Για τη λειτουργία της αγορά ενέργειας, την τραγωδία των Τεμπών, την «επανάσταση» του gov.gr, την AI και τον «ψηφιακό υπουργό», την ανορθογραφία αλλά και την ενασχόλησή του με το διάβασμα αλλά και ζητήματα όπως τη βελτίωση του ΕΣΥ, τον θυμό που μπορεί να έχει η κοινωνία μέχρι την αξιολόγηση που θα κληθεί να κάνει στην κυβέρνηση, τις δεσμεύσεις, τη μείωση της ανεργίας μέχρι τις τιμές στην αγορά και τις κυβερνητικές παρεμβάσεις, τη διαδικασία ενσωμάτωσης του ΟΠΕΚΕΠΕ στην ΑΑΔΕ, την ανάγκη συναινέσεων, μιλά ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» και στον Δημήτρη Δανίκα.
«Δυστυχώς, κάθε φορά που δοκιµάζω να το κάνω αυτό αισθάνοµαι ότι σπρώχνω έναν τοίχο» τονίζει επισημαίνοντας ότι «το πρόβληµα µε τον πολιτικό διάλογο σήµερα είναι όταν ο αντίπαλος µε τον οποίο πρέπει να αντιπαρατεθούµε και ενίοτε να συνεννοηθούµε, µετατρέπεται σε εχθρό, ο οποίος πρέπει πολιτικά και ενίοτε και φυσικά να εξολοθρευτεί». Αναφέρει ότι στις επόμενες εκλογές θα επιδιώξει και πάλι την αυτοδυναμία και λέει: «Το πρώτο µέληµα κάποιου ο οποίος θα καθίσει στην καρέκλα του πρωθυπουργού είναι πώς θα κρατήσει τη χώρα ασφαλή, αυτό δεν µπορεί κάποιος να το περιφρονήσει, να το αγνοήσει, ότι σήµερα, παρά την όποια κριτική µπορεί να ασκείται στην κυβέρνηση, υπάρχει µια σταθερότητα, υπάρχει µια σοβαρότητα, υπάρχει ένα κύρος. Πρέπει να είναι κάποιος πολύ, θα έλεγα, προκατειλημμένος για να µη βλέπει ότι η εικόνα της Ελλάδος στο εξωτερικό σήµερα, σε σχέση µε αυτήν που ήταν πριν από έξι-επτά χρόνια, δεν έχει καµία απολύτως σχέση».
«Είναι κάτω από τον πήχη ο Μητσοτάκης;», ρωτά ο δημοσιογράφος: «Στον ΟΠΕΚΕΠΕ περάσαµε κάτω από τον πήχη», απαντά ο πρωθυπουργός. Συνολικά για τη δεύτερη τετραετία επισημαίνει: «θεωρώ ότι βεβαίως είµαστε πάνω από τον πήχη. Γιατί άµα δεις πού είµαστε ως προς την υλοποίηση των βασικών προεκλογικών δεσµεύσεων σε σχέση µε το πού ήµασταν το 2023, είµαστε απολύτως στη σωστή πορεία, στα τέσσερα χρόνια να έχουμε κάνει αυτά τα οποία είπαµε ότι θα κάνουμε το ’23. Γιατί έτσι µπορώ να κρίνω. Πώς θα κρίνεις τον πολιτικό; Δεν είπα εγώ ότι θα κάνω την Ελλάδα Ελβετία σε τέσσερα χρόνια. Είπα, όµως, ότι το ΕΣΥ σε τέσσερα χρόνια θα είναι πολύ καλύτερο απ’ ό,τι ήταν το 2023. Και θα είναι πολύ καλύτερο. Είπα ότι θα εξακολουθήσω να ρίχνω την ανεργία. Και ρίχνω την ανεργία. Είπα ότι θα εξακολουθήσω να ενισχύω τις Ενοπλες Δυνάμεις. Και σε έναν χρόνο από τώρα θα έχουμε τρεις υπερσύγχρονες φρεγάτες. Καταφέραµε µε την Τουρκία και ανατρέψαµε την ισορροπία στον αέρα και έχουµε ένα σηµαντικό στρατηγικό πλεονέκτηµα. Είπα ότι θα ελέγξω τις µεταναστευτικές ροές µε µια αυστηρή πολιτική και το κάνουµε πράξη. Δηλαδή, για αυτά δεν θα πρέπει να µε κρίνει ο ελληνικός λαός; Άρα, τον πήχη τον έβαλα ψηλά».
Για τις σχέσεις με την Τουρκία τονίζει: «Η Τουρκία δεν πρόκειται να αξιοποιήσει τα φθηνά ευρωπαϊκά δάνεια, το πρόγραµµα SAFE, αν δεν δείξει έµπρακτα δείγµατα γραφής ως προς τη βελτίωση των σχέσεών της µε την Ελλάδα. Το έχω πει, το επαναλαµβάνω και τώρα, αν δεν φύγει το casus belli από το τραπέζι, αν δεν σταµατήσει η Τουρκία να προωθεί την ανυπόστατη θεωρία των γκρίζων ζωνών, δεν θα µπει στο πρόγραµµα των φθηνών δανείων της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Ο πρωθυπουργός υπογραμμίζει ότι το μεγαλύτερο στήριγμά του είναι η οικογένειά του, που του λέει τα πράγματα έξω από τα δόντια αν κάτι δεν έχει κάνει καλά και επισημαίνει ότι «Αυτή η δουλειά δεν είναι για πάντα. Το ξέρω. Κάποια στιγµή θα τελειώσει. Και όταν τελειώσει θα υπάρχει µια ζωή µετά την πολιτική». Αναγνωρίζει ωστόσο ότι θέλει να κάνει μία τρίτη τετραετία: «Αυτός είναι ο στόχος µου και γι’ αυτόν θα αγωνιστώ». Κλείνοντας υπογραμμίζει: «Αυτό το οποίο µε στενοχωρεί πιο πολύ είναι αυτή η λογική ότι είναι όλοι κλέφτες. Αυτός ο ισοπεδωτισµός, ο οποίος σε έναν βαθµό έχει καλλιεργηθεί και µε δικές µας ευθύνες, εννοώ του πολιτικού συστήµατος, αλλά τελικά είναι πολύ επικίνδυνος. Διότι είδαµε πού µας οδήγησαν αυτές οι λογικές. Αυτές ήταν και οι λογικές ότι «ήρθε το καινούριο, η ελπίδα, όλοι οι παλιοί είναι κλέφτες» και φτάσανε να παίξουν τη χώρα στα ζάρια».
Αναλυτικά η συνέντευξη του Κυριάκου Μητσοτάκη
Δ.Δ.: Μου λένε ότι το ρεύµα το αγοράζουν φτηνά και το πουλάνε είκοσι φορές ακριβότερα.
Κ.Μ.: «Όχι, δεν είναι έτσι. Η τιµή του ρεύµατος καθορίζεται, όπως σε όλα τα προϊόντα, από την προσφορά και τη ζήτηση. Είναι πολύ θετικό το γεγονός ότι στην Ελλάδα -πρέπει να το εξηγήσουµε µε απλά λόγια- έχουµε πλέον περισσότερο ρεύµα το οποίο παράγεται από ανανεώσιµες πηγές ενέργειας, µε ανεµογεννήτριες και φωτοβολταϊκά. Είναι καλά για τη χώρα διότι είναι σχετικά φθηνές και εγχώριες πηγές ρεύµατος. Άρα δεν χρειάζεται να εισάγουµε ακριβό φυσικό αέριο από το εξωτερικό για να λειτουργεί το σύστηµα ενέργειας».
Δ.Δ.: Ναι, αλλά οι τιµές στον Θεό!
