Κατέβηκα στις εκλογές δύο φορές.  

Της ΣΥΝΘΙΑ ΣΑΠΙΚΑ

Μία φορά με λίστα και το απόλαυσα πάρα πολύ και άλλη μία στις βουλευτικές εκλογές του 2019. Η κάθοδος μου ήταν φουλ στα λάθη. Ήμουν αμφίθυμη, διότι αφενός μεν ήξερα που έμπλεκα, αφετέρου είχα 40 μέρες για να πάρω 15.000 σταυρούς και να ξεπεράσω σε δημοτικότητα και αναγνωρισιμότητα συνυποψηφίους μου που έτρεχαν χρόνια για τον ίδιο λόγο. Πήρα 10.000 σταυρούς σε 20 μέρες (διότι αυτό το διάστημα έτρεξα κανονικά).

Έκανα άπειρα λάθη σε συνεργάτες: ο πατέρας της βοηθού που προσέλαβα δούλευε στο γραφείο συνυποψηφίου μου, η εταιρία που αρχικά θα με αναλάμβανε επικοινωνιακά, είχε ασχοληθεί μόνο με τρόφιμα και άλλα πολλά. Τελικά ανέλαβε τα πάντα ο γιος μου, με τη βοήθεια της κόρης μου και της μαμάς μου και των φιλενάδων μου και μίας κοπέλας που γνώρισα τυχαία σε μία προεκλογική εκδήλωση, με πίστεψε και με βοήθησε. Έκτοτε έγινε και κολλητή μου.  

Πήγα με το σταυρό στο χέρι. Ελεγα σε όλες τις ομιλίες και τις συνεντεύξεις μου αυτό που πραγματικά πίστευα, χωρίς να στρογγυλεύω, όπως με συμβούλευαν οι έμπειροι. Έφαγα άπειρο χρόνο σε άσκοπες συναντήσεις σε κομματικούς παράγοντες που με κορόιδευαν πως θα με βοηθήσουν. Μοίρασα μόνη μου τα φυλλάδια μου και πιστεύω ότι τους σταυρούς που πήρα τους πήρα από τους ανθρώπους που με κοίταξαν στα μάτια και κατάλαβαν πως είχα καλή πρόθεση. Πως ήμουν χορτάτη. Και πώς ήθελα, όπως είχα πει στον Μητσοτάκη, μόνο να βοηθήσω.  

Έκανα το πρώτο βιντεάκι, που έκανε ποτέ πολιτικός ή υποψήφιος,  απευθυνόμενη στα άτομα με προβλήματα ακοής. Νιώθω πολύ περήφανη για αυτό και για τον γιο μου που το σκέφτηκε. Αφού το βγάλαμε στα social media, μας σταματούσαν στο δρόμο κωφάλαλοι συμπολίτες μου και μας χαιρετούσαν. Δακρύζαμε από την συγκίνηση όταν μου εξηγούσαν πως επιτέλους κάποιος ασχολήθηκε μαζί τους. Την αρχική μου αμηχανία που δεν έκανα πλέον ερωτησεις αλλά έπρεπε να δίνω απαντήσεις, διαδέχτηκε μία απίστευτη ανάγκη να βοηθήσω όλους αυτούς που με πλησίαζαν. Επιπλέον είχα άψογες σχέσεις με τους συνυποψηφίους μου από ….άλλα κόμματα.  

Την ημέρα των εκλογών στο τελευταίο εκλογικό κέντρο που επισκέφτηκα μία νέα γυναίκα κρατούσε αγκαλιά ένα κοριτσάκι, που κρατούσε στα χέρια του έναν φάκελο και τον έριξε στην κάλπη. Η γυναίκα, αφού ο φάκελος έπεσε μέσα, γύρισε και μου είπε: “Μόλις σας ψήφισα”. Το ίδιο βράδυ όταν δεν βγήκα, όταν δεν εκλέχτηκα, σκεφτόμουν αυτή τη γυναίκα, και πόσο ντρεπόμουν απέναντι της που δεν τα κατάφερα να την εκπροσωπήσω.  

Τι θέλω να πω; Καλό θα ήταν να τιμούμε αυτούς που μας εμπιστεύονται την ψήφο τους.  

Υ.Γ. Δεν θα κατέβω στις βουλευτικές εκλογές. Για να μην βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ KARFITSA