Αυτονόητα έργα που δεν θα έπρεπε να μπαίνουν καν στη λίστα με όσα έχει κάνει ένας δήμαρχος κατά την θητεία του επιλέγει να… χρησιμοποιήσει ο Κωνσταντίνος Ζέρβας για να πείσει τους δημότες ότι έχει κάνει πράγματα.
Σε δυο βίντεο στο Tik Tok, το ένα 29 και το άλλο 43 δευτερολέπτων ο δήμαρχος εξηγεί τι έκανε από το 2019. Όμως επειδή (μάλλον) κατάλαβε ότι όσα έχει κάνει χωράνε σε μια χούφτα τα χώρισε σε δυο βίντεο, Part 1 και Part 2, για να φανούν πολλά. Μάλιστα μας λέει να περιμένουμε και Part 3.
Τι λέει στο βίντεο; Ακούμε τον δήμαρχο που διοικεί την πόλη τέσσερα χρόνια (!) να μιλάει γενικά και αόριστα για ασφαλτοστρώσεις, φυτέψεις δέντρων, πάρκα, γηπεδάκια, υπαίθρους χώρους γυμναστικής, πάρκα τσέπης. Αυτονόητες παρεμβάσεις θα λέγαμε και όχι έργα. Αλλά στην εποχή του φαίνεσθαι ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει. Βέβαια να του θυμίσουμε ότι κάποια πράγματα προϋπήρχαν όπως οι υπαίθριοι χώροι γυμναστικής. Μια συντήρηση ή μια προσθήκη οργάνου γυμναστικής δεν το λες και μέγα έργο για τέσσερα χρόνια διοίκησης. Τον ακούμε να λέει για συντήρηση της Νέας Παραλίας και του ξύλινου ντεκ, ενώ με αυτοψίες που έχουμε κάνει το ξύλινο ντεκ έχει φθορές και η Νέα Παραλία ξεχαρβαλωμένες και χαλασμένες δημόσιες βρύσες. Μιλάει για πάρκινγκ ενώ η πόλη ασφυκτιεί με καθημερινό μποτιλιάρισμα. Μιλάει για κάδους απορριμάτων ενώ η πόλη ζέχνει από σκουπίδια και ογκώδη.
Αυτό το βίντεο όμως χαρακτηρίζει την γενική αντιμετώπιση που έχει η Θεσσαλονίκη, η γνωστή «παρακόρη». Ο δήμαρχος κάνει βίντεο για να διαφημίσει τα αυτονόητα μικροέργα που οφείλει να κάνει. Είναι λες και βγαίνει ένας μάγειρας και λέει «σήμερα έκοψα δυο πατάτες». Σιγά το νέο. Μια πόλη δεν μπορεί να πάει μπροστά όταν ο πιο κεντρικός της δρόμος είναι γεμάτος με λακκούβες και ο δήμαρχος αποφασίζει να τον ασφαλτοστρώσει ένα μήνα πριν τις εκλογές.
Η πόλη δεν μπορεί να περιμένει έναν δήμαρχο που για να πάρει μπρος θέλει δεύτερη πενταετία.
κ. Ζέρβα είστε ταξιδεμένος, αλλά ίσως χρειάζεται να κάνετε μια γύρα ξανά. Όχι μακρυά, αλλά εδώ δίπλα μας, σε βαλκανικές πόλεις. Θα δείτε τι πραγματικά εστί «πρωτεύουσα των Βαλκανίων» και πόσα βήματα πρέπει να κάνει η Θεσσαλονίκη για να τις φτάσει και να γίνει η… πρωτεύουσα που ακούμε τόσα χρόνια.
Για να μην χρειαστεί να δούμε την ζωή μας να περνάει για να αντιληφθούμε ότι αυτή η πόλη είναι θύμα της μιζέριας. Πόσες γενιές ήρθαν και έφυγαν από την Θεσσαλονίκη αφήνοντας την ίδια και απαράλλακτη; Μια πόλη που ταλαιπωρείται με τις ίδιες παθογένειες χρόνια τώρα. Μια πόλη που ζει σε έναν δικό της κόσμο ονειρικά πλασμένο, όπου εκεί είναι η ωραία του Θερμαϊκού, αλλά όχι της Μεσογείου. Μια πόλη που ζει για να ικανοποιεί καπρίτσια και φιλοδοξίες…χωρίς ουσιώδη αντίκρισμα. Μια πόλη που της τάζουν και ζει στο περίμενε… Δεν νοείται λοιπόν να μετριούνται ως έργα οι αυτονόητες ασφαλτοστρώσεις, η τοποθέτηση κάδων και οι συντηρήσεις.
