Του Νίκου Καραμανλή

Οι κινήσεις των τελευταίων ημερών δείχνουν πως η επίλυση του ζητήματος της ονομασίας των Σκοπίων έχει μπει στην τελική ευθεία. Μία λύση που αναπόφευκτα θα προκαλέσει αναταράξεις στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Ο κυβερνητικός συνασπισμός, ιδιαίτερα, θα δοκιμαστεί από τη συμφωνία στην οποία φαίνεται να καταλήγουν οι κ.κ. Τσίπρας και Ζάεφ. Προφανώς ο Πάνος Καμμένος έχει κάνει πολλές υποχωρήσεις (κάποιοι τις λένε και πολιτικές κυβιστήσεις) προκειμένου η συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ να μην τερματιστεί άδοξα. Όμως φαντάζει αρκετά απίθανο να πει «ναι» σε μία λύση που θα περιέχει τον όρο «Μακεδονία», πολλώ δε μάλλον σε μία περίοδο με έντονη προεκλογική οσμή. Δεν είναι τυχαίο πως ο πρωθυπουργός έχει ανοίξει ήδη τις πύλες του Μεγάρου Μαξίμου αναζητώντας πιθανούς νέους κυβερνητικούς συμμάχους.

Ας δούμε όμως τη μεγάλη εικόνα. Ακόμη και μετά από οκτώ χρόνια μνημονίων και αιματηρής λιτότητας, η Ελλάδα παραμένει η πιο ισχυρή χώρα των Βαλκανίων, απέχοντας πόρρω από τη δεύτερη. Γι’ αυτό και οφείλει να είναι αυτή που θα καθορίσει τις εξελίξεις ώστε τα Δυτικά Βαλκάνια να ενταχθούν όσο πιο ομαλά γίνεται στη χάρτα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η πολιτική της διεύρυνσης πρέπει να υπηρετηθεί από τις ελληνικές κυβερνήσεις, καθώς η χώρα μας μόνο κερδισμένη μπορεί να βγει από κράτη που έρχονται όλο και πιο κοντά σε αυτό που αποκαλούμε Δύση. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα απ’ αυτό της Βουλγαρίας δεν υπάρχει, με τη γειτονική χώρα –που πριν από 80 χρόνια (σ.σ. δεν είναι δα και μεγάλο χρονικό διάστημα) είχαμε εμπλακεί σε πολεμική σύρραξη– σήμερα να θεωρείται φίλη και σύμμαχος.

Βέβαια, ως ηγέτιδα δύναμη της περιοχής, η Ελλάδα θα πρέπει με κάθε τρόπο να επιβάλει στην ΠΓΔΜ σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου και των σχέσεων καλής γειτονίας, ως προϋπόθεση όχι απλά για την ένταξη στο ΝΑΤΟ αλλά για να «αγκαλιάσουν» το κρατίδιο η ΕΕ και τα κονδύλια της. Μόνο έτσι θα εξασφαλίσουν και αυτές τις ικανές και αναγκαίες συνθήκες για να πορευτούν δημοκρατικά, σε συνθήκες ευημερίας, ασφάλειας και σταθερότητας. Το ζήτημα της οριστικής ονομασίας της ΠΓΔΜ δεν γίνεται να σέρνεται εσαεί, ιδίως όταν σχεδόν το σύνολο του πλανήτη αποκαλεί το κρατίδιο στα βόρεια σύνορά μας ξερά «Μακεδονία». Γι’ αυτό και είναι σημαντικό να γίνουν όλα όσα χρειάζονται για να δοθεί λύση, οριστική και όχι μισή, που θα «κουκουλώσει» προσωρινά το πρόβλημα.

Και αυτή η οριστική λύση προϋποθέτει αλλαγή του Συντάγματος των Σκοπίων, ώστε να απαλειφθούν οι αλυτρωτικές αναφορές. Δεν αρκεί ένα απλό κείμενο συμφωνίας, το οποίο μπορεί να ακυρωθεί στην πράξη. Κακά τα ψέματα, πολιτικοί και κυβερνήσεις στη γειτονική χώρα έκαναν καριέρα στηριζόμενοι σε αυτές τις αναφορές. Προφανώς, λοιπόν, θα υπάρξουν αντιδράσεις από μία ονομασία erga omnes και σε μία αλλαγή Συντάγματος. Όμως, όταν θα αρχίσουν οι πολίτες της ΠΓΔΜ να απολαμβάνουν τα οφέλη της ένταξης στην ΕΕ, ο αλυτρωτισμός θα περάσει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.