Γιατί συζητάμε; Η λογική απάντηση θα ήταν για να πάρουμε μια δεύτερη γνώμη, για να προκαλέσουμε έναν εποικοδομητικό διάλογο, για να διαφωνήσουμε, να συνταχθούμε, να συνεργαστούμε… Αλλά στο τέλος της ημέρας για να «μετρήσουμε» και να πράξουμε…

Του ΙΩΝΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ*

Ένα είδος συζήτησης, λοιπόν, είναι και οι δημοσκοπήσεις που ξεκίνησαν τη δεκαετία του ’30 από τον Αμερικανό George Gallup (για αυτό τον λόγο λέγονται και «γκάλοπ») και επιστημονικά μπορούν να ερμηνευτούν ως «αποτύπωση και διερεύνηση των διαθέσεων, γνωμών ή συμπεριφορών του πληθυσμού ή ομάδων πληθυσμού μέσω επιλεγμένων, γραπτών ή προφορικών ερωτημάτων».

Ναι, οι δημοσκοπήσεις κάνουν τη «βρόμικη δουλειά»… Δηλαδή, δίνουν τη δυνατότητα σε κάποιους να παίρνουν απαντήσεις από ομάδες ανθρώπων που σε καμία περίπτωση δεν θα τολμούσαν να αντιμετωπίσουν κατά πρόσωπο!

Και αντί να νιώθουν ευγνωμοσύνη προς τον εμπνευστή αυτών των -κατά κάποιον τρόπο- «συζητήσεων» και να λαμβάνουν σοβαρά υπ’ όψιν τα αποτελέσματά τους, φροντίζουν να τις απαξιώσουν, ειδικά όταν τα αποτελέσματα δεν τους «χαϊδεύουν τα αυτιά»!

Για το λιγοστό μυαλό μου είναι ακατανόητο και με ξεπερνά το ότι κάποιοι (πολιτικοί αρχηγοί, επικοινωνιακά επιτελεία, κομματικοί μηχανισμοί) δεν αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα των αριθμών και τη σημασία των απαντήσεων που καταγράφονται σε μια δημοσκόπηση.

Και επειδή είθισται οι δημοσκοπήσεις να είναι προεκλογική «πυξίδα», με ξεπερνά ότι είναι ελάχιστοι εκείνοι που δίνουν τη σημασία που πρέπει…

«Επί τον τύπον των ήλων» το τελευταίο διάστημα στη χώρα μας έχουν διενεργηθεί δεκάδες δημοσκοπήσεις… Με αναμενόμενες ερωτήσεις οι οποίες όμως «καθρεφτίζουν» την πραγματική ζωή, που σημαίνει ανάγκες και έγνοιες ενός ολόκληρου λαού.

Όλες -μα όλες- οι δημοσκοπήσεις στο ερώτημα «τι απασχολεί περισσότερο τον κόσμο;» έχουν την ίδια απλή και ξεκάθαρη απάντηση! Τον απασχολεί πρωτίστως το πορτοφόλι του και η ασφάλειά του και στο τέλος τα -κάθε μορφής- σκάνδαλα…

Το λογικό (και αναμενόμενο) θα ήταν «κάποιοι» να σκεφτούν και να επαναπροσδιορίσουν την τακτική τους, να εστιάσουν στην πραγματικότητα και όχι στην εμμονή, να «αφουγκραστούν» (η αγαπημένη έκφραση των πολιτικών) την πρόθεση και να δουλέψουν για την απάντηση…

Μάταια όμως…

Οι δημοσκοπήσεις -για μια μεγάλη μερίδα πολιτικών- έπαψαν να είναι η αποτύπωση της κοινωνίας (ναι, οι δημοσκόποι κάνουν και λάθη, κάποιοι απαντούν «ό,τι να ’ναι» για πλάκα) και έγιναν «εργαλείο» για αντιπαράθεση και μέσο, ώστε να δείξει ο ένας στον άλλον «ποιος την έχει μεγαλύτερη» (συγχωρέστε με για την έκφραση) προς τέρψιν ενός μικρού εμμονικού ακροατηρίου που ελάχιστα εκφράζει την πραγματικότητα…

Όσο μικρό ή μεγάλο μπορεί να είναι το «στατιστικό λάθος», στην κάτωκάτω γραμμή το αποτέλεσμα λίγο ως πολύ είναι ένας «καθρέφτης»… Οπότε καλό θα ήταν, όσο -και αν- υπάρχει καιρός, σε αυτόν τον «καθρέφτη» ο καθένας να δει την πραγματική αποτύπωση, ώστε να πράξει ανάλογα, γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι και δεν υπάρχει χρόνος για «αβάσταχτη ελαφρότητα» και… παραμορφωτικούς καθρέφτες!

*Ο Ίωνας Παπαδάκης είναι δημοσιογράφος

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ POLITICAL