Του Νίκου Καραμανλή

Θα περίμενε κανείς το πολιτικό σύστημα της χώρας να έχει πάρει τα απαραίτητα μαθήματα μετά την κρίση των Ιμίων το 1996. Η μέχρι στιγμής αντιμετώπιση της κλιμακούμενης κρίσης δείχνει πως, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες, απέχουμε αρκετά ακόμη ώστε να εκπέμψουμε τα απαραίτητα μηνύματα προς την Άγκυρα. Σε αυτή την τόσο δύσκολη και κρίσιμη συγκυρία, τρία είναι τα βασικά στοιχεία που πρέπει να διέπουν κυβέρνηση και αντιπολίτευση: υπευθυνότητα, αυτοσυγκράτηση, επαγρύπνηση. Τα πολλά και «παχιά» λόγια είναι το τελευταίο που χρειάζεται η πατρίδα μας, πολλώ δε μάλλον όταν απέναντι στον επεκτατισμό του «Σουλτάνου» είναι μόνη της. Μόνο μία συντεταγμένη, νηφάλια αλλά και αποφασιστική πολιτική ηγεσία μπορεί να διαχειριστεί σωστά την κατάσταση.

Ίσως περισσότερο από ποτέ άλλοτε, να είναι σήμερα αναγκαία η σύσταση Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας. Οι πολιτικοί αρχηγοί των κοινοβουλευτικών κομμάτων του δημοκρατικού τόξου πρέπει να παραμερίσουν τις όποιες διαφωνίες τους και να προτάξουν το εθνικό συμφέρον. Επίσης, όσο κι αν αυτή η κυβέρνηση απορρίπτει τη μιλιταριστική λογική, δεν γίνεται να μένουν εκτός κάδρου οι Ένοπλες Δυνάμεις και σήμερα στο Μαξίμου δεν υπάρχει ούτε ένας ανώτατος στρατιωτικός σύμβουλος. Κακά τα ψέματα, όποιος νομίζει ότι το περιστατικό με τους δύο Έλληνες στρατιωτικούς στον Έβρο είναι το τελευταίο, εθελοτυφλεί. Γι’ αυτό και η Αθήνα θα πρέπει ήδη να έχει προετοιμαστεί για τις κινήσεις που θα γίνουν τις πρώτες ώρες της επόμενης κρίσης.

«Τα σύνορα της Ελλάδας είναι και ευρωπαϊκά σύνορα», συνηθίζουν να λένε οι πολιτικοί μας, κάθε φορά που… ζορίζουν οι καταστάσεις με τη γείτονα. Αλήθεια, υπάρχει έστω και ένας νοήμων άνθρωπος που να πιστεύει ότι η Ευρώπη θα βγει ουσιαστικά μπροστά σε τυχόν «θερμό επεισόδιο»; Στη διπλωματία, δεν υπάρχει φίλος και εχθρός, υπάρχουν μόνο συμφέροντα. Γι’ αυτό και απαιτείται να έχει δύναμη –οικονομική, διπλωματική, στρατιωτική–, γιατί αν δεν μπορέσεις εσύ να υψώσεις το ανάστημά σου, τότε κανείς δεν πρόκειται να βοηθήσει. Οι εβδομάδες –αν όχι μήνες– που ακολουθούν είναι ιδιαίτερα κρίσιμες. Η πατρίδα μας έχει εμπλακεί σε έναν «υβριδικό πόλεμο», με ένα κράτος πολυπληθέστερο, που διοικείται από έναν ηγέτη που έχει απολέσει

το μέτρο και στηρίζεται από ακραίες φωνές που μιλούν για «τουρκικές σημαίες που θα κυματίσουν ξανά στην Αθήνα».

Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Τα… ευχολόγια από τις Βρυξέλλες και το ΝΑΤΟ δεν πρόκειται να αποτρέψουν τον Ερντογάν από το να εφαρμόσει ό,τι έχει στο μυαλό του. Οι κινήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ –όπου εκδιώχθηκε το ιταλικό ερευνητικό σκάφος– δείχνουν πως ο μεγαλοϊδεατισμός στην Άγκυρα «έχει χτυπήσει κόκκινο». Έστω και ακραίες, ακούγονται φωνές, που εκφράζουν απειλή ακόμα και προς τις ΗΠΑ. Τι άλλο να πούμε για να αντιληφθεί κανείς ότι είναι ώρα αποφάσεων…