του Δημήτρη Τσάμη*
Η πολιτική έχει καταστεί κλειστό επάγγελμα το οποίο οι ίδιοι οι πολιτικοί με διάφορους τρόπους αποφεύγουν να «ανοίξουν». Πολυετείς θητείες, χωρίς κοινωνικό ίχνος και αποτύπωμα αλλά με επιτυχημένες τακτικές επιβίωσης, συνεχίζονται χάρη στην ασφυκτική κυριαρχία τεχνικών παραπλάνησης και αποπροσανατολισμού. Το ουσιώδες συγχέεται με το επουσιώδες, το απλοϊκό με το τεκμηριωμένο, η αλήθεια με το ψέμα, ο κυνισμός με την υπεκφυγή, και η πολιτική απαξιώνεται. Πολλοί απομακρύνονται, πολλοί μουρμουρίζουν αλλά οι μέθοδοι υπερισχύουν, μια που – εν τέλει – «αυτό θέλει ο λαός».
Το ζητούμενο είναι τι χρειάζεται επειγόντως η χώρα μας για να σταθεί με βάσιμη ελπίδα στα πόδια της και να μπορέσει να εξελιχθεί σε κράτος δίκαιο, οργανωμένο και αποτελεσματικό. Δεν αρκεί να κινούμεθα στην τροχιά των κατασκευασμένων «επιθυμιών» του λαού. Η ανάγκη ριζικής αλλαγής , ριζικής θεσμικής αλλαγής, δεν αντιμετωπίζεται με μισόλογα αλλά με πράξεις και πρωτοβουλίες. Στην πρώτη σειρά η αλλαγή της λειτουργίας των κομμάτων – μια που εκεί εκκολάπτονται ιδέες και πρόσωπα, η αλλαγή του εκλογικού συστήματος- μια που μέσω αυτού αναδεικνύονται οι κοινοβουλευτικοί συσχετισμοί, η αλλαγή στη λειτουργία της διοίκησης και της δικαιοσύνης. Αυτά συνθέτουν το θεμέλιο της νέα πορείας. Προϋποθέτουν γενναίες αυτοθυσιαστικές δράσεις εκ μέρους του πολιτικού προσωπικού και αντίστοιχες ηγεσίες. Προϋποθέτουν αντίληψη, πρότυπα και παραδείγματα.
Δικαιολογημένα η σημερινή κακομοιριά και παρακμή δεν αφήνουν περιθώρια ελπίδας. Η πολιτική απωθεί με απόλυτη ευθύνη των πολιτικών που κατά κανόνα απολαμβάνουν την εφήμερη θέση τους και αρκούνται στη διατήρηση της.
Στις επικείμενες εκλογές ορισμένοι τόλμησαν να εκτεθούν ως υποψήφιοι αναγνωρίζοντας τον κίνδυνο να διαπιστώσουν εκ των υστέρων ότι ματαιοπονούν. Άλλοι επιλέγουν την αποχή αναμένοντας το μάνα εξ ουρανού στο πρόσωπο κάποιου θεόσταλτου σωτήρα και άλλοι δεν βλέπουν λύση παρά μόνο μέσα από τα ερείπια που θα σωρεύσει σε βάθος χρόνου η κρίση.
Το εκλογικό αποτέλεσμα δεν δίνει λύσεις. Επαναλήψεις θα δούμε από Δευτέρα. Η συμπεριφορά και οι καθημερινές επιλογές ανοίγουν το δρόμο προς τη λύση, τη θεσμική επαναδόμηση της χώρας ως Ευρωπαϊκού κράτους με θεσμούς και ατομικά δικαιώματα, με δικαιοσύνη και κοινωνικά πρότυπα.
Η σημερινή εικόνα της πολιτικής, με τις ελάχιστες εξαιρέσεις, την καταφανή υστέρηση σε ανιδιοτέλεια και καλλιέργεια δεν είναι εύκολο να γεννήσει αισιοδοξία. Οι επιλογές μπροστά στην κάλπη είναι ασφυκτικά συγκεκριμένες. Από το αποτέλεσμα θα φανεί αν θα υπερισχύσει η ψευδαίσθηση της ελπίδας ή αίσθηση της σταθερότητας.
*Ο κ. Τσάμης είναι πρόεδρος του Πειθαρχικού του Ιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης