Αν κάτι μας δίδαξε ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι ο μπούσουλας «σε έναν πόλεμο είσαι μόνος…». Πέρα από κάποια λόγια συμπάθειας, μια ανθρωπιστική βοήθεια, η όποια συμμαχία στα δύσκολα θα φροντίσει πρωτίστως να προφυλάξει τα του οίκου της.
ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΡΑΓΩΓΙΑ
Το αφήγημα περί της αλληλέγγυας Ευρώπης έχει καταρριφθεί προ πολλού και το έχουμε ζήσει στο πετσί μας στην εποχή του μνημονίου. Το είδαμε στη διαχείριση της πανδημίας. Και το βιώνουμε με την ενεργειακή κρίση.
Η Γερμανία θα δανειστεί 200 δισ ευρώ ώστε να βάλει πλαφόν, μόνη της, στην χώρα, στην τιμή του φυσικού αερίου. Την ίδια ώρα οι δορυφόροι της όπως η Ολλανδία, η Δανία αντιστέκονται σθεναρά στην πρόταση της Ελλάδας και άλλων χωρών της υπόλοιπης ΕΕ για πλαφόν στην τιμή του αερίου για «ιδεολογικούς λόγους». Καθώς οι ΗΠΑ και η Νορβηγία αποκομίζουν πρωτοφανή κέρδη από την εκτίναξη των τιμών της ενέργειας, οι χώρες της ΕΕ εξαπολύουν δριμεία επίθεση για τις ακριβές τιμές που προσφέρουν οι δυο χώρες το LNG.
Η ευρωπαϊκή ενεργειακή κρίση έχει προκαλέσει την εκτίναξη των τιμών της ενέργειας. Ενώ η Ρωσία, η αιτία της κρίσης, ήταν ένας από τους μεγαλύτερους ωφελημένους, οι σύμμαχοι της ΕΕ, κυρίως οι ΗΠΑ και η Νορβηγία, αποκομίζουν ακραία έκτακτα κέρδη καθώς καλύπτουν το κενό που άφησε πίσω της η Ρωσία.
Η γερμανίδα Υπουργός Άμυνας, δήλωσε, επίσης, παλαιότερα πως ο γερμανικός στρατός που θα αναδιοργανωθεί με τα 100 δισ που θα διατεθούν δεν θα είναι στρατός της Ε.Ε. Θα είναι γερμανικός. Σε δύο μεγάλα ζητήματα που αφορούν την ασφάλεια και την ευημερία των πολιτών της Ευρώπης η ηγεμονεύουσα δύναμη, η Γερμανία, ακολουθεί δική της πολιτική αποκλίνουσα της αλληλεγγύης. Προσθέστε σ’ αυτά και την διαιωνιζόμενη προκλητική στάση του γραμματέα του ΝΑΤ Γενς Στόλτενμπεργκ για να αντιληφθεί ο καθένας το τι θα μπορούσε να συμβεί στο απονενοημένο σενάριο ενός πολέμου.
Και μπορεί να βαυκαλιζόμαστε ότι η ετοιμότητα των ενόπλων δυνάμεων είναι η μοναδική σταθερά αλλά η ικανότητα του πολιτικού προσωπικού να διαχειριστεί την καθημερινότητα απογοητεύει μέρα με τη μέρα. Τα έργα και οι ημέρες των δημοτικών αρχόντων, η ιδιοτέλεια που υπερτερεί του συλλογικού συμφέροντος αφαιρεί κομμάτια από την αισιοδοξία μας. Ένα ατύχημα στον περιφερειακό της Θεσσαλονίκης αρκεί για να σε βγάλει εκτός προγραμματισμού. Το μποτιλιάρισμα σου σμπαραλιάζει τα νεύρα, μια διαδρομή πενταπλασιάζεται, μαζί κι οι πιθανότητες επαπειλούμενου εμφράγματος. Ποτέ δεν έγινε μια ουσιαστική συζήτηση στην πόλη για να αναζητηθούν λύσεις στο κυκλοφοριακό, πέραν της επωδού ότι το Μετρό θα δώσει απαντήσεις. Δε θέλω να φανταστώ την αντίδραση όλων αυτών στη στιγμή ενός κινδύνου.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ KARFITSA
