Ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ πέρασαν μια τριετία στην αντιπολίτευση με το κιβώτιο ταχυτήτων στη… νεκρά. Όσα και αν καταλόγισαν στην κυβέρνηση, έχουν ψηφίσει σχεδόν τα μισά νομοσχέδια που έχει φέρει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, τον οποίο την ίδια ώρα κατηγορούν για «εκτροπή». Και όσο και αν στην Κουμουνδούρου ξορκίζουν τις δημοσκοπήσεις, φέρνοντας μάλιστα το παράδειγμα των προβληματικών μετρήσεων στην Κύπρο, έχουν καρφώσει ταχύτητα και τρέχουν να προλάβουν. Μόνο που έχουν βάλει… όπισθεν.

Πάνε μάλιστα τόσο πίσω που έχουν κάνει άλμα δεκαετίας στην αντιπολιτευτική τους τακτική. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μην έχει πια… μνημόνια και δανειακές συμβάσεις να καταγγείλει και να υποσχεθεί πως θα τα καταργήσει «με έναν νόμο και ένα άρθρο», όμως υπάρχουν τα πεπραγμένα 3,5 ετών από την παρούσα κυβέρνηση.

Και ο Αλέξης Τσίπρας στην «πορεία προς τον λαό», που ξεκίνησε με τις ομιλίες σε Περιστέρι, Πάτρα και Θεσσαλονίκη, δεσμεύτηκε πως θα τα καταργήσει… σχεδόν με έναν νόμο και ένα άρθρο. «Δεσμευόμαστε ότι ως πρώτη πράξη δικαιοσύνης θα καταργήσουμε από τις πρώτες μέρες, με νομοθετικές ρυθμίσεις που ήδη έχουμε ετοιμάσει, όλους εκείνους τους νόμους και τις διατάξεις που βάζουν φραγμό στις ελευθερίες και τα δικαιώματα του πολίτη».

Δάσκαλε που δίδασκες…

Ποιοι είναι αυτοί οι νόμοι και οι διατάξεις; Καταρχάς, ο νόμος Χατζηδάκη για τα εργασιακά που, σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, εγκαθίδρυσε «καθεστώς εργασιακής ζούγκλας». Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που πέρασε τον Ιούνιο του 2021 και περιελάμβανε 128 άρθρα. Πόσα από αυτά ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ; Τα 56. Αν λοιπόν ο συγκεκριμένος νόμος έφερε την εργασιακή ζούγκλα, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι συνυπεύθυνος για το 43% της συγκεκριμένης… ζούγκλας.

Στις ομιλίες του ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρει ακόμη σταθερά τη δέσμευση επανακρατικοποίησης της ΔΕΗ, την οποία ήταν ο ίδιος που έστειλε στο Υπερταμείο, αλλά και την προστασία της πρώτης κατοικίας, την ώρα βέβαια που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν που νομοθέτησε τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και αυστηροποίησε το νομοθετικό πλαίσιο για τις αντιδράσεις σε αυτούς.

Παράλληλα όμως και πέρα από τις υποσχέσεις σε όλους και για όλα, ο Αλέξης Τσίπρας συνεχίζει και την πίεση που ασκεί το τελευταίο διάστημα στο ΠΑΣΟΚ με στόχο να στερήσει έναν πιθανό σύμμαχο της Νέας Δημοκρατίας μετεκλογικά αλλά και δευτερευόντως να εξασφαλίσει έναν για τον… εαυτό του.

Μέχρι την ομιλία του στην Πάτρα ο Αλέξης Τσίπρας υιοθετούσε το αφήγημα που εξιστόρησε για πρώτη φορά σε συνέντευξή της η Πόπη Τσαπανίδου. Ότι δηλαδή ενδεχόμενη συνεργασία Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ θα αποτελεί προϊόν εκβιασμού του προέδρου του τελευταίου με το υλικό των υποκλοπών.

Ξεχνά τους συνοδοιπόρους του

Ο Αλέξης Τσίπρας όμως από την Πάτρα είπε κάτι διαφορετικό. Ότι μια τέτοια επιλογή για το ΠΑΣΟΚ και τον πρόεδρό του δεν θα ήταν «ηθικά» αλλά «πολιτικά αδιανόητη» και αυτό γιατί «δεν μπορούμε να φανταστούμε πώς είναι δυνατόν το κόμμα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου να έχει στόχο να συνεργαστεί με τη Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη, του Βορίδη, του Πλεύρη, του Γεωργιάδη και εσχάτως του Καρατζαφέρη».

Αντίθετα πάντως με όσα λέει ο Αλέξης Τσίπρας, δεν χρειάζεται τόσο μεγάλη φαντασία για να κάνει κανείς εικόνα μια τέτοια συνεργασία. Αν από την άλλη είναι τέτοια η δυσκολία να το συλλάβει ανθρώπου νους, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να ρωτήσει τους υπουργούς της κυβέρνησης υπό τον Λουκά Παπαδήμο, που στηρίχτηκε από το ΠΑΣΟΚ, τη Νέα Δημοκρατία και τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό το 2011. Εκεί δηλαδή που συνυπήρξαν ο σημερινός κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ και τότε αναπληρωτής υπουργός Άμυνας Γιάννης Ραγκούσης και ο τότε υπουργός Υποδομών Μάκης Βορίδης, η τότε αναπληρώτρια υπουργός Εξωτερικών Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου και ο τότε υπουργός Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας Άδωνις Γεωργιάδης, ο Θάνος Πλεύρης και ο τότε υφυπουργός Ανάπτυξης και Ναυτιλίας Θάνος Μωραΐτης, ο τότε υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Μάρκος Μπόλαρης και ο εκ των συγκυβερνώντων Γιώργος Καρατζαφέρης.

Ακόμη, τους συνοδοιπόρους του σήμερα, που τότε έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης σε αυτή την κυβέρνηση: τον Άγγελο Τόλκα, τη Θεοδώρα Τζάκρη και τον Παναγιώτη Κουρουμπλή.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ POLITICAL