Êëåéóôüò ðáéäüôïðïò óôç ÍÝá Óìýñíç ãéá íá ðåñéïñéóôåß ï êïñïíïúüò êáé ç åîÜðëùóç ôïõ, ôçí ÐÝìðôç 12 Ìáñôßïõ 2020. (EUROKINISSI/ÃÉÁÍÍÇÓ ÐÁÍÁÃÏÐÏÕËÏÓ)

Γράφει η Ιρένε Βήττα Βαβούσκου Πρόεδρος Ένωσης Παιδοτόπων και συναφών Επαγγελμάτων Ν. Θεσσαλονίκης – Επιχειρηματίας

Ίσως σε όλους μας να ακούγεται τετριμμένο αλλά δεν νομίζω, να υπάρχει άνθρωπος στην γη, που να μην θέλει να επιστρέψει στην κανονικότητα του.

Από την μια μεριά, ως πολίτες θέλουμε να γυρίσουμε στην καθημερινότητά μας, να ανακτήσουμε τις παλιές μας συνήθειες, να κάνουμε και πάλι ότι κάναμε πριν εμφανισθεί ο κορονοϊός. Να τα κάνουμε χαλαρά και όχι με την έγνοια της μάσκας, των αντισηπτικών, των αποστάσεων και των αποστασιοποιήσεων.

Από την άλλη μεριά, ως επαγγελματίες, ως επιχειρηματίες θέλουμε να μπούμε στην επαγγελματική – επιχειρηματική κανονικότητά μας. Τι εννοώ μ’ αυτό; Να επιστρέψουν οι επιχειρήσεις μας στην φάση της λειτουργίας. Και λέω «της λειτουργίας» και όχι «της επαναλειτουργίας», διότι η δεύτερη άρχισε τυπικά με την εντολή της Κυβέρνησης, να ανοίξουμε τα καταστήματά μας. Το μείζον όμως και το πιο σοβαρό δεν είναι η επαναλειτουργία μιας επιχείρησης αλλά η πραγματική λειτουργία της, η οποία έχει πολλές παραμέτρους. Είναι η επιλογή και πρόσληψη του προσωπικού, είναι η παροχή υπηρεσιών στους πελάτες (παιδιά και γονείς), στις οποίες υπηρεσίες περιλαμβάνονται το περιβάλλον, η άνεση παραμονής στον χώρο, ο τρόπος παροχής των ποτών και των εδεσμάτων κ.λ.π.

Όλα αυτά λοιπόν συνθέτουν αυτό που εμείς οι επαγγελματίες – επιχειρηματίες ονομάζουμε λειτουργία της επιχείρησης.

Αυτά υπό κανονικές συνθήκες. Ας δούμε, τώρα, με τα νέα μέτρα, πώς διαμορφώνεται η κατάσταση, και ειδικότερα πώς διαμορφώνεται η λειτουργία μιας επιχείρησης παιδότοπου, ξεκαθαρίζοντας εξαρχής, ότι η διασφάλιση της υγείας όλων μας και ιδίως των παιδιών μας είναι αδιαμφισβήτητη και αδιαπραγμάτευτη. Γι’ αυτό δεν θα αναφερθώ στο σύνολο των μέτρων αλλά μόνο σ’ αυτά, που θεωρώ ότι διαφοροποιούν δυσανάλογα τις επιχειρήσεις των παιδότοπων και αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα για την λειτουργία τους.

                Σύμφωνα, λοιπόν, με τις πιο πρόσφατες αποφάσεις της Κυβέρνησης, για την λειτουργία ενός παιδότοπου για το διάστημα από 20 έως 27 Σεπτεμβρίου απαιτείται μεταξύ άλλων:

Α. για παιδότοπους με εξωτερικό χώρο

·         Η είσοδος των ανηλίκων παιδιών να γίνεται κατόπιν αρνητικού αυτοδιαγνωστικού ελέγχου (self – test) τελευταίου εικοσιτετραώρου, ρύθμιση που δεν υφίσταται για τα σχολεία, όπου απαιτούνται δύο self – test την εβδομάδα. Και ρωτώ πώς ένας γονιός θα έρθει στο παιδότοπο, αν πρέπει να προσθέσει άλλο ένα self-test στην ζωή του παιδιού του ή των παιδιών του; Απλά δεν θα έρθει.

Β.  για παιδότοπους με εσωτερικό χώρο:

·         Οι ανήλικοι από τεσσάρων (4) έως και έντεκα (11) ετών, προσκομίζουν self-test τελευταίου εικοσιτετραώρου και οι ανήλικοι έως και δεκαεπτά (17) ετών rapid test εντός σαράντα οκτώ ωρών. Και εδώ ισχύουν τα παραπάνω για τους παιδότοπους με εξωτερικό χώρο.

