, Πέμπτη
28 Μαρτίου 2024

search icon search icon

Νίκος Σκούφος: «Ο “εγκλεισμός” είναι απόρροια μίας νέας ελευθερίας»

Συνέντευξη στη Φιλίππα Βλαστού

«Ο “εγκλεισμός” είναι απόρροια μίας νέας ελευθερίας. Μίας ελευθερίας που καιρό προσπαθούσε να εκφράσει τον εαυτό της», αναφέρει μεταξύ άλλων ο Νίκος Σκούφος, που υπογράφει το πεζογράφημα «Εγκλεισμός». Ο νεαρός Θεσσαλονικιός δραστηριοποιείται επαγγελματικά ως σύμβουλος εταιρειών. Ωστόσο η πηγαία ποιητική του σκέψη και έκφραση έχει αποτυπωθεί ήδη σε δυο ποιητικές συλλογές, μέχρι στιγμής. Για αυτό όπως λέει σε συνέντευξη του στην Karfitsa «είναι πολύ λογικό το νέο μου εγχείρημα να ενέχει αρκετές ποιητικότητες στον τρόπο που εκφράζεται και εκτυλίσσεται η σκέψη μου», αναφερόμενος στην συγγραφή του «Εγκλεισμού».

Πείτε μας λίγα λόγια για τον «Εγκλεισμό». Ποια ήταν η αφορμή για αυτό το πεζογράφημα;

Ο “εγκλεισμός” είναι απόρροια μίας νέας ελευθερίας. Μίας ελευθερίας που καιρό προσπαθούσε να εκφράσει τον εαυτό της. Ξεκινώντας από μέσα, προσπαθώντας να επικοινωνήσει καθέτως με τον πυρήνα που ενώνει τα διασκορπισμένα αυτά κομμάτια που σε όλη τη ζωή μας βιώνουμε και δεν καταφέρνουμε σχεδόν ποτέ να τους δώσουμε τον απαραίτητο χώρο για ανάσα. Έτσι λοιπόν με αφορμή τον εξωτερικό εγκλεισμό δόθηκε η ελευθερία στην εσωτερική αυτή εμπειρία να πάρει μορφή και να αφηγηθεί μέσω του “Εγκλεισμού” τη δική της μαρτυρία.

Πότε έγινε η συγγραφή του, πόσο διήρκησε;

Η συγγραφή διήρκησε ένα μήνα και ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2020. Η πρωτόγνωρη αυτή συνθήκη που μας επιβλήθηκε ήταν κάτι το οποίο με βρήκε απροετοίμαστο, όπως όλους. Όμως πέρα από τις ανησυχίες που αφορούσαν την καθολική ασφάλεια και υγεία των συνανθρώπων μου, αυτή η συνθήκη μου προκάλεσε έναν καθησυχασμό. Έγινε μία τεράστια ανταλλαγή θα έλεγα. Από τη μία πλευρά μου απαγόρευσε να χρησιμοποιώ ελευθερίες που καθημερινά ένιωθα πως μου ήταν απαραίτητες, ζωτικές, και από την άλλη μου έδωσε την απόλυτη ελευθερία του να αναπαυτώ σε όλες τις σκέψεις και τις ύλες που συγκροτούσα τόσο καιρό και δεν τολμούσα να ψαύσω. Εάν η ανταλλαγή ήταν δίκαιη ή όχι δε θα καταφέρω ποτέ να μάθω δεν ξέρω και εάν θα έχει ποτέ πραγματική σημασία.

Η διαδικασία της συγγραφής του πεζογραφήματος τι «σημάδια» άφησε μέσα σας; 

Τα σημάδια που έχω δώσει μέχρι και πριν από το συγκεκριμένο βιβλίο είναι καθαρά ποιητικά, ακόμη και μερικές δοκιμές πεζογραφίας που έχω δημοσιεύσει περιστρέφονται γύρω από ποιητικούς άξονες. Η αλήθεια είναι όμως πως από το 2017, μετά την έκδοση της ποιητικής μου συλλογής “Άθροισμα Ημερών” ξεκίνησα να δοκιμάζω τις ποιότητες μου στη συγγραφή πεζών κειμένων. Μου πήρε χρόνο, ή καλύτερα μου παίρνει χρόνο μέχρι να καταφέρω να τιθασεύσω την ποιητική μου σκέψη και έκφραση. Οπότε είναι πολύ λογικό το νέο μου εγχείρημα να ενέχει αρκετές ποιητικότητες στον τρόπο που εκφράζεται και εκτυλίσσεται η σκέψη μου.

