Ακούγοντας οι πολίτες την αντιπολίτευση και ιδίως τον ΣΥΡΙΖΑ εν εξάλλω καταστάσει να ζητούν από τον πρωθυπουργό να παραιτηθεί και να γίνουν εκλογές, θα νόμιζε κανείς ότι κάτι πολύ σοβαρό έχει συμβεί σε βάρος της χώρας μας, ακόμη και πόλεμος με την Τουρκία.

Του ΝΙΚΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΤΟΥ

Ξέρουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί με κάθε θεμιτό και αθέμητο τρόπο αλλά και μέσο να θίξει τον Κυριάκο Μητσοτάκη, με φωνασκίες, ύβρεις και κάθε μορφής πεζοδρομιακή συμπεριφορά, ως τον μόνο «υπεύθυνο» που επιτυγχάνονται η ασφάλεια, η ευημερία και η δικαιοσύνη της χώρας και των πολιτών και τον οποίο πρέπει να υποτιμήσει όπου και όπως μπορεί.

Δεν φείδεται ακόμη και να κυλιστεί στη λάσπη, προκειμένου να προσεταιριστεί κάποιον αφελή ψηφοφόρο, νοσταλγώντας τη δόξα και την απόλαυση της εξουσίας, την οποία κάποτε γεύτηκε τελείως συμπτωματικά. Φοβάται δικαιολογημένα ότι δεν πρόκειται να ξαναδεί εξουσία, ούτε με τα κιάλια, όσο υπάρχει ο Μητσοτάκης και έτσι τον κατατρύχει εφιάλτης για να τον εξοντώσει, αλλά εις μάτην. Οι πολίτες έχουν γνώση, κρίση και προπάντων μνήμη των τραγικών χρόνων που έζησαν με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Χαρακτηριστική η υβριστική φρασεολογία του στη Βουλή, όπου για πρώτη φορά ειπώθηκε στη Βουλή η έννοια «καθεστώς», βαριά λέξη, την έννοια της οποίας έχω αναλυτικά αναφέρει στο άρθρο μου της 18ης/11/2019 με υπότιτλο «Ιστορική ανάλυση μιας εφιαλτικής προσπάθειας διατήρησης εσαεί της εξουσίας»,εφιαλτικής προσπάθειας του Τσίπρα, η οποία ευτυχώς απέτυχε. Εξ ιδίων, λοιπόν, κρίνει, όπως όλες τις αβάσιμες κατηγορίες τις κρίνει εξ ιδίων.

Με τη δημοσιοποιηθείσα παρακολούθηση του τηλεφώνου του Νίκου Ανδρουλάκη ως ευρωβουλευτή, νόμισε ο ΣΥΡΙΖΑ ότι βρήκε την ευκαιρία να θίξει τον Μητσοτάκη ως πρωθυπουργό και ανέλαβε εργολαβικά την υπεράσπιση του κ. Ανδρουλάκη, οδυρόμενος κάθε στιγμή, με κάθε τρόπο και σε κάθε μέσο ραδιοφώνου και τηλεόρασης, προσδοκώντας να πετύχει ό,τι δεν έχει πετύχει μέχρι τώρα, υιοθετώντας το «πρόβλημα» του ΠΑΣΟΚ.

Εδώ ταιριάζει η λαϊκή ρήση, «είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα». Είναι πασίγνωστες οι διαμαρτυρίες στελεχών του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ για παρακολουθήσεις των τηλεφώνων τους, κάτι που ίσως αποδειχθεί μέσα από την Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής που θα συσταθεί γρήγορα. Όσο για το ΠΑΣΟΚ, να θυμηθούμε ότι κασέτες παρακολούθησης πωλούνταν στην Ομόνοια.

Δεν θα επεκταθώ σε ονόματα, αλλά σε κάθε περίπτωση ο ρόλος και ο προορισμός της ΚΥΠ είναι να παρακολουθεί όποιον νομίζει ότι ενδέχεται να ενεργεί σε βάρος της εθνικής μας ασφάλειας. Τούτο είναι δεκτό και παραδεκτό από όλους. Με βάση αυτό το σκεπτικό, ο οιοσδήποτε, ασχέτως αξιώματος ή ασχολίας, ενδέχεται να ενεργεί σε βάρος της χώρας και έτσι παρακολουθείται για να διαπιστωθεί αν είναι έτσι ή όχι. Τα κροκοδείλια δάκρυα, λοιπόν, περιττεύουν. Πολύς θόρυβος για το τίποτα, όταν όλοι γνωρίζουν ότι παρακολουθούνται χιλιάδες άτομα καθημερινά.

