Η Ζωή Κωνσταντοπούλου έδωσε χθες συνέντευξη στο Open (Δ. Καμπουράκης, Π. Στάθης), προκειμένου να απαντήσει σχετικά με τις αλλαγές που έκανε στα ψηφοδέλτια της Πλεύσης Ελευθερίας και τον θόρυβο που έχει προκληθεί.

Η πρώην πρόεδρος της Βουλής υποστήριξε, μεταξύ άλλων, ότι δέχεται επιθέσεις επειδή είναι γυναίκα.

Η μόνη γυναίκα πολιτικός αρχηγός, είπε χαρακτηριστικά. Την ίδια ώρα, όμως, δεν δίστασε να πει, για τις δύο υποψήφιες με το κόμμα της που αντικατέστησε στη σειρά εκλογής, ότι η μία ήταν απούσα γενικώς και ότι η άλλη έλειπε στο Ντουμπάι!

Είπε ακόμη ότι εκλέχτηκαν απλά και μόνο επειδή ήταν πρώτες στη λίστα. Την ίδια ώρα που για τον σύντροφό της είπε ότι έλειπε σε διεθνή παραγωγή στην Ύδρα, αλλά συντόνιζε από εκεί τον προεκλογικό αγώνα. Αν δεν είναι ο ορισμός του δύο μέτρα και δύο σταθμά αυτό, τότε τι είναι;

Έκανε και δίκη προθέσεων. Υπονόησε ότι οι κυρίες που άλλαξε δεν θα ήταν πιστές στο κόμμα και ότι ήθελαν να μπουν στη Βουλή για τους δικούς τους λόγους! Μα εκπρόσωποι του λαού δεν είναι οι βουλευτές;

Και ότι η ίδια ως προπονητής μπορεί να κάνει αλλαγές. Το τελευταίο δεν το αμφισβητεί κανείς, αλλά εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με αλλαγές γενικά. Μιλάμε για στοχευμένες τοποθετήσεις στελεχών όπου πιστεύει ότι μπορεί να βγάλει βουλευτή το κόμμα της.

Σε κάθε περίπτωση, έχουμε μία απορία: αν έκανε λάθος τοποθετώντας τις συγκεκριμένες κυρίες στη λίστα υποψηφίων της Πλεύσης Ελευθερίας, γιατί οι πολίτες να εμπιστευτούν τις νέες επιλογές; Μήπως θα πρέπει να δει λίγο το κριτήριό της;

Μήπως έχουν κάποιο δίκιο όσοι υποστηρίζουν ότι όταν έλεγε «εμείς» εννοούσε «εγώ»; Έτσι είναι τα κινήματα; Έτσι είναι οι πολιτικές ανοιχτών θυρών; Περιστρεφόμενες πόρτες και μέσα μένει μόνο όποιος θέλει ο αρχηγός; Και, τελικά, ποιο το νόημα της… αγάπης όταν βγάζει κανείς τόση χολή για όποιον δεν υπακούει στις εντολές του;

Είναι πραγματικά κρίμα να διαψεύδονται τόσο γρήγορα προσδοκίες ανθρώπων που είχαν πιστέψει ότι κάτι διαφορετικό πάει να γεννηθεί. Είναι πραγματικά κρίμα να αποδεικνύονται (τόσο) συστημικά (και παλιά στις διαδικασίες και τις μεθόδους) τα λεγόμενα αντισυστημικά κόμματα.

Και κάτι τελευταίο για τους προπονητές: ομάδα που κερδίζει δεν την αλλάζουν. Συνήθως…

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ POLITICAL