“Δεν θα είμαι υποψήφιος πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ…”
Δεν θα είναι υποψήφιος για την προεδρία της ΔΗΜΑΡ, ωστόσο θα συμμετάσχει στο συνέδριο του κόμματος, διευκρίνισε το απόγευμα της Τετάρτης ο βουλευτής της ΔΗΜΑΡ Γιάννης Πανούσης.
Σε σχετική ανακοίνωσή του, ο βουλευτής διευκρινίζει ότι η απάντηση-δήλωση στον ΒΗΜΑ FM «δεν θα είμαι» αναφέρεται στο ερώτημα αν θα είναι υποψήφιος πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ και δεν σχετίζεται με την παρουσία και τη συμμετοχή μου στο συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς.
Ο ίδιος, μιλώντας το πρωί της Τετάρτης στον ΒΗΜΑ FM, έκανε λόγο για «ένα συνέδριο με φρου-φρου κι αρώματα».
Στη συνέντευξή του ανέφερε για το συνέδριο της ΔΗΜΑΡ και το μέλλον του κόμματος:
«Αν ήμουν ο κ. Κουβέλης – και το έχω ξαναπεί – δεν θα κατέβαινα υποψήφιος. Εκκρεμεί αυτή τη στιγμή η παραίτησή του και πρέπει να διαχειριστεί το – τι να πω τώρα; Το 0,5%; Το 0,7% Το 1%; Ποια στρατηγική; Αυτό είναι ένα θαύμα τώρα. Οτι θα γίνει, λέει, ολική επαναφορά… Με ποιους; Με ποιο χρονοδιάγραμμα; Με ποιο πολιτικό χρόνο; Αρα, μοιάζει να είναι σαν αυτοσκοπός, ένα συνέδριο με φρου-φρου κι αρώματα που ακούγονται γενικώς, ότι πρέπει να επιζήσει η Ανανεωτική Αριστερά για το έθνος κλπ., και θα συζητήσει την επανεκλογή του κ. Κουβέλη, ο οποίος είχε παραιτηθεί. Διαφορετικά, δεν θα υπήρχε λόγος να έχει παραιτηθεί!
» Αρα, δεν έπρεπε να γίνει. Δεν έπρεπε να γίνει έτσι, έπρεπε να γίνει αλλιώς, στο μεσοδιάστημα μεταξύ των ευρωεκλογών και σήμερα και να έχουν αλλάξει όλα. Εγώ, αυτή τη δημοκρατικοφάνεια του “ό,τι πει το συνέδριο”, λες και δεν στήνονται συνέδρια ή όλα έρχονται με διαφάνεια, θεωρώ ότι μοιάζει με φάρσα. Μια φάρσα δημοκρατικοφανούς επανεκλογής όλων αυτών των αυλικών ή των ηγεσιών. Δεν θα είμαι. Είναι ξεκάθαρο. Αν έφευγε ο κ. Κουβέλης και δεν ήταν υποψήφιος, θα ήταν ένα θέμα προς συζήτηση».
«Θα πάω στο συνέδριο προφανώς. Θα πάω απαισιόδοξα. Δεν πιστεύω ότι βγαίνει τίποτα έτσι. Αν ήθελε να γίνει κάποια σημαντική αλλαγή θα είχε γίνει ήδη αυτούς τους τρείς μήνες. Θα είχε γίνει ένα χρόνο που κάνουμε αντιπολίτευση φεύγοντας από μια κυβέρνηση στην οποία μπήκαμε και βγήκαμε χωρίς να καταλάβουμε το πώς».