της Φιλίας Νομικού
Ο όρος “Stand up Comedy”, σε πολλούς, φέρνει την πρώτη σκέψη: «άλλη μια εύκολη αμερικανιά». Κι αν ακούσουν πως το είδος έχουν υπηρετήσει «αστέρες» του Χόλυγουντ όπως ο Γούντυ Άλεν, ο Μπίλυ Κρίσταλ, ο Έντι Μέρφι και πολλοί άλλοι, μάλλον η δεύτερη σκέψη θα είναι: «δίκιο είχα, αμερικανιά».
Αν πάρει το χρόνο του κάποιος όμως –που λένε και οι Αμερικάνοι- θα υποψιαστεί πως ένα είδος το οποίο «υπηρετούν» τέτοια ονόματα, πρέπει να είναι αρκετά απαιτητικό. Και θα έχει δίκιο…
Ο κωμικός είναι μόνος επί σκηνής, απέναντι σε ένα κοινό που περιμένει να ξεκαρδιστεί στα γέλια και σε κάθε φράση του performer που δεν συμβαίνει αυτό, του χρεώνει μια μικρή αποτυχία… Πολλές φράσεις χωρίς γέλιο, μεγάλη αποτυχία…
Ο stand up κωμικός Παναγιώτης Κούδας, στη μικρή σκηνή του θεάτρου «Αθήναιον» της Θεσσαλονίκης, με την παράσταση «πόσο μόνος είναι αυτός ο Μάκης», αλλά και ο νεότερος Στέλιος Ανατολίτης που είχε αναλάβει το «ζέσταμα» του κοινού, προκάλεσαν υψηλά ντεσιμπέλ γέλιου, αποδεικνύοντας ότι η ολοένα αυξανόμενη απήχηση της stand up comedy στην Ελλάδα, είναι απόλυτα δικαιολογημένη.
Η κωμωδία άλλωστε, από την εποχή του Αριστοφάνη, είναι ελληνικός όρος.
Στην παράσταση «πόσο μόνος είναι αυτός ο Μάκης», επιβεβαιώνεται το «μυστικό» (όχι και τόσο μυστικό για τους μυημένους) επιτυχίας της stand up comedy: να νιώσει ο θεατής πως …αυτοσαρκάζεται μέσα από τα λόγια ενός άλλου. Οξύμωρο; Καθόλου, αν σκεφτεί κανείς, πως ο επιτυχημένος stand up comedian λειτουργεί τελικά σαν ένας κωμικός ελαφρά παραμορφωτικός καθρέφτης των βιωμάτων του θεατή, αναδεικνύοντας μια αστεία εκδοχή και προσέγγιση βιωμάτων που είναι κοινά για μεγάλες ομάδες ανθρώπων. Ένας καθρέφτης, φτιαγμένος από γέλιο…
Για παράδειγμα: Όλοι –σχεδόν- έχουμε βιώσει το ψήσιμο ελληνικού καφέ, αλλά ο τρόπος που το περιγράφει ο Παναγιώτης Κούδας στην παράστασή του, όχι μόνο σε κάνει να γελάσεις φέρνοντας στο νου σου τους καφέδες που έχεις ψήσει εσύ στο μπρίκι, αλλά και να εκτιμήσεις τη μοναδικότητα του ελληνικού καφέ… Και όχι. Δεν θα αποκαλύψουμε περισσότερα.
Παράδειγμα δεύτερο: Όλοι έχουμε περάσει, ή θα περάσουμε από την ηλικία των 30 ή 40 ετών.
Στη διάρκεια της παράστασης «πόσο μόνος είναι αυτός ο Μάκης», τα μικρά, απλά, καθημερινά …σημάδια της παρόδου των δεκαετιών στο σώμα και στις συνήθειές μας, αποκτούν μια πραγματικά ξεκαρδιστική διάσταση. Και βέβαια, είναι άλλο να σας γράψουμε εμείς, πως σκάβουν τούνελ οι τρίχες για να φύγουν από τα μαλλιά του 40άρη και να μετακομίσουν σε άλλα σημεία του προσώπου και εντελώς άλλο να σας το περιγράφει ο Παναγιώτης Κούδας επί σκηνής.
Με λίγα λόγια, η stand up comedy ταιριάζει στον αυτοσαρκασμό και στο μεσογειακό ταπεραμέντο του Έλληνα. Γι` αυτό αποκτά όλο και πιο μεγάλο κοινό, γι` αυτό προσελκύει ως πρόκληση όλο και περισσότερους κωμικούς, γι` αυτό υπάρχουν Έλληνες και Ελληνίδες Stand Up Comedians που κάνουν ήδη εντυπωσιακή διεθνή καριέρα.
Και βέβαια, στο τέλος της παράστασης του Παναγιώτη Κούδα, ή λίγο αργότερα μετά από σκέψη, αφού ο θεατής έχει γίνει κοινωνός της ταυτότητας και των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του περιβόητου «Μάκη», ένα ακόμα συμπέρασμα έρχεται αβίαστα: Δεν υπάρχει τίποτα πιο αστείο από τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις μας…