Κ.Μ.: «Προφανώς υπάρχουν περιθώρια κέρδους και στην αγορά ενέργειας, αλλά σε διαβεβαιώ ότι κάθε φορά που διαπιστώνουµε ότι τα περιθώρια κέρδους ξεφεύγουν από το τι θεωρούµε ότι είναι λογικό, παρεµβαίνουµε, όπως το έχουµε κάνει στο παρελθόν, και ουσιαστικά επιβάλλουµε -να το πω µε απλά λόγια- µια έκτακτη φορολόγηση, παίρνοντας τα υπερκέρδη των παραγωγών και επιστρέφοντάς τα στους καταναλωτές».
Δ.Δ.: Μα, για τις στρεβλώσεις µιλάω τώρα.
Κ.Μ.: «Δεν χρειάζεται να σας πω πόσες φορές στο παρελθόν επιβάλαµε έκτακτη φορολόγηση. Ψάξε να δεις».
Δ.Δ.: Οι ανεµογεννήτριες, µου λένε, πως είναι ό,τι χειρότερο. Φθείρονται πάρα πολύ γρήγορα.
Κ.Μ.: «Έλα τώρα, οι ανεµογεννήτριες είναι καθαρή µορφή ενέργειας από τον τσάµπα άνεµο µε τον οποίο µας έχει προικίσει ο Θεός. Φθείρονται, αλλά είναι δουλειά των κατασκευαστών να τις κάνουν πιο ανθεκτικές. Θα χρειαστούµε ανεµογεννήτριες, θα χρειαστούµε φωτοβολταϊκά, θα χρειαστούµε για πολλά χρόνια ακόµα φυσικό αέριο ως το µεταβατικό καύσιµο και ενδεχοµένως κάποια στιγµή θα χρειαστούµε και πυρηνική ενέργεια. Αυτό θα είναι το µείγµα παραγωγής ενέργειας. Θα χρειαστούµε αποθήκευση, µπαταρίες δηλαδή, µεγάλες».
Δ.Δ.: Πάµε παρακάτω, στο ζήτηµα των Τεµπών. Λέω, λοιπόν, τώρα εγώ: ποιες χώρες έχουν το καλύτερο σιδηροδροµικό δίκτυο; Ρωτάω και απαντάω. Ιαπωνία και Γαλλία οι καλύτερες. Κυρίως η Ιαπωνία. Γιατί να µην πάω στους Γιαπωνέζους;
Κ.Μ.: «Καταρχάς οι Γιαπωνέζοι δεν έχουν πάει πουθενά και δεν είναι εύκολο να τους φέρεις στην Ελλάδα. Εµείς αυτή τη στιγµή που µιλάµε είµαστε σε µία αναζήτηση τεχνικού συµβούλου που θα µας βοηθήσει στον τρόπο µε τον οποίο θα µπορέσουµε να υποστηρίξουµε την κατασκευή, αλλά κυρίως τη συντήρηση του συστήµατός µας, µε ορίζοντα 20ετίας».
Δ.Δ.: Υπάρχει ένα ζήτηµα εδώ, µιας και το βάλαµε τώρα. Οταν έγινε αυτή η φοβερή τραγωδία, ο χώρος δεν έπρεπε να καλυφθεί.
Κ.Μ.: «Να στο εξηγήσω, να το ξαναπώ αυτή τη φορά µε απλά λόγια: ό,τι έγινε, έγινε επιχειρησιακά. Ο χώρος καλύφθηκε για να πάνε οι γερανοί να σηκώσουν τα βαγόνια µε ασφάλεια, εντάξει; Γιατί αυτό υπέδειξαν οι ειδικοί που βρέθηκαν στο πεδίο. Τι ξέρουµε µετά βεβαιότητος; Οτι όλα αυτά περί ξυλολίου, περί βαγονιών, ήταν όλα ψέµατα. Αυτό το ξέρουµε. Ελπίζω να καταρρίφθηκαν στη συνείδηση του κόσµου. Πάντως είναι βέβαιο ότι καταρρίφθηκαν».
Δ.Δ.: Τι συµβαίνει στον ΟΣΕ αυτή τη στιγµή; Δηλαδή, ποιοι είναι τώρα υπεύθυνοι; Είναι οι ίδιοι;
Κ.Μ.: «Καταρχάς έχουµε µία καινούρια εταιρεία που λέγεται Ελληνικοί Σιδηρόδροµοι. Ενώσαµε τον ΟΣΕ µε την ΕΡΓΟΣΕ και µε τη ΓΑΙΑ-ΟΣΕ, δηµιουργήσαµε µία καινούρια εταιρεία µε σκοπό να µπορέσουµε να κάνουµε τις επενδύσεις στον σιδηρόδροµο µε όσο µεγαλύτερη ταχύτητα και να εξασφαλίσουµε τη µέγιστη δυνατή ασφάλεια. Και νοµίζω ότι πολύ σύντοµα, τους επόµενους µήνες, ήδη θα δεις κάποια συστήµατα ασφαλείας τα οποία θα δώσουν πραγµατική βεβαιότητα».
Δ.Δ.: Η σύµβαση 717 θα ολοκληρωθεί;
Κ.Μ.: «Έχει ολοκληρωθεί, έχει τελειώσει. Σε ένα σηµείο µόνο γίνονται έργα γιατί διαλύθηκε από τον «Daniel» και το ξαναφτιάχνουµε. Από εκεί και πέρα, αυτό το οποίο ζήτησα από τον Υπουργό και νοµίζω ότι σύντοµα θα το δούµε -και αυτό είναι µια πραγµατική δικλίδα ασφαλείας- είναι όπως βλέπεις στο κινητό σου πού βρίσκεται ένα αεροπλάνο, µε την ίδια ακρίβεια να µπορούµε να ξέρουµε ακριβώς πού βρίσκονται τα τρένα αυτή τη στιγµή στο ελληνικό σιδηροδροµικό δίκτυο. Δηλαδή, να µπορείς να µπαίνεις από την εφαρµογή σου και να βλέπεις ότι το Intercity Αθήνα – Θεσσαλονίκη είναι ακριβώς σε αυτό το σηµείο. Αυτό απαιτεί έναν πρόσθετο τεχνολογικό εξοπλισµό, ο οποίος µπαίνει πια στα τρένα µας. Νοµίζω θα δώσει και µία αίσθηση ασφάλειας στον πολίτη».
Δ.Δ.: Λειτουργεί αυτό τώρα;
Κ.Μ.: «Δοκιµάζεται πιλοτικά και τους επόµενους µήνες θα είναι απολύτως λειτουργικό».
Δ.Δ.: Το µεγάλο ζήτηµα, ο ατελείωτος πονοκέφαλος, η γραφειοκρατία.
Κ.Μ.: «Για εµένα η µεγαλύτερη επανάσταση ξέρεις ποια είναι; Το gov.gr. Η µεγαλύτερη επανάσταση στη σχέση του κράτους µε τον πολίτη είναι να βγάλουµε τον ανθρώπινο παράγοντα τελείως από τη µέση. Περιορίζουµε τη γραφειοκρατία, βελτιώνουµε τη διαφάνεια, αυξάνουµε την αποτελεσµατικότητα. Όσο περισσότερες υπηρεσίες και παροχές γίνονται ψηφιακά τόσο µειώνεται η παρέµβαση του πελατειακού κράτους. Να σου δώσω ένα άλλο παράδειγµα: θέλει κάποιος να βγάλει τη σύνταξή του. Παλιά ήθελες τρία χρόνια για να βγει η σύνταξή σου».
Δ.Δ.: Τώρα βγαίνει σε δύο µήνες.
Κ.Μ.: «Δεν είναι αυτό µόνο, δεν είναι µόνο η εξυπηρέτηση του πολίτη. Αλλά πόσο εύκολο ήταν ή σε τι πειρασµό θα έµπαινες να πάρεις τον τοπικό σου βουλευτή να του πεις «δεν µπορώ να τρέχω για να βγει η σύνταξη, βοήθησέ µε να βγει πιο νωρίς». Εχεις καµιά αµφιβολία ότι συνέβαιναν αυτά;».
