Νομίζω -ή μάλλον φοβάμαι- πως η πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα των τελευταίων ημερών παρέχει αρκετά παραδείγματα και αρκετές ευκαιρίες που θα δικαιολογούσαν θετική απάντηση στο ερώτημα του τίτλου. Ειδικότερα…

1. «Κόρακας κοράκου… μάτι δεν βγάζει», λέει ο λαός…

Πάντως, οι υπεύθυνοι της Υπηρεσίας Εσωτερικών Υποθέσεων της Ελληνικής Αστυνομίας δεν φρόντισαν να μετατραπούν σε δικαστικά αξιοποιήσιμο υλικό, δηλαδή σε υλικό δικογραφίας, τα στοιχεία που υπήρχαν εις βάρος ανώτατων αξιωματικών του Σώματος για -προσοδοφόρες- σχέσεις με εκλεκτούς εκπροσώπους της Ελληνικής μαφίας, διακινητές, μαστροπούς κλπ…

Και έτσι η Ελληνική Δικαιοσύνη, πάντοτε ανεξάρτητη, πάντοτε υπεράνω υποψίας, ουδέποτε έμφοβη ή φυγόπονη, αθώωσε πανηγυρικά τους ένστολους κατηγορούμενους και απέφυγε την επαφή λειτουργών της με τον υπόκοσμο…

Φυσικά δε η πολιτική εξουσία ουδεμία εσπευσμένη διαδικασία δρομολόγησε για καταλογισμό ευθυνών στους απραγμονησήσαντες ενστόλους…

2. Υπάρχει δίκαιο των απεχόντων;

Στο παρελθόν είχαμε αρκετές περιπτώσεις όπου μια μεγάλη πολιτική παράταξη αποφάσισε την αποχή από εκλογές: Αυτό συνέβη τον Νοέμβριο του 1910, τον Δεκέμβριο του 1915, τον Δεκέμβριο του 1923, τον Ιούνιο του 1946, μεταπολεμικά δε το 1946.

Επίσης, υπήρξε μια τουλάχιστον περίπτωση κατά την οποία μια εκπροσωπούμενη στο Κοινοβούλιο μεγάλη πολιτική παράταξη -η βενιζελική από την άνοιξη του 1933 και μετά- αποφάσισε να σαμποτάρει, και το έκανε για μεγάλο διάστημα, τις εργασίες του Κοινοβουλίου.

Σε όλες ανεξαιρέτως τις περιπτώσεις αυτές οι απέχουσες πολιτικές δυνάμεις είχαν ισχυρούς και σοβαρότατους λόγους να το κάνουν. Μπορώ ωστόσο με κατηγορηματικότητα να διαβεβαιώσω τον, εμφανιζόμενο ως υπό αναμονή πρωθυπουργό, πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ πως οι πολιτικές συνέπειες της πράξης αποχής -δηλαδή της «επαναστατικής γυμναστικής» που εκδηλώθηκε με το σαμποτάρισμα των εκλογικών ή των κοινοβουλευτικών θεσμών της χώρας- δεν ήταν θετικές ούτε για τον τόπο ούτε για την εύρυθμη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Ούτε όμως -ας μην το ξεχνά ο κ. Τσίπρας- για την απέχουσα παράταξη.

Άλλωστε, αν γνωρίζει γαλλικά, θα έχει ακούσει τη φράση «Les absents ont toujours tort»… (Δηλαδή, μεταφράζω για το ενδεχόμενο να είναι ανεπαρκής η γαλλομάθειά του: «Οι απόντες έχουν πάντα άδικο»…).

3. Το παράδειγμα των Βουρβόνων…

Για την εμβληματική γαλλική δυναστεία -όταν εκπρόσωποί της επέστρεψαν στον θρόνο (τους), μετά τη τραγική κατάρρευση του πολυαίμακτου επαναστατικού εγχειρήματος και την ατυχή κατάληψη της ναπολεόντειας περιπέτειας- ελέχθη: «Ουδέν έμαθαν (από τα λάθη του παρελθόντος), ουδέν λησμόνησαν (από τις προεπαναστατικές πρακτικές τους)»…

Κάτι ανάλογο θα μπορούσε να λεχθεί και για τους «μεταμνημονιακούς» Έλληνες κυβερνήτες της χώρας. Αρνούμενοι να διδαχθούν από το γεγονός πως η προ λίγων ετών ουσιαστική πτώχευση της χώρας οφειλόταν πρωτίστως στα δημοσιονομικά κενά που δημιουργούσε το Ασφαλιστικό, προχωρούν σε αφειδώλευτες προεκλογικές παροχές στους συνταξιούχους (οι οποίοι είναι, άλλωστε, και το προνομιακό εκλογικό κοινό της παρούσας κυβέρνησης, απέχουν δε σε μικρότερο ποσοστό από τις άλλες ηλικιακές κατηγορίες…).

Μπορεί δε να παρέχει υπέροχο άλλοθι η επίκληση των εκτάκτων συνθηκών λόγω πανδημίας και Ουκρανίας, ωστόσο η επιβάρυνση του δημόσιου λογιστικού και η χρέωση της χώρας δεν περιορίζονται εξαιτίας της επίκλησης του συγκεκριμένου ελαφρυντικού…

4. Άφθονες προσλήψεις αστυνομικών…

Ανακοινώνει η κυβέρνηση κάθε φορά που αποδεικνύεται, λόγω αυξημένης εγκληματικότητας ή για άλλους λόγους, πως οι εξαιρετικά πολυάριθμοι -σε σχέση με τον πληθυσμό της χώρας μας- ήδη υπηρετούντες ένστολοι δεν κάνουν τη δουλειά τους. (Αντίθετα στην πλατεία της Νέας Σμύρνης όπου, κατά τη διάρκεια της πανδημίας, φαίνεται πως την «παρακάνανε», τους απαγόρευσε κάθε προσέγγιση…)

Θαυμάσια έμμεση προτροπή και προς τους υπόλοιπους φυγόπονους ή αργόμισθους κρατικοδίαιτους να μην κάνουν τη δουλειά τους: Θα στελεχωθούν οι υπηρεσίες τους και με νέους υπάλληλους, που μάλλον κάτι θα κάνουν έως αφομοιώσουν και αυτοί την κουλτούρα του «ηδύ το μηδέν πράττειν»… (Παρενθετικά: Γιατί για παράδειγμα οι υπηρετούντες στην έκδοση διαβατηρίων αστυνομικοί -άρα εκ της φύσεως της δραστηριότητάς τους ουδένα κίνδυνο αντιμετωπίζοντες- πήραν έκτακτο επίδομα, που δεν πήραν οι λοιποί δημόσιοι υπάλληλοι; Και το νόημα της ερώτησής μου δεν είναι πως έπρεπε να πάρουν οι πάντες…).

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ POLITICAL