Είχε καιρό να με πάρει τηλέφωνο ο «κολλητός». Και αλήθεια σας λέω, είχα ανησυχήσει. Αλλά χθες μου έκανε την… τιμή. Το κατάλαβα από τον ήχο του κινητού μου, που για χάρη του έχω βάλει ένα συγκεκριμένο ringtone.
– Πες μου πρώτα ότι είσαι καλά.
– Τρέχω, Νίκο, πολύ τώρα τελευταία, αλλά δεν σε ξεχνάω.
– Έχουμε τίποτα καλό;
– Λοιπόν, άκου, επειδή πήγα στη Βουλή στην πρόταση δυσπιστίας και έμαθα νέα.
– Για πες…
– Καταρχάς, όλοι σχολίασαν τη στάση του Σαμαρά. Την ομιλία.
– Εντάξει, γνωστό αυτό.
– Όχι, περίμενε. Σε ένα τραπεζάκι που ήμουν βουλευτές που τους αρέσουν τα ποτάκια έλεγαν ότι καλά κάνει και μιλάει. Και δεν αναφέρομαι σε αυτούς που ήταν παρόντες στην ομιλία του.
– Για συνέχισε…
– Το ενδιαφέρον όμως ήταν ότι το όνομα του Σαμαρά το άκουσα και σε μια παρέα συριζαίων, στην οποία είχαν «εισρεύσει» και στελέχη από τη Νέα Αριστερά. Εκεί σχολίαζαν τον Τσίπρα, ο οποίος τελικά δεν μίλησε. Και τον συνέκριναν με τον Σαμαρά. Έλεγαν πως «αυτός τα λέει, ο δικός μας πού είναι; Μόνο για τα Χάρβαρντ ζει;». Και απορούσαν πότε θα μιλήσει. Κάποιοι έβαζαν στοίχημα ότι έχει μιλήσει τουλάχιστον μια φορά, και αυτή ήταν για μια εκδήλωση για την Ευρώπη.
– Αυτό μόνο;
– Και κάτι ακόμα. Δεν ξέρω αν αυτή η στάση του Τσίπρα φέρνει εκνευρισμό ή χαροποιεί κάποιους άλλους.
Και το γνωστό… μπραφ!
Από τη στήλη Politically Incorrect της ηλεκτρονικής εφημερίδας Political



