Του Χάρη Αηδονόπουλου*

Από καιρό με υφέρπουσα αρχικά φημολογία και εν συνεχεία βεβαιότητα στοχοποιήθηκε το  πολιτικό δυναμικό της χώρας σαν ο κύριος υπεύθυνος της οικονομικής κρίσης αφού τα κατά καιρούς υπεξαιρεθέντα είναι τεράστια σαν ποσά.Πράγματι, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί ενεργοποιήθηκαν, οι διασταυρώσεις ολοκληρώθηκαν-και συνεχίζονται-με αποτέλεσμα να έρθει η ώρα της δικαστικής κρίσης κύρια για ανθρώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης που είναι και οι πολυπληθέστεροι άρχοντες και δευτερευόντως για ανθρώπους της κεντρικής πολιτικής σκηνής που με πολύ αργό ρυθμό αλλάζουν στις κοινοβουλευτικές έδρες.     

Η άποψη βέβαια ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι θερμοκήπιο διαφθοράς ουδεμία βάση έχει αναφορικά με την αποκλειστικότητα. Είναι ένα μέρος της κοινωνίας με καλούς και κακούς ή για να είμαι πιο δίκαιος με ευόρκως υπηρετούντες και με μειωμένης ηθικής αιρετούς,στην ίδια αναλογία που συναντάται δυστυχώς σε όλο το μικρόκοσμο της Ελλάδας,σε κάθε θεσμό με δικαίωμα κρίσης χωρίς δέσμια υποχρέωση εφαρμογής του νόμου.

Η παρανομία του ενός δεν αίρει την παρανομία του άλλου ούτε αποτελεί άλλοθι. Πόσοι δεν έχουν πει π.χ. στον αστυνομικό υπάλληλο «Γιατί γράφεις εμένα, και οι άλλοι στάθμευσαν παράνομα;». Είναι μια ισοπεδωτική άποψη στη διαχείριση και εφαρμογή της ευνομίας που με μεγάλη ευκολία αποδίδουμε στην Τουρκοκρατία,στην Κατοχή,στους εξωγιήνους και γενικά σε κάθε άλλον εκτός ημών. Ξεχνούμε-ή αγνοούμε-ότι κόρη της Δημοκρατίας είναι η ευνομία.

Στην Γερμανία,οι νόμοι γίνονται σεβαστοί από πίστη στους θεσμούς και από επίγνωση των επιπτώσεων στην παραβίαση τους, το ίδιο στην Τουρκία,τη Γαλλία και παντού όπου υπάρχουν κράτη έστω και σε πρωτόλεια μορφή.

Στη χώρα μας,με ευθύνη όποιου πολιτικού χώρου ευαγγελιζόταν κάτι διαφορετικό,οι θεσμοί έπρεπε να ευτελιστούν -για να ανασάνει ο καταπιεσμένος,ο άτυχος,ο αδικημένος,κλπ- και γενικά να εκμαιευθεί  η  ψήφος  όποιου δυνητικά ανήκε σε κάποια ευένδοτη σε συμβιβασμούς κατηγορία συνελλήνων.

Όλες οι προσπάθειες επαναφοράς θεσμών και αξιών στιγματίζονται σαν οπισθοδρομικές,αυταρχικές και αντιδημοκρατικές συμπεριφορές από τους «δήθεν» διάφορων πολιτικών χώρων στη διαρκή προσπάθεια δημιουργίας εντυπώσεων.

Ειναι λυπηρό όταν η απομυθοποίηση κάθε αρχής διαπερνά μια ολόκληρη χώρα,είναι τραγικό όταν η θυσία της Ιφιγένειας συμβολίζει την κάθαρση που είναι μόνο συμβολική, είναι άδικη η στοχοποίηση του προσιτού και ευάλωτου.

Η ΤΑ δρα και λειτουργεί στο χώρο και το πλαίσιο περιορισμένου ορίζοντα όπου κάθε πράξη είναι άμεσα ελεγκτέα, πρώτα από τους δημότες και εν συνεχεία από τους υπευθύνους και υπόλογους να το πράξουν.

Ειναι θλιβερή η διαπίστωση ότι με διάφορα προσχήματα απεμπολήσαμε τη θυμοσοφία της καθ’ ημάς Ανατολής και εναγκαλιστήκαμε τη βαλκανική βαρβαρότητα τουλάχιστον σε ότι αφορά την ηθική,το σεβασμό,τις αρχές και οτι αποτέλεσε το συνδετικό κρίκο και την όρεξη για δημιουργία στα χρόνια που το Γένος  μας ηταν σεβαστό και περιώνυμο.

Ναι,υπάρχουν φαύλοι σε όλες τις εκφάνσεις της Δημόσιας Διοίκησης, υπάρχουν φαύλοι και στη κοινωνία όμως στο ποσοστό που αναλογεί σε κάθε χώρα. Είναι ευθύνη, δικαίωμα και υποχρέωση όλων μας να διαχωρίσουμε την ήρα από το σιτάρι, πρώτα με την ψήφο και μετά με τον έλεγχο, προληπτικό και όχι κατασταλτικό που έδινε χρόνο και λαβή για λογιστικές τακτοποιήσεις.      

Η πατρότητα των επίορκων δεν αποδίδεται στην ΤΑ  αφού ελεγχόμαστε, κρινόμαστε, κυκλοφορούμε και ζούμε συνεχώς στην πόλη μας και ας έχουμε το δικαίωμα να είμαστε κήνσορες της ηθικής όσον αφορά στη διαχείρηση του δημοσίου κοινού αγαθού και όχι μόνο θεματοφύλακες.

*Ο Χάρης Θ. Αηδονόπουλος είναι αντιπρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Θεσσαλονίκης και πρόεδρος της Ουρολογικής Εταιρείας Βορείου Ελλάδος