, Παρασκευή
29 Μαρτίου 2024

search icon search icon

Ό,τι κινείται φορολογείται ή φεύγει εκτός Ελλάδας

 
karamanlis-new-660370
του Νικολάου Καραμανλή
Οι εκρηκτικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών (προσφυγικό, διαπραγματεύσεις, μέτρα λιτότητας, «Panama Papers») είχαν ως αποτέλεσμα να «περάσει στα ψιλά» η είδηση πως τέσσερις στις δέκα επιχειρήσεις (το 39%, για να ακριβολογούμε) εξετάζουν το ενδεχόμενο μεταφοράς έδρας στο εξωτερικό. Τον Ιούλιο του 2015, με την αβεβαιότητα για την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη να χτυπάει «κόκκινο» και τις τράπεζες να προχωρούν στην επιβολή capital controls, το ποσοστό αυτό ήταν αισθητά μικρότερο – σχεδόν το μισό. Καταλαβαίνει κανείς την απογοήτευση που επικρατεί στον επιχειρηματικό κόσμο διαβάζοντας πως, σύμφωνα με την ίδια έρευνα της Endeavor, το 80% δηλώνει ότι εάν ξεκινούσε σήμερα τη δραστηριότητά του, θα προτιμούσε κάποια άλλη χώρα και όχι την Ελλάδα.
Την ώρα, λοιπόν, που η κυβέρνηση εμφανίζεται –διά στόματος του κ. Μάρδα– να αναζητά επενδυτές στις λάσπες τις Ειδομένης και στις σκηνές του Πειραιά (που ίσως και να υπάρχουν κάποιοι λίγοι άνθρωποι με χρήματα στην άκρη), βρισκόμαστε μπροστά σε ένα νέο μεγάλο κύμα αποεπένδυσης της ελληνικής οικονομίας. Επιχειρήσεις, επενδυτικά κεφάλαια και ανθρώπινο δυναμικό κουνάνε το μαντήλι σε ένα κράτος που εμφανίζεται να τιμωρεί την ιδιωτική πρωτοβουλία. Μοιραία, χάνονται πολύτιμες ικανότητες, τεχνογνωσία, αξιοπιστία, προοπτική και ελπίδα, με την Ελλάδα να αποδυναμώνεται ακόμη και σε τομείς που έχει ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα. Και ποιος, αλήθεια, μπορεί να κατηγορήσει αυτούς τους ανθρώπους, που νιώθουν ότι υπόκεινται σε ένα ιδιότυπο φορολογικό «bullying», επειδή ορισμένοι αγνοούν ότι το «κλειδί» της εξόδου από την κρίση είναι η αναπτυξιακή προοπτική που ο ιδιωτικός τομέας μπορεί να εμφυσήσει. Η δημιουργία «φιλικού επιχειρηματικού περιβάλλοντος» δεν γίνεται με ευχολόγια, την ώρα που οι υποσχέσεις για παροχή κινήτρων για ανάπτυξη του επιχειρείν αποδεικνύονται –και αυτές– κάλπικες. Το οικονομικό επιτελείο ετοιμάζεται να δώσει το τελειωτικό χτύπημα σε όσους επιβίωσαν από τη λαίλαπα των τελευταίων ετών, φορτώνοντας μικρές, μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις με ακόμη πιο εξοντωτικούς φόρους, χωρίς καν να είμαστε βέβαιοι πως ο λογαριασμός θα κλείσει στα 5,4 δισ. ευρώ για την τριετία. Οι εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές παραμένουν στα ύψη, οι συντελεστές ΦΠΑ είναι οι μεγαλύτεροι στα Βαλκάνια, ενώ δεν μπορεί κανείς να παραγνωρίζει τη σχεδιαζόμενη αύξηση και στον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης σε καύσιμα και φυσικό αέριο.
Στον αντίποδα, αυτοί που επιλέγουν να φύγουν στο εξωτερικό (ακόμη και σε χώρες όπως η Βουλγαρία, η Σερβία, η Ρουμανία, η ΠΓΔΜ κ.ά.) κερδίζουν σε σχέση με την εγχώρια οικονομία: πρόσβαση σε χρηματοδότηση (π.χ. δανεισμός), ασφάλεια κεφαλαίων (είτε λόγω φόβου «κουρέματος» καταθέσεων, είτε λόγω σταδιακής εξάντλησής τους με την υπερφορολόγηση) και ατελής μεταβίβαση κεφαλαίων (π.χ. υπό τη μορφή μετοχών). Η οικονομική κρίση, που κατατρώγει τις σάρκες της Ελλάδας, μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με εξάλειψη των παθογενειών, πάταξη της γραφειοκρατίας, δημιουργία σταθερού φορολογικού πλαισίου και μείωση της φορολογίας. Χιλιοειπωμένα ίσως, αλλά εις ώτα μη ακουόντων, όπως αποδεικνύεται στην πράξη!

Ακολουθήστε τη Karfitsa στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον κόσμο.