Απογοήτευση προκαλεί στον σκεπτόμενο Έλληνα η τακτική του κ. Τσίπρα να επιμένει σε ουτοπικές εξαγγελίες, με τον πλέον δημαγωγικό τρόπο, τις οποίες ξέρει πολύ καλά ότι θα αναγκαστεί να ομολογήσει ξανά ότι «είχε αυταπάτες», αν ποτέ κυβερνήσει. Το ελπιδοφόρο μιας τέτοιας ουτοπικής πολιτικής είναι ότι η διακυβέρνηση είναι όνειρο απατηλό για τον κ. Τσίπρα.
Ο αθεόφοβος ξέχασε τι υποσχέθηκε προχθές, ότι τίποτε από αυτά δεν έκανε χθες και τα επαναλαμβάνει σήμερα! Ξέχασε το ναυάγιο που έριξε τη χώρα το 2015 και ότι, χωρίς τη συμπαράσταση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ τότε, θα είχαμε βουλιάξει σε βαθιά νερά.
Παρ’ όλη την πραγματικότητα αυτή, δεν διστάζει να μας λέει ότι παρέλαβε μια πτωχευμένη χώρα και ότι μας έβγαλε από τα μνημόνια. Βέβαια δεν παρέλαβε μια ανθούσα οικονομικά χώρα, αλλά μια χώρα που είχε ανακάμψει από την περιπέτεια του 2010 που μας έριξε η κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου, για λόγους που είναι ένα ξεχωριστό θέμα, και προχωρούσε στην ολοκλήρωση της πέμπτης αξιολόγησης που θα γινόταν την άνοιξη του 2015, για έξοδο οριστική από το δεύτερο και τελευταίο τότε μνημόνιο, κάτι που ανατράπηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Η εξέλιξη που όλοι πρέπει να γνωρίζουμε και να θυμόμαστε πάντα είναι:
Στο Ecofin της ΕΕ στις 20 Φεβρουαρίου 2015, που βρέθηκε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ σε σύμπραξη με τους ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου, διά του Γιάνη Βαρουφάκη, μετά τις εκλογές που έγιναν στις 25 Ιανουαρίου 2015, αφού, όπως είναι γνωστό, απέτυχε η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, με τον αφελή Φώτη Κουβέλη περιέργως να μη δέχεται την πρόταση του τότε πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά να είναι υποψήφιος για τη θέση, τα συμπεράσματα ήταν ξεκάθαρα.
Αν λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθούσε τις αποφάσεις του Ecofin, τις οποίες είχε προσυπογράψει ο κ. Βαρουφάκης, με εντολή του κ. Τσίπρα, θα είχαμε εξέλθει από τα μνημόνια την άνοιξη του 2015. Όπως αποδείχτηκε όμως εκ των υστέρων, όχι μόνο δεν έπραξε τίποτε από αυτά που και ο ίδιος είχε συμφωνήσει, αλλά ακολουθούσαν τον δικό τους δρόμο, της Λαϊκής Δημοκρατίας, τύπου Σοβιετικής Ένωσης, κατά πάσα πιθανότητα, αφού ο τότε αναπληρωτής υπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης Δημήτρης Στρατούλης, στα τέλη Ιουνίου, όταν είχαμε ήδη φθάσει στο χείλος του γκρεμού, διαβεβαίωσε τον ελληνικό λαό, «μην ανησυχείτε, καλά πάμε»!
Τι σημασία είχε αυτή η διαβεβαίωση; Με δεδομένο ότι σχεδόν όλοι οι τότε υπουργοί είχαν δηλώσει ότι είναι κομμουνιστές, κομμουνιστικό κράτος είχαν πρόθεση να δημιουργήσουν. Όπως αποδείχθηκε τότε διεθνώς, για να σταθεί ένα κομμουνιστικό κράτος, να δημιουργηθεί δηλαδή Λαϊκή Δημοκρατία, αναγκαία προϋπόθεση είναι το κράτος να βρίσκεται σε άθλια οικονομική κατάσταση και να εμφανιστούν ως επίδοξοι σωτήρες, με αυξημένες εξουσίες, για να διαχειριστούν, όπως θα εξηγούσαν μετέπειτα, την κρίση και να σώσουν την κοινωνία. Μέρος της προσπάθειας και «νομιμοποίηση» του πραξικοπήματός τους ήταν το περίεργο δημοψήφισμα. Το θυμόμαστε; Τι ακολούθησε;
Τι μας έσωσε από μια τέτοια καταστροφική πορεία; Ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, ο οποίος απείλησε ότι θα παραιτηθεί αν δεν συμφωνήσει σε ευρωπαϊκή λύση, στις Βρυξέλλες που είχε μεταβεί ο κ. Τσίπρας, στη σύνοδο ηγεσίας της ΕΕ και βρισκόταν σε απελπιστική κατάσταση όλη νύχτα που συνεδρίαζαν για να βρεθεί λύση παραμονής της Ελλάδος στην ΕΕ. Το γεγονός τούτο ίσως για πρώτη φορά δημοσιεύεται, αλλά η Ελλάδα χρωστάει χάρη μεγάλη στον Προκόπη Παυλόπουλο, που ανάγκασε τον Τσίπρα να δεχθεί τους επαχθέστατους όρους που μας έθεσε τότε η ΕΕ για να παραμείνουμε στην ΕΕ ως μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα.
Ποιοι ήταν οι επαχθείς όροι; α) Το τρίτο αχρείαστο αλλά αυστηρότατο μνημόνιο. β) Η δημιουργία του λεγόμενου Υπερταμείου, ελεγχόμενου από τη λεγόμενη Τρόικα, δηλαδή, Ευρωπαϊκή Επιτροπή (ΕΚ), Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, στο οποίο μεταβιβάστηκαν όλα τα περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού κράτους για 99 χρόνια, ως εγγύηση για το δάνειο που μας δόθηκε με το τρίτο Μνημόνιο. Και γ) Τον συχνό και αυστηρό έλεγχο από την Τρόικα ότι εκτελούνται τα συμφωνημένα. Θυμόμαστε την Τρόικα που, όταν ερχόταν για έλεγχο, πανικοβαλλόταν η κυβέρνηση και οι αρμόδιοι υπουργοί παράτρεχαν σαν τρελοί να ικανοποιήσουν την Τρόικα!
Το τρίτο αυτό μνημόνιο έπρεπε να ψηφιστεί από τη Βουλή, την οποία όμως δεν ήλεγχε πλέον ο Τσίπρας, αφού οι μισοί κομμουνιστές βουλευτές του δεν δέχθηκαν την αλλαγή αυτή πορείας του κράτους. Τις κρίσιμες αυτές στιγμές για τη χώρα μας, έβαλαν πλάτη τόσο η Νέα Δημοκρατία του Μεϊμαράκη τότε, όσο και το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου τότε, που ψήφησαν θετικά για το μνημόνιο αυτό. Η Ελλάδα, λοιπόν, χρωστάει μεγάλες χάρες, εκτός από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο, και στη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, παρότι αντιπολίτευση και ενώ ήταν ευκαιρία να πέσει η κυβέρνηση Τσίπρα.
Ύστερα από όλα τα πιο πάνω, αντιλαμβάνεται κανείς εύκολα την αξία των εξαγγελιών του κ. Τσίπρα και πόση αξία έχουν τα όνειρά του για νίκη στις εκλογές.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ POLITICAL
