Γράφει ο Ντίνος Κωστόπουλος*
EΥΧΕΣ, ΠΙΤΕΣ ΚΑΙ… ΕΚΛΟΓΕΣ! Αυτό είναι το επιφανειακό τρίπτυχο της επικαιρότητας αυτήν την περίοδο και στην Θεσσαλονίκη. Με τους ανθρώπους πολύ απογοητευμένους και κουρασμένους, γιατί εδώ και 6 χρόνια η επιβληθείσα οικονομική κρίση συνεχίζει και καταστρέφει χιλιάδες ελληνικές επιχειρήσεις, οδηγώντας χιλιάδες οικογένειες στο όριο της φτώχειας, με πάνω από 1,5 εκ. ανέργους! Αυτή είναι δυστυχώς η πραγματικότητα στην αυγή του 2015 κι όλα τ’ άλλα αποτελούν μια καλοστημένη «θεατρική παράσταση» όπως έλεγε και ο Σαίξπηρ. Οι σύλλογοι και τα σωματεία της πόλης κόβουν την καθιερωμένη βασιλόπιτά τους, ανταλλάσσονται οι «τυπικές» ευχές για το καλό του νέου χρόνου και οι πολιτικοί εν όψει εκλογών «τρέχουν και δεν φτάνουν» για να είναι εκεί και να υποσχεθούν ότι όλα θα πάνε καλά… Μακάρι να πάνε καλά, αλλά το… κλίμα είναι πολύ βαρύ… Οι άνθρωποι κουράστηκαν και τα λόγια μάλλον περισσεύουν… Δεν είναι λίγοι αυτοί που λένε και που αντιλαμβάνονται, ότι αυτές οι εκλογές γίνονται παρά τη θέληση του ελληνικού λαού με εντολή ξένων κέντρων εξουσίας, γιατί εξυπηρετούν απώτερους σκοπούς τους, για την επικυριαρχία τους στην Ελλάδα και τη συνέχιση για αρκετά ακόμη χρόνια της πολιτικής εξόντωσης και περαιτέρω φτωχοποίησης του λαού… Δεν τους απασχολεί το έλλειμμα της Ιταλίας που ξεπερνά τα 3 τρις και τα άλλα τόσα τρις της Γαλλίας και τα βάλαμε με την Ελλάδα και την Κύπρο, που είναι οι τελευταίοι κρίκοι της αλυσίδας! Για να καλύψουν το πραγματικό πρόβλημα της οικονομικής πολιτικής τους, που δημιουργήθηκε από άλλες χώρες…
ΓΕΜΙΣΕ Η ΠΟΛΗ ΚΑΦΕΤΕΡΙΕΣ και δε συμβαίνει μόνο στη Θεσσαλονίκη, αλλά σε όλες τις πόλεις της Ελλάδος. Σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνουν τα επαγγελματικά επιμελητήρια, στις 10 νέες επιχειρήσεις που ανοίγουν τα τρία τελευταία χρόνια, οι επτά είναι αυτής της κατηγορίας! Όλοι αναρωτιούνται πως θα επιβιώσουν αυτές οι… επενδύσεις, που λόγω κρίσης και ανταγωνισμού, προσφέρουν τον καφέ με 1 ευρώ ή και πιο κάτω… Η καλή εκδοχή είναι ότι, σε μια περίοδο που το μετρητό λείπει από την αγορά, ένα – ένα ευρώ στο τέλος της ημέρας μαζεύονται 200 -300 ευρώ στο ταμείο. Από αυτά πληρώνονται οι σερβιτόρες -οι, που είναι κυρίως νέοι άνθρωποι, άνεργοι ή φοιτητές και έστω η χαμηλή αμοιβή τους είναι μια «παρηγοριά» και μια προσωρινή διέξοδος στο οικονομικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν. Στην πραγματικότητα όμως, το πρόβλημα θα βγει στην επιφάνεια – λένε οι «ειδικοί» και έμπειροι του κλάδου- σε λίγο καιρό όταν οι «επιχειρηματίες» έρθουν αντιμέτωποι με την… πραγματική οικονομία μιας επιχείρησης, που είναι οι πάγιες υποχρεώσεις προς την Εφορία, τα Ταμεία, τους προμηθευτές και τις επιταγές του εξοπλισμού! Τότε, θα αντιληφθούν ότι «επιχειρήσεις» με 1 ευρώ (!) δεν… ζουν για πολύ, πουθενά!
ΤΟ «ΓΙΟΦΥΡΙ ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ» έγινε ο πεζόδρομος της Αγίας Σοφίας! Ο άλλοτε πιο ζωντανός εμπορικός δρόμος της Θεσσαλονίκης εξ αιτίας της γραφειοκρατίας και της ολιγωρίας των υπευθύνων, ούτε αυτές τις γιορτές αποκαταστάθηκε και σε συνδυασμό με τον Χριστουγεννιάτικο … «μαύρο στολισμό» της πόλης, ήταν δρόμος προς αποφυγήν (!) λένε οι εναπομείναντες καταστηματάρχες, αλλά και οι Θεσσαλονικείς που βλέπουν μια «παρωδία» να συνεχίζεται επί μακρόν…
ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ! Έφυγε ο σπόνσορας (!) και το κεντρικότερο πάρκο της Θεσσαλονίκης εγκαταλείφθηκε στο… «έλεος του Θεού και της φύσης»(!). Καλά, δεν το βλέπει ο δήμαρχος; Aπέναντι ακριβώς από το γραφείο του είναι… Δεν βλέπουν οι δημοτικοί σύμβουλοι – όλων των παρατάξεων- ότι στην καρδιά της πόλης σκουριάζουν σιδεροκατασκευές που εδώ και μήνες έπρεπε να είχαν απομακρυνθεί; Η διεύθυνση Πρασίνου του δήμου τι κάνει; Δεν βλέπει, ότι το ένα και μοναδικό κεντρικό πάρκο του πολεοδομικού συγκροτήματος δεν είναι πλέον επισκέψιμο; Ή αυτοί δεν βλέπουν καλά ή εγώ δεν βλέπω!
*Ο κ. Κωστόπουλος είναι πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Επικοινωνίας