«Δεν φύγαμε από την Ελλάδα για τη φορολογία, αλλά για την εποπτεία και τη γραφειοκρατία»… είπε στη μόνιμη επιτροπή της Βουλής ο εκπρόσωπος του κοινωφελούς ιδρύματος «Γ. Λάτσης για την καινοτομία και την έρευνα»!

Παρακολουθώντας τις… εργασίες της επιτροπής, δηλαδή την «απολογία» του ιδρύματος για την απόφαση του, να εγκαταλείψει την Ελλάδα πείστηκα ότι όλα τα… ανάποδα μπορεί να συμβούν. (Στο σκαμνί να κάθεται το ίδρυμα και όχι η Βουλή που δεν έκανε κάτι για να σταματήσει το κύμα αποχώρησης…)

Ο εκπρόσωπος, εξηγούσε στους… ανίδεους βουλευτές τα προβλήματα στην απλή και μόνο έγκριση αποφάσεων που καθιστούσαν αδύνατη την υλοποίηση των δικών τους δράσεων.

«Προχωρήσαμε μόνοι μας, πχ τις υποτροφίες φοιτητών γιατί μάταια περιμέναμε μια… σφραγίδα από τις αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου παιδείας. Τελικά οι σφραγίδες μπήκαν με 7 μήνες καθυστέρηση! Τι έπρεπε να κάνουμε εμείς, να αφήσουμε τα παιδιά να χάσουν το έτος;»

Ναι καλά καταλάβατε, το ίδρυμα δεν ήθελε ούτε χρήματα, ούτε υπάλληλους, ούτε έγκριση από διακομματικές επιτροπές του κοινοβουλίου. Ήθελε μόνο μια… σφραγίδα (κυριολεκτικά) που θα επικύρωνε την αποστολή των παιδιών στο εξωτερικό και θα βεβαίωνε τη συνέχιση των σπουδών τους σε ξένα και υψηλού επιπέδου πανεπιστήμια! Όμως οι εκατοντάδες εργαζόμενοι στο υπουργείο δεν μπορούσαν να τη βάλουν ή καλύτερα να τη χτυπήσουν!

Και επειδή υπάρχει – όπως σε όλα τα κείμενα που τα γράφουν άνθρωποι – η περίπτωση να σας λέω τη μισή αλήθεια, την άλλη μισή ελπίζω να τη διαβάσετε από κάποιον συνάδελφο του οικονομικού ρεπορτάζ που θα μας λέει πχ ότι παρόμοια ιδρύματα χρησιμοποιούνται για να εντοπίζονται τα καλύτερα μυαλά και στη συνέχεια – αφού τα σπουδάσουν– τα στέλνουν στις συνεργαζόμενες πολυεθνικές ή άλλες εταιρείες με πλοία, πετρέλαια, μεταφορές κτλ κτλ.

Αν και δεν καταλαβαίνω γιατί αυτό να είναι κακό… Εγώ όμως θα μείνω στη μισή “δική” μου αλήθεια, αυτή που σχημάτισα ύστερα από τη δημόσια συζήτηση σ έναν επίσημο θεσμοθετημένο όργανο της πολιτείας.

Αυτό το ίδρυμα, οι βιομηχανίες, οι βιοτεχνίες (και σε λίγο και τα μικρομάγαζα) φεύγουν όχι γιατί δεν αγαπούν την πατρίδα, αλλά γιατί οι εκπρόσωποι της, δείχνουν να έχουν ξεχάσει να… εκπροσωπούν! Μάχονται μόνο για τη δική τους επιβίωση κι αυτό πλέον φαίνεται.

Μελ. Καρ.