Κατά κοινή ομολογία αυτός ο χειμώνας θα είναι δύσκολος. Δύσκολα, όμως, έχουμε ξαναπεράσει στη χώρα μας. Μπορεί κανείς να ξεχάσει τα πέτρινα χρόνια της δύσκολης μνημονιακής δεκαετίας; Μπορεί κανείς να ξεχάσει τα πρώτα δύο δύσκολα χρόνια του κορονοϊού και των σκληρών lockdowns; Κι όμως, μείναμε όρθιοι και δεν λυγίσαμε. Τι ήταν αυτό που μας κράτησε; Η αίσθηση της κοινωνικής αλληλεγγύης.

Η αλληλεγγύη δεν ορίζεται μόνο ως πράξη φιλανθρωπίας, αλλά και ως συνδετικός κρίκος κάθε κοινωνίας, διότι δίχως αυτή οι κοινωνίες απειλούνται υπαρξιακά. Εκτός από τις ενέργειες που θα κάνει η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, όπως έκανε και την περίοδο με τις καραντίνες και κράτησε όρθια την κοινωνία, απαιτείται και από όλους εμάς να δείξουμε ότι διαθέτουμε υψηλή ενσυναίσθηση σε ζητήματα συνεργασίας και ανθρωπιάς.

Επ’ ουδενί δεν πρέπει να μπούμε σε μια διαδικασία πόλωσης και διχασμού επειδή κάποιες πολιτικές δυνάμεις είναι «ερωτευμένες με την καρέκλα». Η λάσπη και ο τοξικός διχασμός δεν είναι προς όφελος του κοινού καλού. Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι η αυξανόμενη αυτή εσωστρέφεια οδηγεί σε οικονομικές και πολιτικές επιλογές με γνώμονα τα στενά συμφέροντα μικρών κοινωνικών δομών και όχι τα μεγάλα εκθετικά οφέλη που μπορούν να αποφέρουν οργανωμένες κοινωνικές δράσεις και αλλαγές.

H Eυρωζώνη οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια σε νέα ύφεση, άγνωστου βάθους και διάρκειας, και αυτό είναι πλέον το βασικό σενάριο για ολοένα και περισσότερους οίκους αξιολόγησης, μεγάλες διεθνείς επενδυτικές τράπεζες και μεμονωμένους αναλυτές. Αλλά συνοδεύεται και με ένα -ακόμη πιο ανησυχητικό- πρόβλημα. Ότι η Ευρώπη βρίσκεται πλέον μπροστά στο τέλος ενός κύκλου ευημερίας και την απαρχή ενός κύκλου οικονομικής αστάθειας, αβεβαιότητας, με κοινό παρονομαστή για όλες τις χώρες την αύξηση της φτώχειας. Ένα εκρηκτικό μείγμα που ενδεχομένως να πυροδοτήσει περαιτέρω τη διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων και την ανάφλεξη αναταραχών σε πολλές χώρες που θα πληγούν πιο καίρια. Κάποιοι προφανώς ποντάρουν σε αυτό το υφεσιακό σπιράλ κινούμενοι στο μαοϊκό δόγμα: «Μεγάλη αναταραχή, υπέροχη κατάσταση». Ευτυχώς οι Έλληνες έχουν πάψει πλέον να τρώνε σανό. Δεν πιστεύουν στα μεγάλα ψέματα, αλλά στις μικρές αλήθειες.

«P»

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ POLITICAL