του Λευτέρη Ζαβλιάρη
Οι τσουχτερές τιμές σε πετρέλαιο αλλά και φυσικό αέριο, σε συνδυασμό με τα προβληματικά εισοδήματα, έχουν αλλάξει τα δεδομένα στο θέμα θέρμανση, με τα καυσόξυλα από κομπάρσος να γίνονται τα τελευταία χρόνια πρωταγωνιστής.
Όπως είναι λογικό, η εμπορεία ξυλείας έχει χτυπήσει κόκκινο από πέρσι, με τους ξυλέμπορους να μην προλαβαίνουν κυριολεκτικά να λαμβάνουν παραγγελίες. Όσο για τις τιμές, έχουν και αυτές με τη σειρά τους εκτοξευθεί στα ύψη, με τα ποσοστά ζήτησης στα τέλη φθινοπώρου να είναι τέτοια, που τίθεται ακόμα και θέμα έλλειψης πριν καλά καλά ξεκινήσουν τα πρώτα κρύα
«Η αύξηση στη ζήτηση σε σχέση με πέρυσι κυμαίνεται από 50%, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις αγγίζει το 100%», εξηγεί ο έμπορος ξυλείας Κωσταντίνος Γκαραβέλης.
Όπως επισημαίνει ο ίδιος, η ανησυχία του κόσμου είναι έντονη και ρωτούν συνεχώς για τις τιμές. «Οι τιμές στην Ημαθία όπου δραστηριοποιούμαι, αλλά και στην υπόλοιπη επαρχία δεν ξεπερνά τα 100 με 110 ευρώ τον τόνο μαζί με το ΦΠΑ αλλά και τη μεταφορά», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Όπως είναι φυσιολογικό οι τιμές στη Θεσσαλονίκη είναι υψηλότερες, αφού τα λειτουργικά έξοδα των ξυλεμπόρων, η μεταφορά, αλλά και το ανέβασμα του βαρέως φορτίου σε ορόφους οικοδομών, έχει ανεβάσει την τιμή στα 140 ευρώ τον τόνο.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που επιλέγουν τη Βουλγαρία για να προμηθευτούν την ξυλεία που θα χρειαστούν για το χειμώνα καθώς είναι αισθητά φθηνότερη, ωστόσο το χαρακτηριστικό που ανεβάζει την τιμή είναι η μεταφορά.
«Τα καυσόξυλα από Βουλγαρία μπορεί να τα βρει κανείς στην τιμή των 75 με 80 ευρώ τον τόνο, ωστόσο αυτό που τα κάνει ακριβότερα είναι η τιμή που για τη Θεσσαλονίκη είναι 30 ευρώ, ενώ για την Αθήνα είναι 50 ευρώ» επισημαίνει στην «Κ» ο κ. Αθανασίου, αντιπρόσωπος εταιρείας που προμηθεύει την ελληνική αγορά ξυλεία από τη γειτονική χώρα.
Όπως τονίζει ο ίδιος, ήδη έχουν αρχίσει να εμφανίζονται οι πρώτες ελλείψεις, καθώς το ποσοστό των Ελλήνων που προμηθεύεται βουλγάρικο ξύλο έχει αυξηθεί με γεωμετρική πρόοδο, με τα αποθέματα να μην επαρκούν.
Έχουν παρατηρηθεί πολλές φορές περιστατικά πώλησης ειδών ξυλείας από Βουλγαρία, όπως ο κελανίτης, που είναι δέντρα τα οποία βρίσκονται σε χαράδρες και δε φωτοσυνθέτουν σωστά, με αποτέλεσμα να δίνουν καυσόξυλο το οποίο δεν κάνει καλή καύση.
Εκτός του νόμιμου τρόπου δεν είναι λίγες πια οι περιπτώσεις όπου η εμπορεία ξυλείας γίνεται εις βάρος του καταναλωτή, ενώ στην επαρχία πολλοί επιλέγουν να γίνουν ερασιτέχνες υλοτόμοι, κόβοντας δέντρα αγνοώντας το νόμο που το απαγορεύει.
Στην πρώτη περίπτωση, οι έμποροι πολλές φορές προσπαθούν να ξεγελάσουν τον πελάτη με βρεγμένα ξύλα αυξάνοντας έτσι το βάρος, αλλά πουλώντας λιγότερο ξύλο. Άλλη τακτική είναι η πώληση ξύλου που δεν ενδείκνυται για καύση, καθώς έχουν καταγραφεί περιπτώσεις πώλησης ξύλου ροδακινιάς ή και μηλίας, αντί οξειάς ή δρυς που συνίσταται.
Όσον αφορά την παράνομη υλοτομία, έχει αυξηθεί κατακόρυφα, όπως αναφέρει ο δασάρχης του Πολυγύρου Λευτέρης Πιτσόκος.