Συνέντευξη στον Βασίλη Παπαβασιλείου

Ευφάνταστος, εμπνευσμένος, δημιουργικός. Συγκαταλέγεται στους καλύτερους Έλληνες σκηνοθέτες και έχει σκηνοθετήσει τα σημαντικότερα έργα του παγκόσμιου, αλλά και του ελληνικού ρεπερτορίου. Έχει συνεργαστεί με σπουδαίους ηθοποιούς, τους οποίους επιλέγει ενδελεχώς σε κάθε του δουλειά. Τα τελευταία χρόνια κάνει δικές του παραγωγές, οι οποίες «σπάνε ταμεία» και τις περισσότερες φορές οι παραστάσεις του είναι sold out. Ο ικανός και καταξιωμένος σκηνοθέτης, Θέμης Μουμουλίδης μεταφέρει στη Θεσσαλονίκη και στο θέατρο Μελίνα Μερκούρη της Καλαμαριάς την περυσινή του επιτυχία «Ελένη ή ο κανένας» με την Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου.

Είναι πιο δύσκολο να σκηνοθετείς ένα πολυπρόσωπο έργο ή ένα μονόλογο;

Είναι σαφές ευκολότερο να σκηνοθετείς ένα πολυπρόσωπο έργο. Έχεις την «πολυτέλεια» του λάθους, σε κάποιο ρόλο ή ερμηνεία. Ο μονόλογος είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο, καθώς απαιτεί από τον σκηνοθέτη μια συμπυκνωμένη εκδοχή , [άποψη], που θα καταφέρνει να ανανεώνει το ενδιαφέρον του θεατή. Υπό αυτή την έννοια «Η Ελένη», είναι ένα δύσκολο εγχείρημα που καταλήγει σε ένα σημαντικό καλλιτεχνικό γεγονός, κυρίως μέσα από την καθηλωτική ερμηνεία της Αλεξάνδρας Σακελλαροπούλου.

Ποια έργα σε ιντριγκάρουν για να σκηνοθετήσεις;

Εδώ και χρόνια βρίσκομαι στην «περιοχή» των πολιτικών-κοινωνικών κειμένων. Θεωρώ υποχρέωση μου, να επιστρέψω στην κοινωνία αυτό που αποτελεί και δική μου αγωνία. Δηλαδή την ερμηνεία του κόσμου αυτού, την ερμηνεία στο γιατί φτάσαμε εδώ. Άλλωστε δείτε και στην υπόλοιπη Ευρώπη, υπάρχει μια στροφή το κλασικό κείμενο. Επιστρέφουμε και πάλι σε μια ουμανιστική περίοδο του θεάτρου μας. Και αυτό είναι σημαντικό και για το μέλλον του θεάτρου.

Οι νεωτεριστικές παρεμβάσεις των σκηνοθετών σε έργα του κλασικού ρεπερτορίου και ιδιαίτερα στις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες και κωμωδίες, αποδομούν τον λόγο των κειμένων;

Δεν πιστεύω σε νεωτεριστικές και κλασικές αναγνώσεις. Τα θεατρικά κείμενα εμπεριέχουν και τις ερμηνευτικές εκδοχές. Πιστεύω βαθύτητα στη δημιουργική αυθαιρεσία. Πιστεύω στην υπέρβαση και θα ήθελα το καλλιτεχνικό έργο να κρίνεται από το αποτέλεσμα και όχι από την πρόθεση.

