Τοξικά παιχνίδια με τη Δημοκρατία
Η τοξικότητα που κυριαρχεί στο πολιτικό κλίμα των ημερών φαίνεται ότι έχει ανοίξει την όρεξη σε κάποιους. Οι οποίοι, σπεκουλάροντας πάνω στις κατηγορίες της αξιωματικής αντιπολίτευσης για «εκτροπή» και «παρακράτος» – μετά το ερωτηματικό στο «Μένουμε Ευρώπη;»- κοτσάρουν και ένα ακόμη στη Δημοκρατία μας!
Του ΓΙΑΝΝΗ ΑΝΤΥΠΑ
Το επισημαίνουμε γιατί βλέπουμε να έχουν πυκνώσει τώρα τελευταία τα άρθρα και οι προβληματισμοί του τύπου «έχουμε Δημοκρατία;», «λειτουργεί η Δημοκρατία;» κοκ. Ένα απλό αλλά και εξαιρετικά ύπουλο ταυτόχρονα ερωτηματικό.
Προσοχή, δεν εννοούμε ότι παίζει σε αυτό το παιχνίδι η αξιωματική αντιπολίτευση. Για να εξηγούμαστε. Επισημαίνουμε όμως το πώς διάφορα κέντρα επενδύουν πάνω στην πολιτική αντιπαράθεση.
Μιλούν για τις αδυναμίες της Δημοκρατίας μας, λες και υπάρχει η ιδανική Πολιτεία. Άλλοι νομίζοντας ότι καβαλούν το κύμα για να κερδίσουν δημοσιότητα και να συντηρήσουν το κοινό τους, άλλοι με ατζέντα: ορισμένοι για να χτυπήσουν την κυβέρνηση, κάποιοι για να γίνουν αρεστοί στην αντιπολίτευση και άλλοι για να αυξήσουν τη διαπραγματευτική τους ισχύ προς πάσα κατεύθυνση.
Μια ειδική κατηγορία αποτελούν όσοι κάνουν παιχνίδι με τον Παύλο,πιστεύοντας -ίσως- ότι ο γιος του Κωνσταντίνου είναι αφελής. Ότι θα φλερτάρουν με τη ματαιοδοξία του και θα τον κάνουν υποχείριο στα σχέδιά τους.
Στο πλαίσιο αυτό, αποδίδουν φιλοβασιλικά αισθήματα στο 30% που δηλώνει ότι θα ήθελε/δεν θα ενοχλούνταν από μια επίσημη κηδεία του τέως. Ειλικρινά, η στήλη ελπίζει να μην τσιμπήσει κανένα από τα παιδιά του.
Το έχουμε γράψει ξανά: στην Ελλάδα έχουμε όνομα και επίθετο, έχουμε Δημοκρατία και όποιος ενδιαφέρεται για τα κοινά μπορεί να είναι υποψήφιος. Με θέσεις και προτάσεις, όχι με κληρονομικό δικαίωμα.
Ερωτηματικό στη Δημοκρατία μας δεν υπάρχει!
Μπορεί να λέγονται υπερβολές, να γίνονται λάθη, να μη μιλάμε πάντα με το «σεις» και με το «σας», αλλά ούτε ξέφραγο αμπέλι είναι η χώρα, ούτε οι Έλληνες (και οι πολιτικοί) είναι εύκολα θύματα ή ιδανικοί αυτόχειρες.
Για να μιλήσουμε και με όρους δημοψηφισμάτων, άλλο του ’74 και άλλο του ’15. Καλό θα είναι βέβαια να σέβονται όλοι τα όρια της λογικής και το νόημα των λέξεων που χρησιμοποιούν.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ POLITICAL