Η σκηνοθεσία καλή, η παράσταση καλοστημένη, ο πρωταγωνιστής (στον ρόλο του «αδέκαστου» κριτή) διόλου πειστικός και το τέλος, κάτι παραπάνω από αναμενόμενο…

Του ΙΩΝΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

«Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους;

Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις…»**

Κωνσταντίνος Καβάφης

Η περίφημη πρόταση δυσπιστίας της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως ήταν αναμενόμενο, έληξε μάλλον άδοξα, αφήνοντας πίσω της μια αίσθηση απογοήτευσης (αν όχι αηδίας) για όλα αυτά που ακούστηκαν.

Δυστυχώς, οι τοποθετήσεις τόσο των βουλευτών όσο και των αρχηγών της μείζονος αντιπολίτευσης ήταν το «δείγμα γραφής» για όλα αυτά που έχουμε να περιμένουμε μέχρι την ημέρα της κάλπης…

Ο κύριος Τσίπρας έδωσε τον τόνο ως σκηνοθέτης, μπροστάρης αλλά και πρωταγωνιστής ενός επικοινωνιακού σόου χωρίς ουσία, χωρίς «διά ταύτα», χωρίς πρόταση, τον οποίο βολικά ακολούθησαν και οι υπόλοιποι πολιτικοί αρχηγοί.

Και ως άλλο κριάρι που παρασέρνει τα πρόβατα στον γκρεμό, μετέτρεψε μια πολιτική αντιπαράθεση σε «σκυλοκαβγά»…

Και τώρα τι;

Τι έχουμε να περιμένουμε και σε τι μπορούμε να ελπίζουμε; Με «σημαία» το «ο θάνατός σου η ζωή μου», ο κύριος Τσίπρας ξεπερνώντας ακόμα και τον χειρότερο εαυτό του έριξε όλα του τα όπλα σε μια μάχη αποδεικνύοντας ότι δεν έχει κανόνες, δεν έχει πολιτικά όρια, δεν έχει φραγμούς, καλύπτοντας την ανεπάρκεια του προγράμματός του με λάσπη.

Το πρόβλημα όμως δεν είναι «προσωπικό» και σίγουρα δεν είναι θέμα πολιτισμού, ευπρέπειας ή σεβασμού ενός ολόκληρου λαού. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αποφάσισε να σκάσει στον τοίχο με «200» και σπασμένα φρένα. Μόνο που ο τοίχος έπεσε και πλάκωσε σύσσωμη την αντιπολίτευση…

Για ένα προσωπικό «γινάτι» και με απέραντη αλαζονεία κατάφερε να βάλει ταφόπλακα (τουλάχιστον μέχρι στιγμής) στην όποια πιθανή συνεργασία ώστε η χώρα να μη βιώσει ξανά περιπέτειες που δύσκολα θα μπορέσει στο μέλλον να ξεπεράσει.

Διότι «η σφαίρα αν βγει από τη θαλάμη δεν γυρίζει πίσω»… Και αυτό -πρέπει να το παραδεχθώ- ο κύριος Τσίπρας το κατάφερε! Και χωρίς να υπολογίσει στο ελάχιστο τις «παράπλευρες απώλειες», που είναι η χώρα και οι πολίτες της, κατάφερε το αναμενόμενο, δηλαδή, να συστρατεύσει πίσω του όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης αλλά χωρίς να υπολογίσει κάτι: ότι όσο και να ψάχνει «τα κουκιά δεν βγαίνουν» ώστε να κάνει την κυβέρνηση-παρωδία που… ονειρεύεται για την επομένη των εκλογών (ας θυμηθεί ο κύριος Τσίπρας τη δήλωση του κυρίου Κουτσούμπα, ο οποίος -ούτε λίγο ούτε πολύ- είχε δηλώσει ότι δεν θα συμμετάσχει το κόμμα του σε μια κυβέρνηση καρικατούρα).

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε κι έχασε… Μικρό το κακό! Το μεγάλο κακό είναι ότι μαζί του κινδυνεύει να χάσει και το μέλλον της χώρας…

* (Μτφρ.) Τελείωσε η μουσική, έληξε η γιορτή.

** Οι στίχοι από το ποίημα του μεγάλου Κωνσταντίνου Καβάφη «Περιμένοντας τους βαρβάρους» χρησιμοποιήθηκαν στο κείμενο αυτό για έναν και μόνο λόγο: Διότι είναι καλό να υπάρχει «σύγκριση» μεταξύ της πράξης και της θεωρίας η οποία μοιραία κάποια στιγμή αποκαλύπτεται, όπως έγινε πρόσφατα στο ελληνικό Κοινοβούλιο!

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ POLITICAL