Ραντεβού στη Βουλή δίνει ο πολιτικός μας κόσμος για το θέμα των πυρκαγιών. Καήκαμε, να το συζητήσουμε λοιπόν, σύμφωνα με τον… ελληνικό τρόπο. Να ρίξουμε ο ένας ευθύνες στον άλλον και όλοι μαζί να διαπιστώσουμε για μία ακόμη φορά τι δεν κάναμε. Μέχρι την επόμενη φορά, που θα πούμε τα ίδια.

Δυστυχώς, υπάρχουν πολιτικοί που επιμένουν ακόμη να διαπαιδαγωγούν την κοινή γνώμη στην αντίληψη πως υπάρχει λύση σε όλα: δεν υπάρχει! Μπορούν να δουν τις εικόνες πλημμύρας στο αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης ή τις φωτιές στον Καναδά που καίνε για εβδομάδες. Το έχουμε γράψει ξανά: μαγικό χέρι δεν έχει!

Και όσοι το κάνουν, όσοι μαθαίνουν τον κόσμο στα γιατροσόφια και τα μαντζούνια κάθε είδους, προσφέρουν κακή υπηρεσία. Ειδικά η αξιωματική αντιπολίτευση θα έπρεπε να το έχει μάθει καλά το μάθημά της. Έχει περάσει στην κυριολεξία διά πυρός και σιδήρου και θα έπρεπε να είναι πιο σοβαρή. Και να εκτιμά τις εκκενώσεις που σώζουν ζωές, ανθρώπων και ζώων.

Η στήλη φοβάται -και δεν το κρύβει- ότι η αντιπολίτευση ζητά τη συζήτηση στη Βουλή θεωρώντας ότι… την παίρνει να στήσει την κυβέρνηση στον τοίχο. Λες και υπάρχει κόμμα ή πολιτικός στη Βουλή που δεν ήταν στην κυβέρνηση σε περιστατικό καταστροφής. Δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει. Γιατί οι καταστροφές είναι στον κύκλο της ζωής (και των κυβερνήσεων).

Πρέπει, όμως, τα παθήματα να γίνονται μαθήματα. Το επισημαίνουμε γιατί δεν βλέπουμε κανείς να βάζει μυαλό. Οι ίδιες κατηγορίες, τα ίδια επιχειρήματα, τα ίδια αποτελέσματα. Έχει έρθει η ώρα να δούμε σοβαρά το θέμα της πολιτικής προστασίας. Είναι κομμάτι της εθνικής άμυνας και ως τέτοιο θα πρέπει να ιδωθεί.

Απαιτεί σοβαρότητα, διαρκή εγρήγορση, δέσμευση πόρων και μέσων, συναίνεση και συνεργασία. Κανείς δεν μπορεί μόνος. Δεν γίνεται κάθε φορά ο ένας να είναι στην πυρά και οι υπόλοιποι να σχολιάζουν. Ή να πηγαίνουν να δείχνουν λυπημένοι πάνω από τις στάχτες. Έχει έρθει η ώρα να κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα.

Το οφείλουμε στην Πατρίδα μας, το οφείλουμε ο ένας στον άλλον, το οφείλει η Πολιτεία στους πολίτες, το οφείλουν οι πολίτες στους εαυτούς τους, τις οικογένειές τους, τα παιδιά τους. Δεν έχει νόημα να κλαίμε και να ανταλλάσσουμε κατάρες πάνω από τα καμένα. Αν υπάρχει κάποια λύση είναι ο έγκαιρος σχεδιασμός και η λήψη των απαραίτητων προληπτικών μέτρων. Από όλους!

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ POLITICAL