Τι είναι αυτό που θέλετε να επικοινωνήσετε στους αναγνώστες μέσα από τον «Εγκλεισμό»;

Ελπίζω αυτό που θέλω να επικοινωνήσω να ταυτίζετε με αυτό που καταφέρνω να επικοινωνήσω τελικά. Κάθε φορά που κοιταζόμαστε στον καθρέφτη κοιτάζουμε μάχες που έχουμε δώσει, άλλες έχουμε χάσει άλλες έχουμε κερδίσει, όμως είμαστε παρόντες μπροστά στο είδωλο μας και συνομιλούμε και αυτό είναι μία σημαντική πορεία για το αγαθό που ονομάζεται ζωή. Η σημαντικότερη μάχη, μία αιώνια ανοιχτή πληγή, είναι αυτή που αρνούμαστε συνήθως να δώσουμε γιατί είναι αρκετά άγνωστος ο τόπος και η ατμόσφαιρα σε αυτόν πνιγηρή. Αυτό που κατάφερε να μου δώσει ο εγκλεισμός είναι να αποδομήσω αυτό που αισθάνομαι, από που προέρχεται και που θέλει να κατευθυνθεί. Οι ρίζες είναι κάτι που δε μπορούμε να αρνηθούμε και όσο το κάνουμε απλά εθελοτυφλούμε. Έτσι η ιστορία του Εγκλεισμού είναι η ιστορία της αφήγησης αυτού που αφήναμε έγκλειστο και δε του δίναμε χώρο όμως προϋπήρχε από πάντα μέσα μας, μεγάλωνε, αρνούμασταν να φροντίσουμε και κατέληξε να είναι ογκόλιθος που εάν δε σμιλευτεί γίνεται δυσλειτουργικός ο φορέας του.

Αυτή την περίοδο, όλοι ζούμε έναν καταναγκαστικό εγκλεισμό. Η ποίηση, η λογοτεχνία είναι ένας τρόπος για να διαφύγουμε τις συνθήκες περιορισμού;

Η σκέψη η ίδια είναι ένας τρόπος να διαφύγουμε, αρκεί να καταφέρουμε να τροφοδοτούμε τη σκέψη αυτή με το κατάλληλο καύσιμο και όχι με ουσίες που δημιουργούν την αίσθηση της δυνατότητας αυτής. Ζούμε σε καιρούς που η καθαρότητα και η διαφάνεια της σκέψης καθημερινά αμφισβητείται και κλονίζεται από εμάς τους ίδιους, πλέον ο άνθρωπος καλείται πέρα από παρατηρητής να είναι και φορέας ασφάλειας, φορέας ηρεμίας για τον ίδιο αλλά και τους γύρω του. Όλα πια είναι τεταμένα σε βαθμό που το παραμικρό μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα στον πυρήνα. Εάν αυτή η καθαρότητα μπορεί να προκληθεί μέσα από την ποίηση και τη λογοτεχνία αυτό σημαίνει πως πραγματικά αυτά τα μέσα είναι μέσα που δεν πρέπει να βάλουμε ποτέ ξανά πίσω στην αποθήκη και να τα αφήσουμε. Οφείλουμε να τα ακονίζουμε, να τα φροντίζουμε και φυσικά εφόσον με ρωτάτε δεν είναι τρόπος να διαφύγουμε αλλά τρόπος να λάβουμε ενεργή δράση στην πραγματικότητα που μας συμβαίνει και να εξυγιάνουμε όλες τις εστίες που επιτρέψαμε να μολυνθούν τόσο καιρό.

Από την έντυπη μορφή της Karfitsa

Το βιβλίο κυκλοφορεί από την «κάπα εκδοτική» και τα έσοδα από την πώληση θα δοθούν για την ενίσχυση του συλλόγου “Στοργή” Θεσσαλονίκης.

Ακολουθήστε τη Karfitsa στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον κόσμο.