Δ.Δ.: Αυτά συµβαίνουν και µε τις πινακίδες των αυτοκινήτων.
Κ.Μ.: «Ακριβώς. Χαίροµαι που το λες. Όταν όµως οι κλήσεις θα έρχονται αυτόµατα από την κάµερα και δεν θα µεσολαβεί ανθρώπινο χέρι, δεν θα µπορείς να πάρεις τηλέφωνο τον βουλευτή σου ή τον διοικητή του Τµήµατος να σβήσει την κλήση. Άρα η µεγαλύτερη επανάσταση η οποία γίνεται αυτή τη στιγµή στις σχέσεις του κράτους µε τον πολίτη, που είναι µία επανάσταση αποτελεσµατικότητας αλλά και διαφάνειας, είναι η χρήση της τεχνολογίας. Εσύ είσαι της τεχνολογίας;».
Δ.Δ.: Κι εγώ την αξιοποιώ. Δεκαεννιά ευρώ πληρώνω τον µήνα. «Νέλλη» µάλιστα τη λέω την κυρία αυτή. Με αναγνωρίζει αµέσως, µιλάµε, κουβεντιάζουµε και λοιπά. Τη ρωτάω και µου απαντάει σε όλα. Πιστεύεις πραγµατικά ότι η τεχνητή νοηµοσύνη θα µπορούσε να αντικαταστήσει τον Μητσοτάκη ας πούµε; Να υπάρχει Πρωθυπουργός τεχνητής νοηµοσύνης; Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ΑΙ;
Κ.Μ.: «Πιστεύω ότι βρισκόµαστε ακόµα στην αρχή µιας τόσο κοσµογονικής αλλαγής, τις συνέπειες της οποίας ακόµα δεν τις έχουµε επεξεργαστεί, δεν τις έχουµε ενσωµατώσει. Θα είναι το µείζον ζήτηµα που θα µας απασχολήσει τα επόµενα χρόνια».
Δ.Δ.: Θα συµβεί όπως στην ταινία «Zoe», δεν ξέρω αν την έχετε δει, που αυτή είναι ερωτευµένη µε τον δηµιουργό της.
Κ.Μ.: «Ακριβώς. Απλά αυτό το οποίο λέγαµε ότι είναι σενάριο επιστηµονικής φαντασίας, σήµερα είναι πραγµατικότητα. Με ρώτησες αν θα µπορεί αύριο να υπάρχει ένας Μητσοτάκης Πρωθυπουργός ΑΙ. Αυτό που µπορώ να σου πω µετά βεβαιότητας είναι ότι υπάρχουν ήδη κάποιες χώρες, όχι κατ’ ανάγκην δηµοκρατικές, οι οποίες όµως έχουν επενδύσει πολύ στην τεχνητή νοηµοσύνη, στα Υπουργικά Συµβούλια των οποίων συµµετέχει ψηφιακός Υπουργός που είναι προϊόν τεχνητής νοηµοσύνης. Το οποίο σηµαίνει ότι αυτός ακούει τη συζήτηση του Υπουργικού Συµβουλίου και όποτε κρίνει ότι πρέπει να παρέµβει και να προσθέσει κάτι χρήσιµο στη συζήτηση…».
Δ.Δ.: Τι ιδιότητα έχει αυτή η µηχανή; Είναι Υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ; Ενας Μαρινάκης ας πούµε;
Κ.Μ.: «Ουσιαστικά ένας Μαρινάκης, ένας Υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ ο οποίος µπορεί να παρεµβαίνει και να εµπλουτίσει τη συζήτηση που γίνεται από τους παρόντες. Αυτό γίνεται σήµερα, δεν είναι κάτι το οποίο θα γίνει στο µέλλον».
Δ.Δ.: Είναι αλήθεια αυτό που λένε ή αστικός µύθος για τη µητέρα σας, ότι σας έπαιρνε τηλέφωνο στο Χάρβαρντ, εκεί δεν ήσασταν;
Κ.Μ.: «Ναι».
Δ.Δ.: Και έπαιρνε τηλέφωνο και ρωτούσε: Κυριάκο πόσο πήρες στο µάθηµα τάδε; Και έλεγες εσύ, 70, ας πούµε. Και έλεγε αυτή: 70; Ξαναδώσ’ το να πάρεις 90!
Κ.Μ.: «Η µάνα µου δεν ασχολήθηκε ποτέ µε τους βαθµούς µου».
Δ.Δ.: Έχω ακούσει ότι ήταν πολύ αυστηρή, δηλαδή ήθελε ο Κυριάκος της να γίνει νούµερο ένα.
Κ.Μ.: «Καθόλου. Αδιαφορούσε παντελώς για τους βαθµούς µου. Καταρχάς, εγώ στο Δηµοτικό ήµουν πολύ µέτριος µαθητής. Επειδή είχα µεγαλώσει στη Γαλλία, είχα και κάποια δυσκολία µε τα ελληνικά µου, ήµουν και από τότε παντελώς µα παντελώς -και παραµένω- ανορθόγραφος, ενδεχοµένως αποµεινάρι κάποιας µικρής µαθησιακής δυσκολίας. Σε όσα νέα παιδιά πασχίζουν µε την ορθογραφία τους, εκατό φορές να τους δείξεις µια λέξη πώς γράφεται και πάνε να την ξαναγράψουν και µπορεί να τη γράψουν λάθος, τους λέω ότι τους καταλαβαίνω απόλυτα. Και δεν θα είναι εµπόδιο στην πρόοδο και τη ζωή τους. Ηµουν πάντα πολύ ανορθόγραφος, από µικρός. Και επειδή µου αρέσει να γράφω, ξανακοιτάω, δηλαδή µπορώ να γράψω µια λέξη, να τη δω πενήντα φορές και να πω ότι την έχω γράψει σωστά και να την έχω γράψει λάθος».
Δ.Δ.: Γράφετε ένα κείµενο και το ξαναδιαβάζετε πενήντα φορές;
Κ.Μ.: «Το ξαναδιαβάζω και δεν το βλέπω, δεν θα το δω. Τώρα πια, εντάξει, δεν λέω ότι το πρόβληµα είναι τραγικό ή ότι δεν µπορώ να γράψω ένα κείµενο, αλλά συχνά, όταν γράφω χειρόγραφα, θα κάνω και ορθογραφικά λάθη. Και τα έκανα πάντα. Ευτυχώς εν πολλοίς, επειδή µου αρέσει να γράφω και δεν το έχω εγκαταλείψει, όταν θα γράψω, επειδή γράφω συχνά ευχαριστήρια σηµειώµατα κ.λπ., µου αρέσει και επιµένω στο να γράφω µε το χέρι. Προφανώς ο υπολογιστής µού έχει λύσει το πρόβληµα διότι έχει αυτόµατο έλεγχο ορθογραφίας, οπότε δεν έχω αυτό το ζήτηµα. Αλλά όταν θα γράψω χειρόγραφα ένα σηµείωµα, θα ζητήσω πάντα από κάποιον βοηθό µου να το κοιτάξει, να σιγουρευτεί ότι δεν έχω ορθογραφικά».
Δ.Δ.: Διαβάζετε βιβλία;
Κ.Μ.: «Πολύ».
Δ.Δ.: Από παλιά το κάνατε αυτό;
Κ.Μ.: «Πάντα. Και διαβάζω αρκετά βιβλία ταυτόχρονα. Τώρα στις διακοπές µου µπορεί να πάρω 5-6 βιβλία, µπορεί να µην τα διαβάσω όλα, να διαβάσω κεφάλαια. Προφανώς όταν διαβάσω ένα µυθιστόρηµα θα το διαβάσω ολόκληρο, αλλά όταν διαβάζω πιο επιστηµονικά βιβλία, µπορεί να διαβάσω κοµµάτια τους και πάντα υπογραµµίζω».
Δ.Δ.: Με κόκκινο;
Κ.Μ.: «Όχι κόκκινο, µε µπλε. Πάντα υπογραµµίζω».