Έχεις ιδιαίτερη προτίμηση σε κάποιους συγγραφείς Έλληνες ή ξένους που επιθυμείς να ανεβάσεις τα έργα τους;

Είμαι θιασώτης της αναγεννησιακής περιόδου των τεχνών και των γραμμάτων. Νομίζω πως εκεί ειπώθηκαν όλα. Ο 19ος αιώνας, γέννησε το σύγχρονο θέατρο και το πρώτο μισό του 20 ου αιώνα το απογείωσε. Μπρέχτ, Ιψεν, Ζενέ οι αγαπημένοι μου συγγραφείς. Από του Έλληνες επιμένω με πάθος με το έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Πιστεύω πως στο μέλλον θα τον ανακαλύπτουμε πάλι και πάλι…

Τι σε εντυπωσίασε στο έργο της Ρέας Γαλανάκη «Ελένη ή ο κανένας» και αποφάσισες να το σκηνοθετήσεις;

Η ιστορία της Ελένης Μπούκουρα. Της πρώτης Ελληνίδας ζωγράφου. Η επανάσταση που έκανε για να σπουδάσει. Είναι η πρώτη ελληνίδα που στα μέσα του 19ου αιώνα πήρε ένα πτυχίο. Το πάθος της για την ζωγραφική, το πάθος της για τον έρωτα και τη ζωή. Ο τρόπος που πλήρωσε το άθροισμα των επιλογών της. Σίγουρα ένα γυναικείο πρόσωπο που ανήκει στο πάνθεο των αγνώστων ελληνίδων ηρωίδων.

Γιατί επέλεξες ως πρωταγωνίστριά του την Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου;

Η Αλεξάνδρα είναι από τις ελάχιστες Ελληνίδες ηθοποιούς που πορεύεται με συνέπεια στο ελληνικό θέατρο. Δεν είναι μόνο η υποκριτική της δεινότητα και η φιλία μας. Είναι κυρίως η πίστη και το πάθος μας στο εξαιρετικό κείμενο της Ρέας Γαλανάκη.

Με ποιούς ηθοποιούς θα ήθελες να συνεργαστείς ιδιαίτερα;

Νομίζω πως αν μελετήσει κανείς τις επιλογές μου, διακρίνει εύκολα τις εμμονές μου σε κάποιους ηθοποιούς.

Υπάρχει ταλέντο στη σημερινή νέα γενιά των ηθοποιών;

Η νεότερη γενιά ηθοποιών έχει πολλά να πει και να προσφέρει. Η εποχή κρίσης που διανύει η Ελληνική κοινωνία, θα γεννήσει και νέα έργα και νέα πρόσωπα. Αλίμονο. Έτσι γίνεται σε κάθε περίοδο κρίσης. Αν και κρίση είναι λάθος έκφραση, γιατί κρίση περνάει η Γαλλία , η Ιταλία. Αυτό που συντελείται στην Ελλάδα είναι καταστροφικό για το μέλλον μας.

Σε ποιό επίπεδο βρίσκεται το θέατρο στην Ελλάδα;

Το Ελληνικό θέατρο, είναι σχετικά νεόκοπο στον ευρωπαϊκό χάρτη. Στην πραγματικότητα έχουμε θέατρο τα τελευταία 80 χρόνια. Αν το θέατρο μας, λύσει το σοβαρό περίβλημα της θεατρικής παιδεία (σχολές δάσκαλοί κ.λπ.) μπορεί να ελπίζει πολλά… Σήμερα το ελληνικό θέατρο βρίσκεται σε μια εύθραυστη ισορροπία. Αφού υπέστη μια ανεπανόρθωτη ζημιά από μια ανόητη ιδιωτική τηλεόραση, σήμερα ακροβατεί μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας… Θα δείξει…

Ποια είναι τα άμεσα καλλιτεχνικά σου σχέδια;

Τρεις πολιτικές παραστάσεις. Η ζωή και το έργο του Μίκη Θεοδωράκη τον Μάιο στο Θέατρο Μπάντμιντον. Για το καλοκαίρι Την σατυρική μουσική κωμωδία «Η Όπερα του ζητιάνου» του Τζων Γκαίη. Αυτό το κείμενο σχεδόν αντέγραψε ο Μπρεχτ στην «Όπερα της πεντάρας». Τέλος επανάληψη του Μαουτχάουζεν του Ιάκωβου Καμπανέλλη τον Οκτώβριο στο Μπάντμιντον, για δέκα παραστάσεις.