Ευθείες βολές κατά του Νίκου Ανδρουλάκη εξαπέλυσε ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργό και κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης, μετά τη δημοσιοποίηση του πορίσματος Καρώνη για τα Τέμπη, κατηγορώντας τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ για προσπάθεια παραπλάνησης της κοινής γνώμης και τον κάλεσε να απολογηθεί «γιατί είναι βαρύτατα εκτεθειμένος», όταν εγκαλούσε την κυβέρνηση για συγκάλυψη.
«Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, αντί να κρύβεται πίσω από ανακοινώσεις του γραφείου Τύπου, οφείλει να βγει και να απολογηθεί δημοσίως γιατί είναι βαρύτατα εκτεθειμένος, μετά τη σημερινή δημοσιοποίηση του πορίσματος του Πολυτεχνείου για την τραγωδία των Τεμπών», αναφέρει ο κ. Μαρινάκης, λέγοντας ότι μια μέρα πριν τα συλλαλητήρια, ο κ. Ανδρουλάκης είχε υιοθετήσει «τις βαρύτατες κατηγορίες κατά της κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού περί «”συγκάλυψης”».
«Ο κ. Ανδρουλάκης, ο οποίος έχει δηλώσει ακόμα και ότι δεν εμπιστεύεται τη Δικαιοσύνη, έφτασε στο σημείο να αποκαλέσει τον Πρωθυπουργό «ενορχηστρωτή» της συγκάλυψης, προκειμένου να χρησιμοποιήσει το κορυφαίο κοινοβουλευτικό όπλο και να συνυπογράψει πρόταση δυσπιστίας κατά της Κυβέρνησης, μαζί με τους πιο ακραίους εκφραστές του απόλυτου παραλογισμού», σημειώνει ο κ. Μαρινάκης.
«Τώρα που οι θεωρίες περί «συγκάλυψης» κατέρρευσαν από τα επιστημονικά στοιχεία, ο κ. Ανδρουλάκης είναι βαθιά υπόλογος απέναντι στους πολίτες γιατί, μαζί με τους όψιμους πολιτικούς του «συμμάχους», προσπάθησε να παραπλανήσει την κοινή γνώμη», δηλώνει.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος χαρακτηρίζει τα Τέμπη ως μία από τις πιο βαθιές ανοιχτές πληγές, που ερευνώνται από τη Δικαιοσύνη. «Επάνω, όμως, σε μια εθνική τραγωδία, η αντιπολίτευση προσπάθησε να χτίσει το πιο χυδαίο αφήγημα, αυτό της συγκάλυψης. Τώρα που τα ψέματά τους κατέρρευσαν, οφείλουν να απολογηθούν. Γιατί η εργαλειοποίηση του ανθρώπινου πόνου και η παραπλάνηση της κοινής γνώμης με σκοπό τον πολλαπλασιασμό της οργής, ειδικά επάνω σε μια τραγωδία, συνιστά ύψιστο πολιτικό ατόπημα», καταλήγει.
Αναλυτικά η δήλωση του Παύλου Μαρινάκη:
Βαρύτατα εκτεθειμένος ο κ. Ανδρουλάκης οφείλει να απολογηθεί δημοσίως.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, αντί να κρύβεται πίσω από ανακοινώσεις του γραφείου Τύπου, οφείλει να βγει και να απολογηθεί δημοσίως γιατί είναι βαρύτατα εκτεθειμένος, μετά τη σημερινή δημοσιοποίηση του πορίσματος του Πολυτεχνείου για την τραγωδία των Τεμπών.
Μία ημέρα πριν από τα συλλαλητήρια της 28ης Φεβρουαρίου, ο κ. Ανδρουλάκης σε τηλεοπτική του συνέντευξη και ενώ ακόμα συνεχιζόταν η παρουσίαση του πορίσματος του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, είχε μετατρέψει μία πιθανολόγηση του τότε πορίσματος σε βεβαιότητα, προκειμένου να υιοθετήσει τις βαρύτατες κατηγορίες κατά της κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού περί «συγκάλυψης».
Παράλληλα, σειρά στελεχών του ΠΑΣΟΚ σε δημόσιες εμφανίσεις τους μιλούσαν για «παράνομα φορτία» και υιοθετούσαν ακόμα και θεωρίες συνωμοσίας που κορυφώθηκαν σε αναφορές από το βήμα της Βουλής μέχρι και για «χαμένα βαγόνια».
Ο κ. Ανδρουλάκης, ο οποίος έχει δηλώσει ακόμα και ότι δεν εμπιστεύεται τη Δικαιοσύνη, έφτασε στο σημείο να αποκαλέσει τον Πρωθυπουργό «ενορχηστρωτή» της συγκάλυψης, προκειμένου να χρησιμοποιήσει το κορυφαίο κοινοβουλευτικό όπλο και να συνυπογράψει πρόταση δυσπιστίας κατά της Κυβέρνησης, μαζί με τους πιο ακραίους εκφραστές του απόλυτου παραλογισμού.
Και όλα αυτά, χωρίς να περιμένει τα πορίσματα των επίσημα ορισμένων από τη Δικαιοσύνη εμπειρογνωμόνων, αλλά ούτε και την κρίση της ίδιας της Δικαιοσύνης.
Τώρα που οι θεωρίες περί «συγκάλυψης» κατέρρευσαν από τα επιστημονικά στοιχεία, ο κ. Ανδρουλάκης είναι βαθιά υπόλογος απέναντι στους πολίτες γιατί, μαζί με τους όψιμους πολιτικούς του «συμμάχους», προσπάθησε να παραπλανήσει την κοινή γνώμη.
Το δυστύχημα των Τεμπών ήταν μία από τις μεγαλύτερες τραγωδίες για τη χώρα μας και αποτελεί μία από τις πιο βαθιές ανοιχτές πληγές. Κάθε αιτία του ερευνάται από τη Δικαιοσύνη και αίτημα του συνόλου της κοινωνίας αποτελεί να αποδοθεί Δικαιοσύνη, χωρίς καμία εξαίρεση. Επάνω, όμως, σε μια εθνική τραγωδία, η αντιπολίτευση προσπάθησε να χτίσει το πιο χυδαίο αφήγημα, αυτό της συγκάλυψης. Τώρα που τα ψέματά τους κατέρρευσαν, οφείλουν να απολογηθούν. Γιατί η εργαλειοποίηση του ανθρώπινου πόνου και η παραπλάνηση της κοινής γνώμης με σκοπό τον πολλαπλασιασμό της οργής, ειδικά επάνω σε μια τραγωδία, συνιστά ύψιστο πολιτικό ατόπημα.