·         Η είσοδος για τους συνοδούς επιτρέπεται αποκλειστικά και μόνο σε όσους επιδεικνύουν: o [α] πιστοποιητικό εμβολιασμού, ή o [β] πιστοποιητικό νόσησης που εκδίδεται τριάντα (30) ημέρες μετά από τον πρώτο θετικό έλεγχο και η ισχύς του διαρκεί έως εκατόν ογδόντα (180) ημέρες μετά από αυτόν. Και ρωτώ, όταν ένα μεγάλο ποσοστό των πελατών μας (γονέων) ανήκει στο ηλικιακό γκρούπ που δεν έχει εμβολιασθεί, πως θα λειτουργήσει ένας παιδότοπος; Δεν θα πρέπει να επανεξετασθεί το θέμα, ώστε τουλάχιστον να μπορούν να εισέρχονται γονείς και με αποδεικτικό κάποιου τέστ; Γιατί αλλιώς, την άρνηση εμβολιασμού την «πληρώνουν» οι επιχειρήσεις μας.

·         Οι αποστάσεις μεταξύ των τραπεζοκαθισμάτων είναι τέτοιες, που δεν επιτρέπουν όχι την στοιχειώδη κερδοφορία των επιχειρήσεών μας αλλά την ίδια την κάλυψη των βασικών εξόδων. Όταν σε μικρότερους χώρους με σαφώς μικρότερο όγκο, όπως είναι για παράδειγμα τα μέσα μαζικής μεταφοράς (αστικά λεωφορεία), δεν υπάρχει όριο εισερχομένων αλλά ούτε και ορθίων, με αποτέλεσμα να είναι ο ένα κολλητά με τον άλλον. Και ρωτώ, υπάρχει όριο εισερχομένων ή όχι; Και ποιος το ελέγχει αυτό το όριο;

Η λειτουργία όμως των επιχειρήσεών μας, δεν εξαρτάται μόνον από τα όσα ανέφερα παραπάνω. Εξαρτάται και από την υπερφόρτωσή μας με υποχρεώσεις και ευθύνες, που ουδέποτε εκ του νόμου είχαμε, για τις οποίες ουδέποτε προετοιμαστήκαμε ή εκπαιδευθήκαμε αλλά και η μη τήρηση των οποίων επιφέρει σε μας δυσανάλογες συνέπειες χρηματικού και διοικητικού χαρακτήρα. Και θα γίνω πιο σαφής.

Με βάση τις κυβερνητικές αποφάσεις, ορισμένα από τα μέτρα που πρέπει να τηρούνται σε έναν παιδότοπο είναι μεταξύ άλλων:

·         Ο ορισμός υπευθύνου με την αρμοδιότητα και το καθήκον της ενημέρωσης και εκπαίδευσης του προσωπικού, των επισκεπτών και των γονέων σχετικά με τους όρους λειτουργίας και τα μέτρα υγιεινής, την κατανομή αρμοδιοτήτων και ευθυνών σε συγκεκριμένα μέλη του προσωπικού και την καθημερινή παρακολούθηση της εφαρμογής των μέτρων και οδηγιών.

Και ρωτώ, με ποια προσόντα θα γίνει ο ορισμός του υπευθύνου; Με ποια διαδικασία; Και τι έκτασης και επιπέδου ενημέρωση και εκπαίδευση θα κάνει; Και ποιος θα ελέγξει και θα πιστοποιήσει, ότι κάνει καλά την δουλειά του; Είναι δυνατόν ο οποιοσδήποτε επιχειρηματίας, με όποιες γνώσεις ή όποια μόρφωση έχει να καλείται να ανταπεξέλθει σε θέματα, που χρειάζονται εξειδικευμένες γνώσεις; Και τις οποίες εξειδικευμένες γνώσεις δεν τις έχουν πλήρως ούτε οι «ειδικοί», αφού και αυτοί για πρώτη φορά αντιμετωπίζουν τέτοια κατάσταση όπως άλλωστε οι ίδιοι έχουν επανειλημμένα κατά καιρούς δηλώνουν;

·         Η εξασφάλιση του απαιτούμενου προσωπικού, του υλικοτεχνικού εξοπλισμού και των αναλώσιμων που είναι αναγκαία για την εφαρμογή των προτεινόμενων μέτρων.