Δ.Δ.: Ποια άτοµα από µικρό παιδί ήταν τα ινδάλµατά σας; Δηλαδή, ποιους ονειρευόσασταν; Πέρα από τον πατέρα σας, λέω γενικά, τι θέλατε να γίνετε στην ηλικία π.χ. των 15 ετών; Ενας επιστήµονας µεγάλος, ένας Αϊνστάιν, ένας Σίγκµουντ Φρόιντ ή ένας Πικάσο, ένας Μίκης Θεοδωράκης, ένας Μπέρνσταϊν;
Κ.Μ.: «Μέχρι τα 16-17 µου…».
Δ.Δ.: Εγώ ήθελα να γίνω, λόγου χάριν, Κόλτρεϊν, να παίζω σαξόφωνο σαν τον Κόλτρεϊν…
Κ.Μ.: «Εγώ ήθελα να γίνω ποδοσφαιριστής, όπως και πάρα πολλοί νέοι, αλλά δεν είχα τέτοιο ταλέντο. Ή να γίνω µπασκετµπολίστας, αλλά ούτε τέτοιο ταλέντο είχα. Αλλά, πάντως, µέχρι τα 16-17 µου ήθελα πάρα πολύ να γίνω γιατρός, χειρουργός. Με συνάρπαζε το ανθρώπινο σώµα, εξ ου και έχω κρατήσει ένα µεγάλο ενδιαφέρον για την επιστήµη της Ιατρικής και γι’ αυτό και µε συναρπάζει τόσο πολύ το χαρτοφυλάκιο της Υγείας».
Δ.Δ.: Τι θα γίνει µε το ΕΣΥ;
Κ.Μ.: «Καταρχάς, έχει βελτιωθεί το ΕΣΥ σε πολλά επίπεδα. Και είµαι πολύ περήφανος για τις αλλαγές που δροµολογούµε».
Δ.Δ.: Όλοι λένε ότι θέλετε να κλείσετε το ΕΣΥ, να το περιορίσετε και να γίνουν όλα ιδιωτικά.
Κ.Μ.: «Νοµίζω ότι στο τέλος της τετραετίας θα φανούν και οι µεγάλες αλλαγές. Αν το πλάνο ήταν αυτό, σίγουρα δεν θα επενδύαµε δισεκατοµµύρια στο να ξαναφτιάξουµε, παραδείγµατος χάριν, τα τµήµατα επειγόντων περιστατικών σε παραπάνω από 80 νοσοκοµεία, να πάµε να ξαναφτιάξουµε 160 κέντρα υγείας στην περιφέρεια, τα οποία ήταν παντελώς εγκαταλειµµένα, ρηµαγµένα. Αν θέλαµε να ιδιωτικοποιήσουµε την Υγεία, σίγουρα δεν θα επενδύαµε σε όλες αυτές τις πολύ ωραίες ψηφιακές εφαρµογές, τις οποίες και εσύ έχεις, φαντάζοµαι, στο κινητό σου, το Μyhealth app, το οποίο αρχίζει και συγκεντρώνει όλο σου τον ιατρικό φάκελο σε ένα σηµείο έτσι ώστε να µπορεί να υπάρχει µια συνεχής παρακολούθηση της υγείας σου από εσένα και τον γιατρό σου, µε απόλυτη εξασφάλιση των προσωπικών δεδοµένων. Και αν θέλαµε να ιδιωτικοποιήσουµε την Υγεία, σίγουρα δεν θα επενδύαµε στις προληπτικές εξετάσεις όπως κάνουµε. Και αυτές οι προληπτικές εξετάσεις έχουν αλλάξει όλη την κουλτούρα για το πώς βλέπουµε την υγεία. Αντιλαµβανόµαστε την αξία της µόνο όταν φτάσουµε στο νοσοκοµείο…».
Δ.Δ.: Η Πρωτοβάθµια;
Κ.Μ.: «Όχι, πριν από αυτό. Τι µπορώ να κάνω για σένα ώστε να εξασφαλίσω ότι σε 10 χρόνια από τώρα θα είσαι πιο υγιής απ’ ό,τι θα ήσουν αν δεν έκανες αυτό το οποίο πρέπει να κάνεις σήµερα. Ηµουν τις προάλλες µαζί µε την Αναπληρώτρια Υπουργό Υγείας στη Φουρνά Ευρυτανίας, ένα πανέµορφο ορεινό χωριό 45 λεπτά από το Καρπενήσι. Και πήγαµε στη Φουρνά µαζί µε τις ΚΟΜΥ. Τι είναι οι ΚΟΜΥ; Κινητές Οµάδες Υγείας. Ερχονται, λοιπόν, οι άνθρωποι, πάνε στη Φουρνά Ευρυτανίας και όλο το χωριό µπορεί να περάσει από προληπτικές εξετάσεις: να τους πάρουν αίµα, την πίεση. Καταλαβαίνεις τι επανάσταση είναι αυτό για ένα χωριό; Πόσο πιο εύκολα µπορείς να πείσεις κάποιον να πάει να ζήσει σε ένα χωριό αν αισθάνεται ασφαλής ως προς την υγεία του».
Δ.Δ.: Το ερώτηµα που προκύπτει είναι το εξής: αν συµβαίνουν αυτά, γιατί η κοινωνία είναι θυµωµένη;
Κ.Μ.: «Αυτό είναι ένα πολύ καλό ερώτηµα».
Δ.Δ.: Γιατί, λοιπόν, συµβαίνει αυτό;
Κ.Μ.: «Εµείς, Δηµήτρη, και εγώ ο ίδιος και φυσικά όλοι µας, κάθε τέσσερα χρόνια υπογράφουµε ένα συµβόλαιο µε τον ελληνικό λαό. Μας προσλαµβάνει για µία τετραετία. Αυτό το συµβόλαιο έχει ορισµένους όρους, κανόνες. Τι έχουµε πει εµείς ότι θα κάνουµε στη διάρκεια της τετραετίας; Αυτό είναι το προεκλογικό µας πρόγραµµα. ‘Αρα µε εµπιστεύτηκες και µε προσέλαβες για τέσσερα χρόνια γιατί σου είπα ότι θα κάνω ορισµένα πράγµατα. Οταν θα έρθει η ώρα, µετά από τέσσερα χρόνια, να µε αξιολογήσεις, θα πρέπει να δεις δύο πράγµατα: πρώτον, έκανα αυτά τα οποία είπα; Και αν τα έκανα, τι θα κάνω από εδώ και στο εξής;».
Δ.Δ.: Ποιες οι δεσµεύσεις;
Κ.Μ.: «Πολλά από τα βήµατα προόδου που έγιναν στην οικονοµία, τα οποία είναι αναντίρρητα, εξουδετερώθηκαν από την απότοµη αύξηση των τιµών, η οποία αποτελεί µια παγκόσµια πραγµατικότητα και χτύπησε την παγκόσµια οικονοµία µετά την COVID. ‘Αρα, έρχεσαι και λες: κοίταξε να δεις, εγώ βλέπω πράγµατι ότι αυξήθηκαν οι ονοµαστικοί µισθοί. Πράγµατι, ο κατώτατος µισθός πήγε από τα 650 στα 880 και θα πάει στα 950 ευρώ».
Δ.Δ.: Αρκούν αυτά; Μπορεί να ζήσει κάποιος µε 950 ευρώ;
Κ.Μ.: «Αυτή είναι µια ερώτηση η οποία…».
Δ.Δ.: Έλα στη θέση του ανθρώπου.
Κ.Μ.: «Πάντα θέλω να µπαίνω στη θέση του ανθρώπου. Το προσπαθώ, δεν είναι εύκολο όταν παίρνεις 950-1.000 ευρώ τον µήνα, πόσο δύσκολη είναι η ζωή σου…».