Διογκώθηκε, όμως, ασύμμετρα ο θόρυβος για την υποτιθέμενη παρακολούθηση του τηλεφώνου του Ν. Ανδρουλάκη, όταν ήταν ευρωβουλευτής. Τούτο οφείλεται στην ανυπόκριτη ειλικρίνεια και περιττή ευαισθησία του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη. Διότι, όταν εμφανίστηκε το θέμα στη δημοσιότητα, θα μπορούσε απλά και σύντομα να πει:

«Δεν το ξέρω το θέμα, θα ενημερωθώ και θα σας ενημερώσω σύντομα». Αντί αυτού, επειδή τον πρωθυπουργό μας τον διακρίνουν η ειλικρίνεια και η ευαισθησία, απομάκρυνε τον γενικό γραμματέα του γραφείου του κ. Δημητριάδη και τον διευθυντή της ΕΥΠ κ. Κοντολέοντα για πλημμελή ενημέρωση και έτσι το θέμα γιγαντώθηκε από την αντιπολίτευση, που το θεώρησε θείο δώρο για να ασκήσει ανεύθυνη αλλά θορυβώδη αντιπολίτευση, με την προσδοκία να επωφεληθεί πολιτικά, θίγοντας τον πρωθυπουργό.

Χαρακτηρίζω «υποτιθέμενη παρακολούθηση», διότι υπάρχουν δημοσιεύματα, είτε χλευαστικά είτε περιπαικτικά, που φθάνουν μέχρι του σημείου να υποψιάζονται ότι ενδέχεται φίλος του Ανδρουλάκη να έστησε την παρακολούθηση και την όλη ιστορία, για να τον ωφελήσει πολιτικά, να τον βγάλει από την αφάνεια και να γίνει πρωτοσέλιδος, όπως και έγινε, ως πρόσωπο αξίας, αφού μόνο προσωπικότητες με κύρος και αποδοχή θα μπορούσαν να βλάψουν μια χώρα.

Δηλαδή, ο μανάβης ή ο μπακάλης της γειτονιάς δεν μπορεί ποτέ να βλάψει τη χώρα. Μήπως, λοιπόν, ο κ. Ανδρουλάκης αισθάνεται υπερήφανος που παρακολουθείτο, καθώς έτσι καθίσταται άτομο αξίας και κύρους, και ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που αρνείται να ενημερωθεί από τον πρωθυπουργό, φοβούμενος μήπως ωχριάσει η εικόνα του;

Ας αντιληφθούν όλοι, λοιπόν, ότι: Πρώτον, ο Μητσοτάκης είναι ένας από τους πιο πετυχημένους πρωθυπουργούς, ότι οι Έλληνες έχουν αντιληφθεί ότι εργάζεται αόκνως για τη βελτίωση του βιοτικού τους επιπέδου, την ασφάλειά τους και εν γένει την πρόοδο και την άνοδο του κύρους και της αξιοπιστίας της χώρας διεθνώς. Και δεύτερον, οι φωνασκίες, οι ύβρεις και οι συκοφαντίες της αντιπολίτευσης πέφτουν στο κενό.

Όσο για την παρακολούθηση του κ. Ανδρουλάκη, έστω και αν ήταν γνήσια και με ουσιαστικό αντικείμενο, θα ήταν προτιμότερο οι συνεννοήσεις κυβέρνησης και αντιπολίτευσης να είχαν γίνει κατ’ ιδίαν και σιωπηλά, δείχνοντας έτσι όλοι την υπευθυνότητα και τον πατριωτισμό τους, για το συμφέρον της χώρας μας.

Επειδή όμως δεν έγινε έτσι, αυτό που υπολείπεται είναι να ζητήσουν όλοι συγγνώμη από τον ελληνικό λαό και να το ξεχάσουν το γρηγορότερο. Είθε!

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ POLITICAL