Και ρωτώ, ποιο είναι το απαιτούμενο προσωπικό, ποιος ο υλικοτεχνικός εξοπλισμός και ποια τα αναλώσιμα; Μας ενημέρωσε έγκυρα καμία Υπηρεσία; Για να μην βάλο και το κόστος όλων αυτών σε μία περίοδο που βρεθήκαμε όλοι να χρωστάμε, χωρίς να φταίμε.

·         Το προσωπικό που εργάζεται σε αυτούς τους χώρους θα πρέπει να γνωρίζει τα συμπτώματα από κοινές ιώσεις της παιδικής ηλικίας.

Και ρωτώ, όταν το προσωπικό των παιδότοπων είναι κατά προτίμηση νεαρής ηλικίας, και μάλιστα φοιτητές ή πτυχιούχοι νηπιαγωγοί, ώστε να ξέρουν, πώς να φερθούν στα παιδιά, πώς θα γνωρίζουν ή θα μάθουν έγκυρα και από πού τα συμπτώματα από κοινές ιώσεις; Και ποιες είναι στο κάτω κάτω οι κοινές ιώσεις; Κάποιες τις μαθαίνεις, αφού γίνεις γονιός, στην πράξη. Αλλά ένας νεαρός φοιτητής;  

·         Η καθημερινή παρακολούθηση της υγείας του προσωπικού, σε συνεργασία με τον υπεύθυνο, με εγρήγορση για την έγκαιρη αναγνώριση περιστατικού με συμβατά συμπτώματα με λοίμωξη από κορωνοϊό COVID-19.

Και ρωτώ, όταν ο υπεύθυνος δεν είναι γιατρός, έστω και ειδικευόμενος, πως θα κάνει καθημερινό έλεγχο της υγείας του προσωπικού; Δεν χρειάζεται γι’ αυτό το πράγμα, κάποιος που αντικειμενικά να έχει κάποια προσόντα και κάποια εκπαίδευση; Και όταν πολλές φορές τα συμπτώματα του κορονοϊού είναι ίδια με ένα κρύωμα, ποιος θα πάρει την ευθύνη να κρίνει έναν συναχωμένο ως άρρωστο από covid 19;

·         Η ανάρτηση σε εμφανή και συχνά επισκεπτόμενα σημεία, έντυπου ενημερωτικού υλικού (π.χ. αφίσες) για την υπενθύμιση και περαιτέρω ευαισθητοποίηση προσωπικού και επισκεπτών, σχετικά με την εφαρμογή των μέτρων ατομικής υγιεινής και πρόληψης μετάδοσης του νέου κορωνοϊού COVID-19 (υγιεινή χεριών, αναπνευστική υγιεινή, τήρηση αποστάσεων κ.λπ.). Και ρωτώ, το ενημερωτικό υλικό, εκτός από  αφίσες, ποιος θα μας πει, τι άλλο μπορεί να είναι; Και θα το φτιάξουμε εμείς, με δικά μας έξοδα αλλά κυρίως με δική μας έμπνευση ως προς τον σχεδιασμό και το περιεχόμενο; Και τι μηνύματα θα βάλουμε και πως θα τα αποτυπώσουμε;

·         Το προσωπικό που εργάζεται στους παιδότοπους, θα πρέπει να είναι ενήμερο και ευαισθητοποιημένο για τα συμπτώματα που είναι συμβατά με τη λοίμωξη από κορωνοϊό COVID-19 και να προσέλθει για εργασία μόνο εφόσον είναι ελεύθερο συμπτωμάτων.

Και ρωτώ, ποιος και πως θα διαπιστώσει, ότι το προσωπικό είναι «ενήμερο» και «ευαισθητοποιημένο»; Και πως θα γνωρίζει, ότι είναι «ελεύθερο συμπτωμάτων», όταν η ίδια η Ιατρική επιστήμη δεν έχει πλήρη εικόνα του συνόλου των πιθανών συμπτωμάτων του κορονοϊού. Κάποτε είχα διαβάσει, ότι στην Αμερική διαπιστώθηκε σε ασθενή με κορονοϊό ως σύμπτωμα πριαπισμός, δηλαδή παρατεταμένη στύση!!! Και ο νοών, νοείτω.