Δ.Δ.: Και αν έχεις οικογένεια και ένα παιδί…
Κ.Μ.: «Τι µπορώ να κάνω λοιπόν; Δεν µπορώ µαγικά να κάνω τον µισθό των 1.000 ευρώ, 3.000 ευρώ. Δεν έχω αυτή τη δυνατότητα, ούτε µάγος είµαι, ούτε υποσχέθηκα ποτέ κάτι τέτοιο. Τι µπορώ να κάνω όµως: να χαράξω έναν οδικό χάρτη σταδιακής αύξησης των µισθών, µείωσης των φόρων, άρα αυτά τα οποία σου περισσεύουν τελικά στο πορτοφόλι να είναι περισσότερα. Λοιπόν, το πετυχαίνουµε; Οχι πάντα. Αλλά σε µεγάλο βαθµό η οικονοµική πολιτική µας θεωρώ ότι είναι συνεπής ως προς τους κεντρικούς στόχους που είχαµε θέσει.
Για εµένα η µεγαλύτερη επιτυχία της πολιτικής µας είναι η µείωση της ανεργίας. Σήµερα που µιλάµε δηµοσιεύτηκαν τα στοιχεία, το καλύτερο εξάµηνο ως προς τη δηµιουργία θέσεων εργασίας εδώ και 25 χρόνια. Παρέλαβα την ανεργία στο 18% και τώρα είναι κάτω από 8% και θα πέσει κι άλλο. Και σήµερα το πρόβληµα της οικονοµίας δεν είναι τόσο η ανεργία, αλλά οι εργοδότες που µας λένε ότι δεν βρίσκουν άτομα για θέσεις εργασίας. Αυτό εκ των πραγµάτων ανεβάζει και τους µισθούς».
Δ.Δ.: Έχω µια ένσταση ως προς αυτό. Συγκεκριµένα για µια καφετέρια. Σου λέει ο επιχειρηµατίας π.χ. «να δώσω 2.000 στον εργαζόµενο και όχι 1.000 ευρώ. Πού να τα βρω; Έχει ανέβει το κόστος στο 40%, αγοράζω προϊόντα 40% ακριβότερα». Και καταλήγει: «Θα κλείσω, θα αναγκαστώ να κλείσω…».
Κ.Μ.: «Δεν έχουµε το µεγαλύτερο κόστος. Κοίταξε, προφανώς και οι αυξήσεις των µισθών πρέπει να είναι τέτοιες που να τις αντέχει η κάθε επιχείρηση. Αν κλείσει η επιχείρηση δεν έχουµε…».
Δ.Δ.: Έχουν ανέβει οι τιµές.
Κ.Μ.: «Οι τιµές θα ανεβοκατεβαίνουν, αλλά τελικά η πορεία τους για τα επόµενα χρόνια θα είναι πτωτική. Θα έχει εξάρσεις, είναι κι αυτό µέσα στην προσφορά και τη ζήτηση. Αν έχεις έναν καύσωνα και έχεις πολύ µεγάλη ανάγκη για ενέργεια, τότε µπορεί για λίγο να ανέβει η τιµή της ενέργειας. Η ενέργεια µε απασχολεί πάρα πολύ, γιατί ξέρω ότι είναι δύσκολο και για το νοικοκυριό όταν έχει ζέστη και πρέπει να καίει το air condition, αλλά και για τη µικροµεσαία επιχείρηση είναι σηµαντικό στοιχείο του κόστους.
Γι’ αυτό και οι παρεµβάσεις µας στην αγορά ενέργειας έχουν έναν και µόνο σκοπό: πώς θα πέσουν οι τιµές. Αλλά αυτό δεν µπορεί να γίνει µαγικά, ούτε µπορεί να γίνει µε κυβερνητική εντολή. Όµως πάρα πολλοί συµπολίτες µας ήδη επιλέγουν το µπλε τιµολόγιο. Τι είναι το µπλε τιµολόγιο; Ενα τιµολόγιο το οποίο σου εξασφαλίζει σταθερές τιµές για τον επόµενο χρόνο. Στους αγρότες µας πήγαµε και τους δώσαµε σταθερό ρεύµα για 10 χρόνια, ώστε να µπορούν να ξέρουν ότι το κόστος παραγωγής τους θα είναι αυτό. Το ίδιο γίνεται ως έναν βαθµό και στις επιχειρήσεις. Άρα, για να επανέλθω στα ζητήµατα της οικονοµίας, εγώ καταλαβαίνω απόλυτα…».
Δ.Δ.: Εγώ λαµβάνω χειρότερα από αυτά. Οργή, θυµό.
Κ.Μ.: «Δεν το ξέρω αυτό, αλλά να σου πω και κάτι ακόµα; Είµαστε στον έβδοµο χρόνο διακυβέρνησης. Κάθε κυβέρνηση, εκ των πραγµάτων, όσο περνάει ο χρόνος πρέπει να προσπαθεί περισσότερο, να τρέξει πιο γρήγορα, διότι ο χρόνος από µόνος του φθείρει. Είναι ένας κανόνας, θα έλεγα, ο οποίος ισχύει πάντα και παντού.
Γι’ αυτό και επιµένω τόσο πολύ ότι η καλύτερη απάντηση στα συναισθήµατα τα οποία εσύ περιγράφεις είναι να στρωθούµε στη δουλειά. Διότι εγώ θυµάµαι πολύ καλά ότι είπα στους πολίτες πως το βασικό µου µέληµα θα είναι η αύξηση των µισθών αυτή την τετραετία. Το πετυχαίνουµε; Το πετυχαίνουµε. Σε έναν βαθµό, όπως σου είπα, αυτή έχει ακυρωθεί από τις αυξήσεις των τιµών. Αλλά το τελικό ταµείο θα το κάνουµε σε δύο χρόνια από τώρα. Εξάλλου έχουµε µπροστά µας και µία Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης όπου θα έχουµε τη δυνατότητα να εξαγγείλουµε…».
Δ.Δ.: Υπάρχει ελπίδα να ανακοινωθεί 13ος µισθός;
Κ.Μ.: «Δεν θα σου µιλήσω καθόλου για τα της ΔΕΘ. Οπότε µη µου κάνεις καν την ερώτηση για τα µέτρα της ΔΕΘ, αλλά σίγουρα θα κινηθούν στη λογική την οποία µέχρι στιγµής έχω περιγράψει».
Δ.Δ.: Αποκλείεται να γίνουν εκλογές νωρίτερα;
Κ.Μ.: «Δεν θα γίνουν εκλογές νωρίτερα. Οι εκλογές θα γίνουν την άνοιξη του 2027».
Δ.Δ.: Δεν έχουν στριµωχτεί τα πράγµατα µε την ιστορία του ΟΠΕΚΕΠΕ;
Κ.Μ.: «Εγώ θα µείνω συνεπής σε αυτό που έχω πει: θα κριθώ στο τέλος της τετραετίας. Κάθε κυβέρνηση έχει δυσκολίες, περνάει από αναταράξεις, αλλά από εκεί και πέρα το τελικό ταµείο γίνεται στο τέλος».
Δ.Δ.: Αυτή η ιστορία µε τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους γινόταν χρόνια τώρα. Πρέπει να είναι βλάκας κανείς ή ανιστόρητος ή ηλίθιος για να µη θυµάται τι γινόταν τη δεκαετία του 1980, του 1990.
