Τον Ιούνιο του 2014, όταν ο Αντώνης Σαμαράς επέλεξε τον Βασίλη Κικίλια για την «ηλεκτρική καρέκλα» του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, πολλοί λοιδόρησαν και το νέο πολιτικό, αλλά και τον τότε πρωθυπουργό, κατηγορώντας τον πως έβαλε σε μία πολύ υπεύθυνη θέση έναν «άπειρο».
Τελικώς, όπως έχει αποδείξει στη σταδιοδρομία του- και όχι μόνο στην πολιτική…- ο Βασίλης Κικίλιας χρειαζόταν μόνο μία ευκαιρία: πολύ γρήγορα «πήρε τον αέρα» της Κατεχάκη, η Ασρυνομία λειτουργούσε στην εντέλεια, τα Σώματα Ασφαλείας θύμιζαν καλοκαρδισμένο ρολόι και η χώρα είχε βρει την ηρεμία της: οι επιτυχίες στην εξάρθρωση της νέας γενιάς τρομοκρατίας διαδεχόταν η μία την άλλη, οι ταραχές στο κέντρο της Αθήνας είχαν εξαφανιστεί, οι κουκουλοφόροι το ίδιος, ενώ τα πανεπιστημιακά ιδρύματα ήταν προστατευμένα και λειτουργούσαν απρόσκοπτα, χωρίς καταλήψεις και άλλα ηχηρά παρόμοια.

 
Οι επιδόσεις του Βασίλη Κικίλια ως υπουργού Δημόσιας Τάξης επιβραβεύτηκαν, τον μετέτρεψαν σε κορυφαίο στέλεχος της Ν.Δ. και ο ίδιος τα πήγε εξαιρετικά στη δύσκολη Α’ Αθηνών. Και μερικές εβδομάδες υπουργίας Πανούση, με καταλήψεις σε σχολές και «πάρτι» κουκουλοφόρων στα Εξάρχεια, ήταν αρκετές για να εκτιμηθούν έτι περαιτέρω οι επιδόσεις Κικίλια στην Κατεχάκη, διαβάζουμε στον Παράτυπο.