·         Η σύσταση προς τους γονείς για θερμομέτρηση και έλεγχο για ενδεχόμενη εμφάνιση συμπτωμάτων των παιδιών, πριν την αναχώρηση τους από το σπίτι. Και ρωτώ, τι αποτέλεσμα θα είχε μία τέτοια σύσταση; Μπορώ εγώ ως επιχειρηματίας, να κάνω τέτοια σύσταση; Και πως θα ελέγξω, αν η σύσταση ελήφθη υπόψιν από τους γονείς;

·         Στην είσοδο γίνεται έλεγχος από εκπαιδευμένο προσωπικό με ερωτηματολόγιο που εστιάζει σε δύο θέματα: α) την ύπαρξη συμπτωμάτων (πυρετός, βήχας, καταρροή, φαρυγγαλγία, διάρροιες, έμετοι, κεφαλαλγία κ.λπ.) και β) το ιστορικό επαφής τις τελευταίες δεκατέσσερις (14) ημέρες με επιβεβαιωμένο κρούσμα κορωνοϊού COVID[1]19. Σε περίπτωση θετικής απάντησης δεν επιτρέπεται η είσοδος και ενημερώνεται ο υπεύθυνος του παιδότοπου για την περαιτέρω διαχείριση.

Και ρωτώ, με ποια αποδεικτικά στοιχεία θα αποδεικνύεται, ότι το προσωπικό είναι εκπαιδευμένο, ποιο είναι το ερωτηματολόγιο ακριβώς και κυρίως με ποια νομιμοποίηση μπορεί ένα μέλος του προσωπικού να κάνει τέτοιες ερωτήσεις; Και αν αυτός που ερωτάται, αρνηθεί να απαντήσει επικαλούμενος προσωπικά δεδομένα, τι γίνεται; Θα κληθεί η Αστυνομική Αρχή να λύσει το θέμα;

·         Να υπάρχουν καθορισμένοι χώροι αποθήκευσης των ατομικών ειδών και των προσωπικών αντικειμένων για κάθε οικογένεια ξεχωριστά.

Και ρωτώ, πρέπει να διαθέτει η επιχείρηση ατομικούς φοριαμούς (ντουλαπάκια); Και που θα τοποθετηθούν αυτά, αφού όταν κάθε επιχείρηση παιδότοπου οργάνωνε τον χώρο της για να πάρει την προβλεπόμενη άδεια, δεν υπήρχε πρόβλεψη για επιπλέον τετραγωνικά για εγκατάσταση τέτοιων επίπλων. Εύκολο είναι να ζητάς κάτι αλλά θα πρέπει να ξέρεις και αν γίνεται, αυτό που ζητάς. Αλλιώς πετάς την μπάλα σε άδεια κερκίδα, οπότε ποιος να στην φέρει πίσω.

·         Εγκαταστάσεις πλυσίματος χεριών πρέπει να υπάρχουν μέσα ή κοντά στους χώρους παιχνιδιού. Εγκαταστάσεις πλυσίματος χεριών πρέπει να τοποθετούνται σε κατάλληλο ύψος για τα παιδιά. Το υγρό σαπούνι για το πλύσιμο των χεριών που παρέχεται στις εγκαταστάσεις πλυσίματος των χεριών και χρησιμοποιείται από τα παιδιά θα πρέπει να είναι κατάλληλο για χρήση από παιδιά. Απαραίτητη η επιτήρηση πλυσίματος χεριών των παιδιών πριν την έναρξη παιχνιδιού από το προσωπικό. Επίσης, υγιεινή των χεριών πρέπει να εφαρμόζεται από όλους όταν τα χέρια είναι εμφανώς λερωμένα, πριν και μετά την επαφή με εκκρίσεις ή σωματικά υγρά, καθώς και πριν και μετά το γεύμα. Το πλύσιμο των χεριών με υγρό σαπούνι και νερό, για τουλάχιστον είκοσι (20) δευτερόλεπτα, ακολουθείται από προσεκτικό στέγνωμα με χάρτινες χειροπετσέτες μίας χρήσης και απόρριψή τους στους κάδους απορριμμάτων. Εναλλακτικά, συστήνεται η εφαρμογή αλκοολούχου αντισηπτικού διαλύματος, πάντα με την επίβλεψη ή βοήθεια του προσωπικού ώστε να διασφαλίζεται η ορθή διαδικασία.

Και ρωτώ, η εγκατάσταση πλυσίματος χεριών δεν προϋποθέτει υδραυλική εγκατάσταση και παροχή νερού; Αν ισχύει αυτό, πως θα δημιουργηθεί τέτοια εγκατάσταση δίπλα στην παιχνιδοκατασκευή; Και δεν σας μιλώ για το κόστος, αυτό το αφήνω. Ούτε για το πόσο προσωπικό χρειάζεται, για να ελέγχει άγνωστο αριθμό μικρών – τονίζω μικρών – παιδιών, αν πλένει τα χέρια του επί τουλάχιστον είκοσι δευτερόλεπτα. Σας μιλώ για το τεχνικά εφικτό του πράγματος. Ευτυχώς εδώ δίνεται η λύση του αντισηπτικού. Αλλά και πάλι, πώς ελέγχεις τόσα παιδιά και μάλιστα μικρά; Όσοι είναι γονείς, σίγουρα με καταλαβαίνουν.