Κ.Μ.: «Του 2000. Μα εγώ ο ίδιος οµολόγησα ότι δεν τα καταφέραµε στον ΟΠΕΚΕΠΕ. ‘Αρα δεν έχω να προσθέσω κάτι παραπάνω στη σκληρή αυτοκριτική την οποία έκανα. Αλλά θα σου πω µόνο ότι το πρόβληµα αυτό ήταν πολύ δύσκολο διότι έπρεπε να κάνουµε, και δοκιµάσαµε να κάνουµε, απανωτές παρεµβάσεις, την ώρα που ταυτόχρονα έπρεπε να πληρώνουµε κάθε µήνα, να δίνουµε επιδοτήσεις στους αγρότες και να µην καθυστερούν οι πληρωµές τους. Οταν έφτασε ο κόµπος στο χτένι, είπα «θα κλείσω τον ΟΠΕΚΕΠΕ, θα τον ενσωµατώσω στην ΑΑΔΕ» και οι πληρωµές θα γίνονται πια από την ΑΑΔΕ. Θα µας πάρει περίπου έναν χρόνο να ολοκληρώσουµε αυτή τη διαδικασία. Και, ταυτόχρονα, θα αναζητήσουµε µέσω των ελεγκτικών µηχανισµών του κράτους, συµπεριλαµβανοµένης και της Οικονοµικής Αστυνοµίας, να πάρουµε χρήµατα πίσω, ξεκινώντας από τα «µεγάλα ψάρια»».
Δ.Δ.: Μα µπορούν να πάρουν τα χρήµατα πίσω;
Κ.Μ.: «Από τα «µεγάλα ψάρια» σίγουρα. θα πληρώσουν. Το θέµα είναι ότι αν εσύ, που δεν έχεις κανένα ζώο, πας και πάρεις επιδότηση ως κτηνοτρόφος επειδή κάποιος βρήκε ένα βοσκοτόπι στον Γράµµο και στο δήλωσε, αυτά τα χρήµατα θα λείπουν από τον πραγµατικό κτηνοτρόφο. Αν έχεις 100 ελιές, να πληρώνεσαι για τις 100 ελιές και όχι για 1.000. Ή αν έχεις 100 ζώα, να πληρώνεσαι για τα 100 ζώα και όχι για 2.000. Ή αν δεν έχεις καθόλου ζώα, όπως ενίοτε γίνεται, να µη δικαιούσαι καµία επιδότηση».
Δ.Δ.: Φερ’ ειπείν, εγώ ρωτάω: γιατί τα τρία βασικά κόµµατα να µην καθίσουν σε ένα τραπέζι να τα πουν;
Κ.Μ.: «Δεν ρωτάς τον σωστό άνθρωπο».
Δ.Δ.: Και εσείς να ήσασταν, όµως, το ίδιο θα κάνατε.
Κ.Μ.: «Εγώ έχω αποδείξει στην πολιτική µου διαδροµή, πολύ πριν γίνω αρχηγός της Νέας Δηµοκρατίας, ότι προσέφερα πάντα τη δυνατότητα στήριξης και συναίνεσης σε πολιτικές επιλογές οι οποίες δροµολογήθηκαν από πολιτικούς µας αντιπάλους και τις οποίες θεωρούσα σωστές. Παραδείγµατος χάριν είχα στηρίξει τότε τον νόµο Διαµαντοπούλου για την Εκπαίδευση, το 2011 αν θυµάµαι καλά.
Αυτό, από τη στιγµή που η αντιπολίτευση θεωρεί ότι «για όλα τα δεινά του τόπου φταίει προσωπικά ο Μητσοτάκης», από τη στιγµή που η αντιπολίτευση επένδυσε στη λογική, θα το πω έτσι όπως το αισθάνοµαι, του «Μητσοτάκη γ@µιέσ@ι», ένα σύνθηµα που καλλιεργήθηκε πολύ συγκεκριµένα, προσωποπαγές, ωσάν ο Μητσοτάκης να είναι ο απόλυτος εχθρός, όχι ο πολιτικός εχθρός, ο εχθρός ο οποίος πρέπει να εξολοθρευτεί…».
Δ.Δ.: «Προδότης», «Εσχάτη προδοσία»…
Κ.Μ.: «Καταλαβαίνεις ότι η επίτευξη συναίνεσης καθίσταται εξαιρετικά δύσκολη υπό αυτές τις συνθήκες. Εγώ πάντα θα προσπαθώ. Πήγα χθες στη Βουλή και στην πρωτολογία µου µίλησα πολύ αυτοκριτικά. Είπα ουσιαστικά αυτό το οποίο είπες κι εσύ: να σας πω, όλοι θάλασσα τα κάναµε. Μπορούµε να καθίσουµε τουλάχιστον να συνεννοηθούµε, αντί να βλέπουµε ποιον θέλουµε να βάλουµε φυλακή, να δούµε αφενός πώς θα διορθώσουµε τις αδυναµίες µας και πώς δεν θα επαναλάβουµε τα ίδια λάθη;
Δυστυχώς, κάθε φορά που δοκιµάζω να το κάνω αυτό αισθάνοµαι ότι σπρώχνω έναν τοίχο. Διότι είναι συνειδητή η επιλογή της αντιπολίτευσης -συµπεριλαµβανοµένου του ΠΑΣΟΚ, το οποίο είναι το πιο θεσµικό και συστηµικό κόµµα και έχει κυβερνήσει την Ελλάδα, άρα έχει και αυτό τις ευθύνες που του αναλογούν για τα προβλήµατα που έχουµε κληρονοµήσει- να πάει σε µια σκληρή προσωπική σύγκρουση.
Το πρόβληµα µε τον πολιτικό διάλογο σήµερα είναι όταν ο αντίπαλος µε τον οποίο πρέπει να αντιπαρατεθούµε και ενίοτε να συνεννοηθούµε, µετατρέπεται σε εχθρό, ο οποίος πρέπει πολιτικά και ενίοτε και φυσικά να εξολοθρευτεί».
Δ.Δ.: Ωραία. Λέω, λοιπόν, τώρα, µε το απλό µου το µυαλό, ότι γίνονται εκλογές γρήγορα…
Κ.Μ.: «Το 2027».
Δ.Δ.: Λέω ένα παράδειγµα. Και παίρνει η Νέα Δηµοκρατία 28%-30%, ο Ανδρουλάκης 12%, ό,τι λένε οι δηµοσκοπήσεις. Τι θα γίνει; Το αποκλείουν να ενωθούν, να συνεργαστούν ο ένας µε τον άλλον;
Κ.Μ.: «Γιατί δεν τους ρωτάς; Δεν το ξέρω».
Δ.Δ.: Να γίνει χάος;
Κ.Μ.: «Να δηµιουργηθεί µια µεγάλη αναµπουµπούλα. Και το ερώτηµα είναι: η χώρα τη χρειάζεται αυτή τη στιγµή; Για δύο χρόνια ακόµα, µετά βεβαιότητας, έχουµε µια σταθερή κυβέρνηση. Στις επόµενες εκλογές θα επιδιώξω και πάλι την αυτοδυναµία. Μπορεί να φαντάζει η αυτοδυναµία τώρα δύσκολη, αλλά θέλω να σου θυµίσω ότι εξίσου δύσκολη φάνταζε σε κάποιους και πριν από τις εκλογές του 2023. Καταφέραµε και την πετύχαµε. Και τότε µας έλεγαν ότι «δεν υπάρχει περίπτωση να είστε αυτοδύναµοι». Οµως καταφέραµε σε δύο εκλογές να πάρουµε παραπάνω από 40%. ‘Αρα δεν µπορώ να το προεξοφλήσω.
Σίγουρα, µαθηµατικά, θεωρώ πολύ πιο πιθανό να είναι η Νέα Δηµοκρατία αυτοδύναµη από το να είναι το ΠΑΣΟΚ πρώτο κόµµα, όπως ισχυρίζεται ότι µπορεί να είναι. Το πρώτο είναι δύσκολο, αλλά εφικτό. Το δεύτερο ανήκει στη σφαίρα της επιστηµονικής φαντασίας. Και µιας και µιλήσαµε για πολιτική και AI, είναι θα έλεγα ένα πρόβληµα το οποίο ούτε η τεχνητή νοημοσύνη στα καλύτερά της µπορεί να επιλύσει. Άρα το ζήτηµα όσων ζητούν εκλογές πραγµατικά πρέπει να…».
Δ.Δ.: Γιατί ζητάνε εκλογές; Αυτό δεν το καταλαβαίνω.
