Καταρχάς, οφείλουμε ως πολιτικό σύστημα μια συγγνώμη προς την ελληνική κοινωνία και ειδικότερα τις οικογένειες όλων των θυμάτων αυτού του τραγικού δυστυχήματος για τις διαχρονικές παθογένειες των ελληνικών σιδηροδρόμων.
Τώρα είναι η ώρα του συλλογικού και ατομικού πένθους. Όχι της πόλωσης ούτε της αδιέξοδης οργής. Διότι όλοι βλέπουμε στα πρόσωπα των θυμάτων τα δικά μας παιδιά και αδέλφια και σε τέτοιες καταστάσεις πρέπει να είμαστε όλοι ενωμένοι όχι διχασμένοι.
Η κοινωνία όμως πρέπει να γνωρίζει ότι το κράτος και η κυβέρνηση θα αποδώσουν άμεσα, δίκαια και ονομαστικά τις ευθύνες εκεί που πρέπει και θα σταθούν δίπλα σε καθεμία από τις οικογένειες των θυμάτων. Αυτό είναι το αυτονόητο και ηθικά επιβεβλημένο.
Με τη σκιά της τραγωδίας των Τεμπών να απλώνεται βαριά σε ολόκληρη τη χώρα, οι εντολές που έχει δώσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι σαφείς και κινούνται προς τρεις κατευθύνσεις:
- Τη διερεύνηση των αιτιών του σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών, με κυβερνητικά στελέχη να επισημαίνουν ότι η έρευνα θα γίνει με τρόπο διαφανή και ενδελεχή.
- Την εξασφάλιση των διαδικασιών εκσυγχρονισμού υποδομών, οι οποίες έχουν ήδη δρομολογηθεί ώστε να μην υπάρχει καμία καθυστέρηση στα τρέχοντα έργα.
- Τις άμεσες ενέργειες για την αποκατάσταση της ασφάλειας των σιδηροδρομικών μετακινήσεων.
Υπάρχουν δύο σημαντικές διαφορές εδώ με το παρελθόν. Κάθε κρατικός λειτουργός σε αυτό το τραγικό δυστύχημα, από την κορυφή έως τη βάση της κρατικής Πυραμίδας, πήρε την ευθύνη που του αναλογεί και έχει ονοματεπώνυμο.
Δεν κρύψαμε ποτέ τα διαχρονικά προβλήματα των ελληνικών σιδηροδρόμων. Υπάρχουν πολλές δημόσιες δηλώσεις τόσο του πρωθυπουργού όσο και του Κ. Καραμανλή κατά τη θητεία του που μιλούν για τον «μεγάλο ασθενή» των σιδηροδρομικών μεταφορών.
Η δεύτερη διαφορά συνεπώς είναι ότι εμείς καταρτίσαμε ένα εθνικό σχέδιο ανάταξής τους που για πρώτη φορά τέθηκε σε εφαρμογή μετά τις μνημονιακές περικοπές που είχαν οδηγήσει στην περαιτέρω απίσχναση ενός ήδη αδύναμου ακόμη πριν από την κρίση χρέους δικτύου τρένων και σιδηροδρόμων.
Είναι νωπά ακόμη τα γεγονότα για να κάνουμε συγκρίσεις και απολογισμούς, ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες η Ελλάδα διαθέτει Εθνικό Σχέδιο αναμόρφωσης των σιδηροδρομικών μεταφορών με εξασφαλισμένη χρηματοδότηση ύψους 4,5 δισ. ευρώ.
Το τραγικό συμβάν των Τεμπών αποτελεί πλέον μια τομή στον χρόνο που επιβάλλει αυτό το σχέδιο επενδύσεων και μεταρρυθμίσεων να υλοποιηθεί χωρίς καμία καθυστέρηση.
Με τα έργα αυτά αναβαθμίζονται 486,6 χλμ. γραμμών σε σύνολο 920 χλμ. με έμφαση στη γραμμή από Πειραιά/Αθήνα έως Θεσσαλονίκη και κατασκευάζονται 302,2 χλμ. νέων γραμμών που συνδέουν για πρώτη φορά λιμάνια με σιδηροδρόμους και επιχειρηματικές – βιομηχανικές ζώνες ώστε το ελληνικό δίκτυο τρένων να αποτελέσει και αναπτυξιακό εργαλείο μετατρέποντας τη χώρα σε κόμβο της διεθνούς εφοδιαστικής και του διαμετακομιστικού εμπορίου.
Το έργο τηλεσήμανσης και τηλεδιοίκησης, που δικαίως μας απασχολεί αυτές τις μέρες, είναι πράγματι ένα πολύπαθο έργο που ξεκίνησε το 2014 και πάγωσε επί ΣΥΡΙΖΑ το 2017, αφού είχε παραδοθεί μόλις το 17%.
Λόγω ενστάσεων και διαχειριστικών ελέγχων παρέμεινε παγωμένο έως το 2020 και ξεκόλλησε τελικά χάρη στις δικές μας ενέργειες το 2021 με αποτέλεσμα σε ενάμιση χρόνο να έχει ολοκληρωθεί περισσότερο από το 50% αυτού.
Τμήματα του έργου λειτουργούν ήδη, όπως, για παράδειγμα, στο βόρειο τμήμα του δικτύου από την Πιερία έως τον Προμαχώνα. Όχι όμως -δυστυχώς- και στο επίμαχο σημείο της Λάρισας. Το σύνολο του έργου παραδίδεται έως τον Σεπτέμβριο του 2023 και η Ελλάδα θα είναι μια από τις λίγες ευρωπαϊκές χώρες που θα έχουν εγκατεστημένο σε πλήρη λειτουργία ένα τέτοιο σύστημα τηλεδιοίκησης.
Τα γεγονότα επιτάσσουν να δούμε από την αρχή τα ζητήματα εσωτερικής διακυβέρνησης και εποπτείας όλων των φορέων που ασχολούνται με το σιδηροδρομικό έργο. Από την Ανεξάρτητη Ρυθμιστική Αρχή Σιδηροδρόμων έως τον ΟΣΕ, την ΕΡΓΟΣΕ, τους παρόχους σιδηροδρομικών μεταφορών και βεβαίως να γίνουν οι αναγκαίες εκείνες παρεμβάσεις που θα αποκαταστήσουν το μεγάλο έλλειμμα εμπιστοσύνης που γεννάται ως προς την ασφάλεια μεταφορών -απολύτως εύλογα μετά το τραγικό δυστύχημα.
Επιγραμματικά προτείνω τα εξής:
- Άμεση πανεπιστημιακή πρόταση του ΑΠΘ για την ΤΡΑΙΝΟΣΕ
- Άμεση απόδοση ευθυνών και αποζημιώσεων
- Αμεση παρέμβαση εγκατάστασης των συστημάτων ασφάλειας και τηλεδιοίκηαης
- Αναδιοργάνωση ΑΝΘΡΏΠΙΝΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΎ και θέσεων εργασίας σε όλες τις δομές του της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ΕΡΓΟΣΕ.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ KARFITSA
