Προφανώς και για όλα «φταίει το κράτος». Προφανώς και έχουν ευθύνες οι πολιτικοί. Όπως βεβαίως οι διοικήσεις, οι συνδικαλιστές και οι εργαζόμενοι. Όλοι οι κρίκοι μιας αλυσίδας, μιας υπηρεσίας ή ενός προϊόντος -από τον σχεδιασμό και την πρόληψη μέχρι την υλοποίηση και την αντιμετώπιση εκτάκτων καταστάσεων- έχουν διακριτή και σαφή ευθύνη.
Δικαίως λοιπόν φωνάζουμε όλοι για τα υπουργεία, τις εταιρείες, τα κακώς κείμενα σε δημόσιους οργανισμούς, τον ρόλο του ιδιωτικού τομέα, των διορισμένων διοικήσεων, τα ρουσφέτια σε εργαζόμενους κοκ. Όμως, από αυτό το σημείο μέχρι το κήρυγμα μίσους ενάντια σε θεσμούς της δημοκρατίας -όπως είναι η κυβέρνηση, τα κόμματα, τα ΜΜΕ- η απόσταση είναι μεγάλη.
Ας διαχωρίσουμε λοιπόν τα θέματα.
Πρώτον, η τραγωδία στα Τέμπη. Όλα πρέπει να έρθουν στο φως: για τις ευθύνες των υπουργών, των διοικήσεων, των εργαζομένων που εμπλέκονται. Όλοι απαιτούμε δικαιοσύνη. Συστημικά και ανθρώπινα λάθη πρέπει να εντοπιστούν, να τιμωρηθούν και να διορθωθούν. Δηλαδή, θέλουμε απαντήσεις και στα «γιατί» και πράξεις για το «ποτέ ξανά».
Δεύτερον, η αντίδραση του κόσμου. «Ναι» στις διαδηλώσεις. «Ναι» στις διαμαρτυρίες. Η δίκαιη αγανάκτηση, η αυθόρμητη οργή πρέπει να εκφραστούν. Είναι στοιχείο ποιότητας της δημοκρατίας και της Πολιτείας μας. Είναι κομμάτι του συλλογικού πένθους και του αναγκαίου αναστοχασμού.
Μολότοφ, πετροπόλεμος, βιαιοπραγίες και καταστροφές δεν έχουν καμία σχέση με την τραγωδία, ούτε με το «τι έγινε» και το «ποιοι έχουν την ευθύνη» ούτε με το «τι πρέπει να γίνει».
«Κατάρες» για τους πολιτικούς και «απειλές» για τη δημοκρατία είναι προφανές ότι υποκρύπτουν άλλες σκοπιμότητες. Αν κάποιοι θέλουν αλλαγή καθεστώτος, να το πουν ανοικτά. Να δηλώσουν με ποιο «σύστημα» είναι τα… αντισυστημικά κόμματα.
Τρίτον, η αντιπαράθεση των πολιτικών. Όχι, δεν είναι απαραίτητα ασέβεια. Μέσα από τον αμοιβαίο έλεγχο και την ανταλλαγή επιχειρημάτων μπορεί να έρθει στην επιφάνεια η αλήθεια. Να διαχωριστούν οι ευθύνες. Αν υπάρχει ένα ερωτηματικό λοιπόν, δεν είναι στο «αν», αλλά στο «πώς».
Όλοι θα πρέπει να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους από το «κάδρο» των ευθυνών. Είναι σαφές ότι σε αυτή την υπόθεση κανείς δεν είναι μόνο «κατήγορος» ή μόνο «απολογούμενος». Τουλάχιστον κανείς από εκείνους που έχουν κυβερνήσει.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ POLITICAL