Κ.Μ.: «Ούτε εγώ το καταλαβαίνω. Εκτός αν θέλουν πραγµατικά, αν η εµμονή τους, το πείσµα τους να ρίξουν τη Νέα Δηµοκρατία, εµένα προσωπικά, είναι τέτοιο που, τελικά, δεν τους ενδιαφέρει τι θα γίνει ο τόπος την επόµενη µέρα. Και επειδή η διακυβέρνηση του τόπου είναι µια δύσκολη αποστολή, γιατί εµείς κάθε µέρα κάνουµε πάρα πολλά πράγµατα, τα οποία δεν βλέπει κατ’ ανάγκην ο πολίτης, αλλά η χώρα λειτουργεί, προχωρά, αντιµετωπίζει προβλήµατα, σβήνει φωτιές, αντιµετωπίζει το προσφυγικό, αντιµετωπίζει κρίσεις απρόβλεπτες
Και το πρώτο µέληµα κάποιου ο οποίος θα καθίσει στην καρέκλα του Πρωθυπουργού είναι πώς θα κρατήσει τη χώρα ασφαλή, αυτό δεν µπορεί κάποιος να το περιφρονήσει, να το αγνοήσει, ότι σήµερα, παρά την όποια κριτική µπορεί να ασκείται στην κυβέρνηση, υπάρχει µια σταθερότητα, υπάρχει µια σοβαρότητα, υπάρχει ένα κύρος. Πρέπει να είναι κάποιος πολύ, θα έλεγα, προκατειλημμένος για να µη βλέπει ότι η εικόνα της Ελλάδος στο εξωτερικό σήµερα, σε σχέση µε αυτήν που ήταν πριν από έξι-επτά χρόνια, δεν έχει καµία απολύτως σχέση. Και το βλέπουµε στον τουρισμό µας».
Δ.Δ.: Δεν έχει πέσει ο τουρισμός;
Κ.Μ.: «Δεν έχει πέσει ο τουρισµός. Πού έχει πέσει; Για κοίτα γύρω σου. Ακούς τη συνηθισµένη, θα έλεγα, γκρίνια, κι όταν βλέπουµε τα νούµερα διαπιστώνουµε ότι πάµε από το καλό στο καλύτερο».
Δ.Δ.: Φέτος δεν είναι πεσµένος σε σχέση µε πέρυσι;
Κ.Μ.: «Όχι. Και φέτος ο τουρισµός θα είναι αυξηµένος. Αυτό βλέπουµε µε βάση τα πρώτα στοιχεία, παρότι υπάρχουν δυσκολίες στην Ευρώπη. Ανοίξαµε την αγορά της Αμερικής. Κάναµε την Ελλάδα ξανά ελκυστική στην Αμερική. Ερχονται 12 αεροπλάνα, φίσκα, κάθε µέρα από την Αµερική στην Αθήνα. Μα όλα αυτά τυχαία έγιναν; Δηλαδή θα έρχονταν όλοι αυτοί οι επισκέπτες αν η εικόνα της Ελλάδος ήταν η εικόνα των κλειστών τραπεζών και των δηµοψηφισµάτων και των χορών στο Ζάππειο, που ήταν πριν από δέκα χρόνια; Είµαστε σοβαροί;».
Δ.Δ.: Είναι κάτω από τον πήχη ο Μητσοτάκης;
Κ.Μ.: «Στον ΟΠΕΚΕΠΕ περάσαµε κάτω από τον πήχη».
Δ.Δ.: Για τη δεύτερη τετραετία λέω.
Κ.Μ.: «Εγώ θεωρώ ότι βεβαίως είµαστε πάνω από τον πήχη. Γιατί άµα δεις πού είµαστε ως προς την υλοποίηση των βασικών προεκλογικών δεσµεύσεων σε σχέση µε το πού ήµασταν το 2023, είµαστε απολύτως στη σωστή πορεία, στα τέσσερα χρόνια να έχουμε κάνει αυτά τα οποία είπαµε ότι θα κάνουμε το ’23. Γιατί έτσι µπορώ να κρίνω. Πώς θα κρίνεις τον πολιτικό; Δεν είπα εγώ ότι θα κάνω την Ελλάδα Ελβετία σε τέσσερα χρόνια.
Είπα, όµως, ότι το ΕΣΥ σε τέσσερα χρόνια θα είναι πολύ καλύτερο απ’ ό,τι ήταν το 2023. Και θα είναι πολύ καλύτερο. Είπα ότι θα εξακολουθήσω να ρίχνω την ανεργία. Και ρίχνω την ανεργία. Είπα ότι θα εξακολουθήσω να ενισχύω τις Ενοπλες Δυνάμεις. Και σε έναν χρόνο από τώρα θα έχουμε τρεις υπερσύγχρονες φρεγάτες. Καταφέραµε µε την Τουρκία και ανατρέψαµε την ισορροπία στον αέρα και έχουµε ένα σηµαντικό στρατηγικό πλεονέκτηµα. Είπα ότι θα ελέγξω τις µεταναστευτικές ροές µε µια αυστηρή πολιτική και το κάνουµε πράξη. Δηλαδή, για αυτά δεν θα πρέπει να µε κρίνει ο ελληνικός λαός; ‘Αρα, τον πήχη τον έβαλα ψηλά».
Δ.Δ.: Η Αγγλία, η Γαλλία και η Γερµανία νομίζω δίνουν όπλα στους Τούρκους. Τι Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αυτή;
Κ.Μ.: «Πάντα έδιναν. Το θέµα δεν είναι τι κάνουν οι γείτονές µας. Το θέµα είναι τι κάνουμε εµείς. Ως προς τις διµερείς σχέσεις µπορούµε να κάνουµε λιγότερα. Ως προς τις σχέσεις της ΕΕ µε την Τουρκία µπορούµε να κάνουμε πολλά περισσότερα. Και τα έχουµε ήδη κάνει».
Δ.Δ.: Όπως;
Κ.Μ.: «Η Τουρκία δεν πρόκειται να αξιοποιήσει τα φθηνά ευρωπαϊκά δάνεια, το πρόγραµµα SAFE, αν δεν δείξει έµπρακτα δείγµατα γραφής ως προς τη βελτίωση των σχέσεών της µε την Ελλάδα. Το έχω πει, το επαναλαµβάνω και τώρα, αν δεν φύγει το casus belli από το τραπέζι, αν δεν σταµατήσει η Τουρκία να προωθεί την ανυπόστατη θεωρία των γκρίζων ζωνών, δεν θα µπει στο πρόγραµµα των φθηνών δανείων της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Δ.Δ.: Ένας Μητσοτάκης, ένας πολιτικός, ένας Πρωθυπουργός, αισθάνεται ότι είναι αλλοτριωµένος, ότι ζει σε έναν άλλο κόσμο;
Κ.Μ.: «Αισθάνοµαι ότι πρέπει να καταβάλω µια πολύ μεγάλη προσπάθεια για να βγω από την «προστασία» και αυτόν τον αποκλεισµό και τη µοναξιά που είναι κατά κανόνα συνυφασµένη µε την άσκηση της εξουσίας. Και πρέπει να σου πω ότι παίρνω µεγάλη απόλαυση, αν και δεν είναι εύκολο, από τις λίγες εκείνες στιγµές που είτε µπορεί να βρεθώ και να συνοµιλώ µε πολίτες στον δρόµο, χωρίς να περιτριγυρίζοµαι από πολλή ασφάλεια.
Παραδείγµατος χάριν, απολαµβάνω πάρα πολύ τις στιγµές που, όταν θα πάω στην Τήνο, θα σταθώ στη γραµµή και θα µπω κι εγώ κανονικά στο πλοίο και θα µιλήσω µε τους ανθρώπους που βρίσκονται εκεί. Δεν είναι πολλές οι ευκαιρίες, το καταλαβαίνεις νοµίζω, που ένας πολιτικός έχει τη δυνατότητα να το κάνει αυτό. Ή που µπορεί να βγω να περπατήσω, όπως χθες αργά το βράδυ που είχα πάει στο γυµναστήριο, και όταν βγήκα στον δρόµο, µε σταµάτησε ένα ταξιτζής για να µου πει ένα πρόβληµα που είχε µε τη µητέρα του και το σύστηµα υγείας. Και έκατσα πέντε λεπτά να τον ακούσω και να καταλάβω…».