·         Εάν κάποιο παιδί εμφανίσει συμπτώματα συμβατά με λοίμωξη από κορωνοϊό COVID-19 ενημερώνεται άμεσα ο γονέας/συνοδός και το παιδί άμεσα απομονώνεται σε προκαθορισμένο καλά αεριζόμενο χώρο, με επίβλεψη, μακριά από τα υπόλοιπα παιδιά. Εφαρμογή υγιεινής χεριών και αναπνευστικής υγιεινής. Παρέχεται εξοπλισμός ατομικής προστασίας για το προσωπικό (μάσκα, γάντια, ποδιά αδιάβροχη και οφθαλμική προστασία με γυαλιά ή ασπίδα προσώπου, σε περίπτωση κινδύνου εκτίναξης βιολογικών υγρών/αναπνευστικών εκκρίσεων). Επιμελής καθαρισμός και απολύμανση χώρου και επιφανειών μετά την αναχώρηση του παιδιού με χρήση εξοπλισμού ατομικής προστασίας.

Και ρωτώ, πως θα διαπιστωθεί, αν ένα παιδί εμφανίσει συμπτώματα συμβατά με κορονοϊό, όταν όλοι γνωρίζουμε, ότι η διαπίστωση συμπτωμάτων μιας ασθένειας είναι αποκλειστική αρμοδιότητα ενός γιατρού και προϋποθέτει εξέταση και γνωμάτευση; Μπορεί ένας υπάλληλος, που δεν έχει ιατρικές γνώσεις να διαπιστώσει έτσι απλά συμπτώματα κορονοϊού; Και αν τελικά το κάνει και αποδειχθεί, ότι έσφαλε και οι γονείς στραφούν εναντίον του υπαλλήλου δικαστικά και απαιτήσουν αποζημίωση για ηθική βλάβη, ποιος θα καλύψει τον υπάλληλο σε περίπτωση καταδίκης; Η επιχείρηση ή το Δημόσιο;

Όλα τα παραπάνω παρουσιάζουν ένα μέρος των ευθυνών και υποχρεώσεων, με τις οποίες επιβαρύνθηκαν οι επιχειρήσεις παιδότοπων, κατά παράβαση της αρχής της αναλογικότητας και με επικράτηση της αρχής του δυσανάλογου των μέτρων σε σχέση με τον επιδιωκόμενο σκοπό. Η διαπίστωση αυτή γίνεται ακόμη πιο ξεκάθαρη, αν σας πώ, και ποιες είναι οι συνέπειες από την μη τήρηση των μέτρων αυτών. Μη τήρηση, η οποία είναι πανεύκολη, αν λάβει κανείς υπόψιν την έλλειψη γνώσεων για την ουσία των υποχρεώσεων αυτών.

Λοιπόν, έχουμε και λέμε:

1η παράβαση:  Διοικητικό πρόστιμο δύο χιλιάδων (2.000) ευρώ και αναστολή λειτουργίας για δεκαπέντε (15) ημερολογιακές ημέρες.

2η παράβαση: – Διοικητικό πρόστιμο έξι χιλιάδων (6.000) ευρώ και αναστολή λειτουργίας για τριάντα (30) ημερολογιακές ημέρες.

Πολύ σωστά διαβάσατε. Και όπως λέει και ο λαός μας: εκεί που μας χρωστούσανε, μας πήραν και το βόδι. Όχι μόνον υγιείς επιχειρήσεις βρέθηκαν να χρωστούν, όχι μόνον φορτώθηκαν με ευθύνες, που δεν τους αναλογούν αλλά τιμωρούνται και με αυστηρά πρόστιμα και με κλείσιμο των επιχειρήσεων τους. Και όλα αυτά για ευθύνες και αρμοδιότητες, που κανονικά ανήκουν στις Δημόσιες Υγειονομικές Αρχές.

Μήπως, λοιπόν, είναι επειγόντως αναγκαίο, να επανεξετάσουμε το όλο σύστημα αυτών των ρυθμίσεων και να το θέσουμε σε ρεαλιστικές βάσεις, ώστε να διασφαλισθεί και η υγεία των πολιτών – ιδίως της ευαίσθητης ομάδας των παιδιών – και η ορθή λειτουργία των επιχειρήσεων των παιδότοπων; Και όχι μόνον των παιδότοπων;

Εγώ ρωτώ. Το Κράτος μου ας απαντήσει.