Μπορεί να κινείται στη λογική ο σκοπός αγιάζει τα μέσα; Το αναρχικό κίνημα έχει πολλές τάσεις αλλά όλες κάπου συγκλίνουν. Στην ελευθερία και το αυτεξούσιο του ανθρώπου. Μήπως με τη συμπεριφορά σας δεν τα αναγνωρίζετε στους άλλους; Μήπως εκείνο που διακρίνει το χώρο σας είναι περισσότερο ένας ακραίος ατομικισμός και όχι αναρχισμός;
Ίσως και να κάνω λάθος. Αλλά τις απορίες αυτές τις έχω εδώ και καιρό. Εκτός από το ποιος είναι αυτός που μιλάει, είναι τέτοιος και τέτοιος, δώστε και καμιά απάντηση.”
(από το facebook του κ. Σαββίδη)

Ακολουθήστε τη Karfitsa στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον κόσμο.