Δ.Δ.: Είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο…
Κ.Μ.: «Η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν βρίσκεται σε θέση εξουσίας, αλλά για αυτούς δουλεύουµε. Ή χθες, ας πούµε, και ελπίζω να πάνε όλα καλά, πήρα τηλέφωνο τον πατέρα αυτού του παιδιού που έπαθε το µεγάλο πρόβληµα µε το συκώτι του και τον έστειλαν στο Τορίνο και τώρα που µιλάµε γίνεται η µεταµόσχευσή του και ελπίζω όταν δημοσιευθεί η συνέντευξη όλα να έχουν πάει καλά. Αυτές είναι οι στιγµές που σου δίνουν πραγµατικά χαρά, γιατί έχεις τη δυνατότητα να κάνεις κάτι και ενδεχομένως να σώσεις µια ανθρώπινη ζωή».
Δ.Δ.: Αν ήμουν στη θέση σας, αν ήμουν βουλευτής, θα αισθανόµουν αλλοτριωµένος. Και αυτό επηρεάζει και τις προσωπικές σχέσεις.
Κ.Μ.: «Για εµένα, το µεγαλύτερο στήριγµά µου είναι η οικογένειά µου, η γυναίκα και τα παιδιά µου. Διότι αυτοί…».
Δ.Δ.: Δηλαδή δεν επηρεάζει τις σχέσεις σας µε την οικογένεια.
Κ.Μ.: «Αντίθετα, την κάνει πιο δυνατή. Γιατί η γυναίκα µου και τα παιδιά µου είναι οι µεγαλύτεροι υποστηρικτές µου και οι πιο αυστηροί κριτές µου».
Δ.Δ.: Τι λέει, ας πούµε, ο Κωνσταντίνος;
Κ.Μ.: «Θα µου πουν τα πράγµατα έξω από τα δόντια αν κάτι δεν έχω κάνει καλά. Ή θα µου µεταφέρουν ακούσµατα ή αναρτήσεις που µπορεί να δουν στο διαδίκτυο, τις οποίες µπορεί εγώ να µην τις δω ποτέ, γιατί δεν θα περάσουν από το φίλτρο των ανθρώπων που…».
Δ.Δ.: Μιλάνε µε ειλικρίνεια τα παιδιά;
Κ.Μ.: «Βεβαίως. Χύµα, πολύ χύµα. Και να σου πω και κάτι το οποίο για εµένα είναι πολύ σηµαντικό και το οποίο πάντα αποτελούσε κανόνα στον τρόπο µε τον οποίο πολιτεύοµαι; Αυτή η δουλειά δεν είναι για πάντα. Το ξέρω. Κάποια στιγµή θα τελειώσει. Και όταν τελειώσει θα υπάρχει µια ζωή µετά την πολιτική».
Δ.Δ.: Ποια είναι αυτή;
Κ.Μ.: «Δεν το ξέρω».
Δ.Δ.: Ενα σχέδιο, ένα όνειρο δεν έχετε;
Κ.Μ.: «Ναι. Θα µπορούσα να διδάξω, θα ήθελα να ταξιδέψω. Αλλά ένα είναι σίγουρο: ότι θα χρειαστεί να δουλέψω. Και ο νοών νοείτω. Θα ξαναδουλέψω µετά την πολιτική, δεν µπορώ να βγω στη σύνταξη. Θα είµαι αρκετά νέος και δηµιουργικός και θα θέλω να υποστηρίξω και τη ζωή µου µε κάποιον τρόπο.
Δούλεψα πριν µπω στην πολιτική και θα δουλέψω αφού φύγω από την πολιτική. Και αυτό µου δίνει µια µεγάλη ασφάλεια, ότι όταν φύγω από την πολιτική θα µπορώ να έχω σταθερές πάνω στις οποίες µπορώ να στηριχτώ: πρώτα και πάνω απ’ όλα την οικογένειά µου και µετά µε τον ίδιο µου τον εαυτό, που µπορεί να δει και µια ζωή µακριά από την πολιτική.
Να φοβάσαι πάντα τους πολιτικούς οι οποίοι δεν µπορούν να φανταστούν τη ζωή τους µακριά από την πολιτική ή πέρα από την πολιτική. Αυτοί οι οποίοι είναι απολύτως εξαρτηµένοι από τη δουλειά τους και στη συνέχεια ενδεχοµένως να…».
Δ.Δ.: Αυτή η έξοδος από την πολιτική θα γίνει µετά την τρίτη τετραετία; Κανείς Πρωθυπουργός δεν έχει µείνει τρεις τετραετίες, έτσι δεν είναι;
Κ.Μ.: «Εγώ θέλω να κάνω µία τρίτη τετραετία. Αυτός είναι ο στόχος µου και γι’ αυτόν θα αγωνιστώ. Οπότε, νοµίζω, σου περιέγραψα το χρονοδιάγραµµα».
Δ.Δ.: Στο εξωτερικό, σε πολλές χώρες, πολιτικοί και µάλιστα µε πολλά µεγάλα αξιώµατα, τιµωρούνται, µπαίνουν στη φυλακή κάποια στιγµή. Στην Ελλάδα, λέει ο κόσµος, κανείς δεν µπαίνει πουθενά, τίποτα. Δεν είναι ζήτηµα χαρακτήρα κυρίως στον άνθρωπο, τον πολιτικό, όπως συµβαίνει και σε όλες τις δουλειές;
Κ.Μ.: «Είναι και ζήτηµα χαρακτήρα, αλλά είναι και ζήτηµα συστήµατος».
Δ.Δ.: Ναι, αλλά είναι κυρίως ο χαρακτήρας.
Κ.Μ.: Ναι, γι’ αυτό και δεν πιστεύω κατ’ ανάγκην σε αυτήν τη λογική, ότι αν πληρώνεις τους ανθρώπους πολύ περισσότερο θα είναι λιγότερο διεφθαρµένοι, αυτό δεν έχει αποδειχτεί στην πράξη. Είναι ζήτηµα κουλτούρας, είναι ζήτηµα λογοδοσίας, είναι ζήτηµα εµπέδωσης µιας λογικής κανόνων, συµµόρφωσης, αλλά και τελικά σχέσης µε τον ίδιο σου τον εαυτό και τη συνείδησή σου. Κοιµάσαι καλά το βράδυ; Πώς κοιµάσαι τα βράδια; Αισθάνεσαι ότι έχεις κάνει καλά τη δουλειά σου; Είσαι ακέραιος στον τρόπο µε τον οποίο πολιτεύεσαι; Δεν σηµαίνει ότι δεν κάνεις λάθη, αλλά εγώ δεν πρόκειται να δεχτώ ποτέ και από κανέναν καµία απολύτως µοµφή για την ηθική µου ακεραιότητα. Καµία, δεν τη δέχοµαι. Την απορρίπτω µετά βδελυγµίας, δεν ξέρω πώς να το πω.
Αυτό το οποίο µε στενοχωρεί πιο πολύ είναι αυτή η λογική ότι είναι όλοι κλέφτες. Αυτός ο ισοπεδωτισµός, ο οποίος σε έναν βαθµό έχει καλλιεργηθεί και µε δικές µας ευθύνες, εννοώ του πολιτικού συστήµατος, αλλά τελικά είναι πολύ επικίνδυνος. Διότι είδαµε πού µας οδήγησαν αυτές οι λογικές. Αυτές ήταν και οι λογικές ότι «ήρθε το καινούριο, η ελπίδα, όλοι οι παλιοί είναι κλέφτες» και φτάσανε να παίξουν τη χώρα στα ζάρια».
