Του Βασίλη Μάστορα

Ο Ηρακλής θεωρητικά είναι ομάδα που έχει ως φυσικό χώρο τη Super League. Eτούτο από μόνο του όμως δεν λέει απολύτως τίποτε καθώς στη ζωή, και πολύ περισσότερο στον αθλητισμό, κερδίζεις μόνο αυτό που διεκδικείς.

Οι «κυανόλευκοι» πλήρωσαν με τον χειρότερο τρόπο τα διοικητικά παιχνίδια που έγιναν στην πλάτη τους σε παρελθόντα χρόνο. Φαινόμενο που δεν είναι πρωτόγνωρο και το οποίο σε διαφορετικό βαθμό το βίωσαν και οι συμπολίτες τους ΠΑΟΚ και Αρης. Η διαφορά είναι ότι ο Ηρακλής για λόγους που δεν είναι της στιγμής δεν κατάφερε να διαχειριστεί στον υποβιβασμό κι έτσι κατρακύλησε παρακάτω.

Η συμμετοχή του φέτος στη Football League προήλθε απρόοπτα και ύστερα από καραμπόλες που ήταν προϊόν αποφάσεων της Ε.Π.Ο. Αυτό ήταν το καλό νέο. Το κακό είχε να κάνει με τη χρονική περίοδο που ο Ηρακλής έμαθε τον προβιβασμό του. Εχτιζε λοιπόν μία ομάδα για τη Football League 2 και ξαφνικά βρέθηκε μία κατηγορία παραπάνω. Οσα αντανακλαστικά κι αν είχε η διοίκηση του οι πέντε ημέρες που είχε περιθώριο προκειμένου να ενισχύσει μετεγγραφικά την ομάδα συνεργαζόμενη με άνεργους ποδοσφαιριστές ήταν πολύ λίγες.

Ο Ηρακλής είχε ένα αντικειμενικό αγωνιστικό έλλειμμα στο ξεκίνημα της προσπάθειας για τον προβιβασμό στη Super League σε σχέση με τις ομάδες εκείνες που προετοιμάστηκαν όλο το καλοκαίρι γι’ αυτό το στόχο. Συγχρόνως οι παίκτες κουβαλούσαν και κουβαλούν το βάρος της ευθύνης για την επιστροφή της ομάδας στον φυσικό της χώρο που είναι η μεγάλη κατηγορία. Λογικό, αρκεί αυτή η πίεση να λειτουργήσει ευεργετικά και όχι αρνητικά.

Ο πρωταθλητισμός σ’ όλες τις ποδοσφαιρικές κατηγορίες χρειάζεται πολλά χρήματα και διοίκηση που να έχει συστημικές άκρες. Και στα δύο αυτά οι «κυανόλευκοι» έχουν έλλειμμα σε σχέση με τις ομάδες της κατηγορίας που διεκδικούν τον ίδιο στόχο. Ως αντιστάθμισμα σ’ αυτό το έλλειμμα προσπαθεί να βάλει την μεγάλη του ιστορία και τη δυναμική του κόσμου του. Καμία αντίρρηση, αλλά στη ζούγκλα του Ελληνικού ποδοσφαίρου λίγα πράγματα μπορούν να προσφέρουν αυτά τα δύο, εξαιρετικά κατά τα άλλα, στοιχεία.

Ο Ηρακλής παρά την μεταγραφική ενίσχυση τού περασμένου μήνα έχει ένα μέτριο ρόστερ σε σχέση με αυτό των ομάδων που παλεύουν για τις τρεις πρώτες θέσεις. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να παραμείνει μέχρι το τέλος στην υπόθεση άνοδο, κερδίζοντας μάλιστα το στοίχημα.

Βρίσκεται έξι βαθμούς πίσω από τη θέση που οδηγεί στο απευθείας προβιβασμό και έχει έναν αγώνα λιγότερο από τον τρίτο Απόλλωνα Σμύρνης. Αυτό βεβαίως είναι το θετικό. Ο βαθμός δυσκολίας όμως ανεβαίνει γιατί πρακτικά 10 συνολικά ομάδες διεκδικούν τις τέσσερεις θέσεις που οδηγούν στη Super League. Αρα η μάχη είναι δύσκολη και θα κρατήσει μέχρι το τέλος. Σ’ αυτή τη μάχη ο Ηρακλής το πρώτο που πρέπει να κάνει είναι να διαχειριστή την πίεση που γεννάει η ανάγκη για τον προβιβασμό. Κι αυτό είναι το σημαντικότερο.