Αρχές Σεπτέμβρη και μία ακόμη ΔΕΘ βρίσκεται προ των πυλών. Το ερώτημα που πρέπει να θέσουμε και με ειλικρίνεια να απαντήσουμε είναι εάν η φετινή χρονιά μας βρίσκει σε καλύτερη μοίρα από την προηγούμενη. Αν οι υποσχέσεις έγιναν πράξη, αν οι προσδοκίες εκπληρώθηκαν, αν τα όνειρα δεν πήγαν χαμένα.

Σε μία άσκηση ειλικρίνειας δύσκολα θα βρεθεί κάτοικος αυτής της πόλης και αυτής της περιφέρειας, ο οποίος/η οποία θα μιλήσει για βελτίωση των συνθηκών διαβίωσής του/της. «Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν» σιγοτραδούν οι Θεσσαλονικείς εθισμένοι σε μία οικονομική και πολιτιστική τελμάτωση ανεκπλήρωτων προσδοκιών και μεγαλεπήβολων διακηρύξεων περί πρωτεύουσας των Βαλκανίων και της Νοτιανατολικής Ευρώπης. Τα σημάδια της κρίσης παραμένουν ανεξίτηλα, χιλιάδες λουκέτα, ανοίκιαστα καταστήματα, εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση σε μεγάλους αριθμούς, χαμένο ανθρώπινο κεφάλαιο, τόσο αναγκαίο για την πόλη και τις δημιουργικές της ικανότητες.

Μικρές νησίδες εξωστρέφειας και επιτυχίες δεν μπορούν να αναιρέσουν τη μεγάλη εικόνα της στασιμότητας. Τα μεγάλα έργα υποδομής απουσιάζουν αν και η έναρξη λειτουργίας του μετρό θα αποτελέσει σημαντική ανάσα σε πολλά επίπεδα, οι συγκοινωνίες ελλιπείς, το κυκλοφοριακό συνεχίζει να πληγώνει, η περιβαλλοντολογική επιβάρυνση στα ύψη. Κάποιες ευκαιρίες ανάπτυξης π.χ. σε παλιά κτίρια και βιομηχανίες παραμένουν σχέδια επί χάρτου, ή εντάσσονται σε κάποιο μακροπρόθεσμο σχέδιο, με λιγοστές πιθανότητες υλοποίησης. Εδώ και χρόνια οι αναπτυξιακές προοπτικές της πόλης περνούν από 40 κύματα. Η στρεβλή και πρόχειρη ανάπτυξη που επιλέγει η κυβέρνηση, με μία αναλώσιμη αντίληψη, όπως συνέβη με το Fly Over και ο ελλιπής συνολικός σχεδιασμός έχουν οδηγήσει την πόλη σε παρατεταμένη ασφυξία.

Μιλάμε εδώ και χρόνια για τις αποφάσεις που μπορούν να δώσουν ισχυρή προοπτική ανάπτυξης στη Θεσσαλονίκη και διαφυγή από τη δίνη της στασιμότητας. Το άνοιγμα της Θεσσαλονίκης προς τη θάλασσα μέσα από το ενιαίο παραλιακό μέτωπο, μπορεί να δώσει υπεραξία και σημαντικές προοπτικές ανάπτυξης σε ένα μοναδικό πλεονέκτημα της περιοχής το οποίο το έχουν εκμεταλλευτεί στο έπακρον αντίστοιχες πόλεις στο εξωτερικό. Η βελτίωση των συγκοινωνιών και κάποια μεγάλα, εμβληματικού επιπέδου έργα υποδομής όπως το επικείμενο σε λίγες μέρες Μετρό και άλλα μικρότερης εμβέλειας, π.χ. αξιοποιήσεις ανενεργών στρατοπέδων, τεχνολογικές επενδύσεις, νέα νοσοκομεία, αναπλάσεις, διασυνδεσιμότητα των περιοχών του αστικού ιστού με την περιφέρεια της πόλης, το μουσείο Ολοκαυτώματος, μπορούν να ανατρέψουν σταδιακά την αρνητική πορεία μέσα από σχετικές παρεμβάσεις, οι οποίες προσθετικά μπορούν να δώσουν ένα θετικό άθροισμα ανάπτυξης.

Κανείς δε μπορεί να αμφισβητήσει ωστόσο ότι, παρά το αρνητικό πρόσημο και την αναπτυξιακή στασιμότητα, η Θεσσαλονίκη έχει πράγματι την προοπτική για ένα καλύτερο μέλλον. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι δυνατότητες και ευκαιρίες ανάπτυξης υπάρχουν, αρκεί να πάρουν την κατάλληλη αξία με συγκεκριμένες πράξεις στις υποδομές. Μεταφορές, τουρισμός, πολιτισμός, καινοτομία, εκπαίδευση και η αγροτική ανάπτυξη αποτελούν κάποιους από τους τομείς στους οποίους η Θεσσαλονίκη μπορεί να πρωταγωνιστήσει με κυριαρχικό τρόπο βάζοντας τα θεμέλια μίας μακροπρόθεσμης θετικής πορείας.

Το αίσθημα της συλλογικής απογοήτευσης πρέπει να ανατραπεί. Ο τόπος δεν αντέχει άλλες υποσχέσεις, παρά έργα και δράση με γνώμονα τη βελτίωση της καθημερινότητας του πολίτη. Λύσεις άμεσες, υλοποιήσιμες, οι οποίες θα δώσουν μία ανάσα αισιοδοξίας και προοπτική. Χάθηκε ήδη πολύ καιρός και ο χρόνος δεν είναι σύμμαχος πλέον. Η αισιοδοξία είναι το αποτέλεσμα σχεδιασμού και συντονισμένης δουλειάς. Να κάτι ακόμη που λείπει από την πόλη.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ KARFITSA