Πώς γίνεται μία χώρα με πραγματική ανεργία που ξεπερνάει κατά πολύ το 30%  και με έναν δημόσιο τομέα, που παρά τις περικοπές εξακολουθεί να έχει μια ικανοποιητική στελέχωση να ξοδεύει εκατομμύρια ευρώ σε… υπερωρίες;
Το ερώτημα μπορεί να έχει τρεις απαντήσεις. Συν μία ακόμα. Πρώτον, υπάρχει τόσος φόρτος εργασίας που είναι αδύνατον να καλυφθεί στο οκτάωρο, οπότε απαιτούνται υπερωρίες. Δεύτερον, υπάρχει τέτοια ανοργανωσιά που δεν φτάνει το οκτάωρο γιατί έγγραφα, διαδικασίες, κ.τ.λ. καθυστερούν στα γρανάζια της γραφειοκρατίας, οπότε εργάσιμες ώρες εντός του οκταώρου παραμένουν «ανενεργές» μεν, αλλά για να ολοκληρωθεί μια εργασία απαιτείται υπερωριακή απασχόληση. Τρίτον, δεν υπάρχει καμία πραγματική ανάγκη για υπερωρίες, αλλά η πολιτεία έχει βρει ως «τρίπλα» για να ξεγελάει την τρόικα την παροχή οικονομικών ενισχύσεων μέσω υπερωριών.
Υπάρχει και ακόμα μια εξήγηση, η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ επιχειρεί να δικαιολογήσει την παροχή υπερωριών και να καλύψει το πολιτικό σύστημα και την οποία είπαν στο «Π» πρώην και νυν πολιτικοί. Μας είπαν πως για τις υπερωρίες που εγκρίνουν ή ενέκριναν στο παρελθόν φταίει το… θεσμοθετημένο ωράριο εργασίας, το οποίο σε κάποιες περιπτώσεις απλά δεν καλύπτει τις ανάγκες της υπηρεσίας. Για παράδειγμα, το πενθήμερο και οκτάωρο δεν προβλέπει τη λειτουργία όλο το 24ωρο και 7 μέρες την εβδομάδα ενός αντλιοστασίου μας, είπε βουλευτής. Γιατί δεν αλλάζατε το ωράριο ρωτήσαμε, «δεν πρόλαβα» ήταν η απάντηση. Οι περιπτώσεις, οι οποίες καταγράφονται από το «ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ» οδηγούν μάλλον εύκολα τον καθένα μας στην απάντηση που δεν μας έδωσαν οι αρμόδιοι.
Διαβάστε περισσότερα στο: toxrima.gr