«Ένας από τους πυλώνες της τέχνης είναι ότι ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον ίδιο μας τον εαυτό», τονίζει σε συνέντευξη του στην Karfitsa ο σκηνοθέτης της παράστασης «Φαίδρας Άτοπος», Αντώνης Καραγιάννης. Όπως αναφέρει ο ίδιος μέσα από την ιστορία της «Φαίδρας» ερχόμαστε αντιμέτωποι με καταστάσεις που υπάρχουν στο υποσυνείδητο μας και το συγκεκριμένο έργο έχει οδηγήσει και εμένα σ’ αυτά τα μονοπάτια!»
Το έργο «Φαίδρας Άτοπος» παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο Θέατρο Αθήναιον στη Θεσσαλονίκη το Σάββατο 6 και Κυριακή 7 Μαΐου, στις 21.00. Ένα ρεσιτάλ για δύο σολίστ. Μουσική σύλληψη κι εκτέλεση επί σκηνής: Μιχαήλ Χατζηαναστασίου και στον ρόλο της Φαίδρας η Ηρώ Μουκίου.
Συνέντευξη στην ΕΥΗ ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΥ
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε στο να επιλέξετε το συγκεκριμένο έργο και να ασχοληθείτε σκηνοθετικά μ’ αυτό;
Η επιλογή ενός έργου δεν είναι μόνο το κείμενο, είναι και οι άνθρωποι που έχουμε γύρω μας. Εδώ και χρόνια ήθελα να συνεργαστώ με την Ηρώ Μουκίου, είναι αγαπημένη φίλη και πολύ αξιόλογη καλλιτέχνης με μια μεγάλη πορεία στο θέατρο και στην τηλεόραση. Συζητούσαμε εδώ και χρόνια ότι κάποια στιγμή θέλουμε να συνεργαστούμε. Ένα κείμενο από την Δήμητρα Μήτα και μουσική σύλληψη και εκτέλεση επί σκηνής από τον Μιχαήλ Χατζηαναστασίου. Έτσι με την Ηρώ καθώς βρισκόμασταν μαζί σε διάφορες παραστάσεις και συζητούσαμε, πήραμε την απόφαση και είπαμε πως θα επιχειρήσουμε να το κάνουμε. Άλλη μια απόφαση που πήραμε μαζί ήταν το ταξίδι αυτού του έργου να ξεκινήσει πρώτα από την Θεσσαλονίκη και μετέπειτα να κατέβει στην Αθήνα. Πέρα ομως από την αγάπη μου στη Ηρώ και την εμπιστοσύνη που της έχω, πολλά πράγματα έχουν να κάνουν και με το έργο. Είναι ένα πολύ όμορφο κείμενο που ακουμπάει επάνω στον μύθο της «Φαίδρας» και μιλάει για τους λόγους που φέρθηκε τόσο αποτρόπαια σ’ έναν άνθρωπο που αγάπησε τόσο πολύ. Ένας παράνομος και ανεκπλήρωτος έρωτας.
Πως προσεγγίσατε σκηνοθετικά την πρωταγωνίστρια του έργου;
Σκηνοθετικά προσπάθησα να μπλέξω πολλά είδη θεάτρου και συγκεκριμένα δουλέψαμε πολύ στο σωματικό θέατρο, υπάρχει πολύ κίνηση πάνω στην σκηνή και σημεία που η «Φαίδρα» απευθύνεται στο κοινό μέσα στο έργο. Υπάρχουν και τραγωδιακά στοιχεία και όλα αυτά υποστηριζονται με την μουσική και με τους φωτισμούς, με έναν αρμονικό τρόπο.
Αντιμετωπίσατε προκλήσεις καθ’ όλη τη διάρκεια της σκηνοθεσίας;
Η πρόκληση μου πάντα ως σκηνοθέτης είναι αυτό που κάνω να μπορέσει να επικοινωνήσει με το κοινό και θεωρώ πως τελικά αυτή η επικοινωνία έχει επιτευχθεί μέσα στο έργο. Για μένα αυτό αποτελεί το μεγαλύτερο μου στοίχημα, το πως και το τι μπορώ να επικοινωνήσω στους θεατές!
Τι είδους συναισθήματα θα προκαλέσει η «Φαίδρας Άτοπος» στους θεατές της;
Τα πάντα! Μπορεί να προκαλέσει από θυμό, οργή, μέχρι αγάπη, πόνο, ο κόσμος θα νιώσει και θα ταυτιστεί με πολλά κομμάτια του κειμένου και του έργου. Είναι μια ηρωίδα που δεν είναι αγαπητή λόγω των πράξεων της, παρ’ όλ’ αυτά θα δούμε και θα μάθουμε τους λόγους που έφτασε σ’ αυτό το σημείο.
Η τριβή σας με το κείμενο αλλά και με την ηθοποιό Ηρώ Μουκίου και τον Μιχαήλ Χατζηαναστασίου ο οποίος είναι υπεύθυνος για την σύλληψη και την εκτέλεση της μουσικής. Σας έκαναν να ανακαλύψετε πράγματα για τον εαυτό σας;
Πάντα ανακαλύπτεις πράγματα, μέσα από το κείμενο, μέσα από τους ανθρώπους που συνεργάζεσαι και νομίζω πως ένας από τους πυλώνες της τέχνης είναι ότι ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον ίδιο μας τον εαυτό. Ερχόμαστε αντιμέτωποι με καταστάσεις που ενώ δεν είναι βιωματηκές μας μεταφέρουν σε μονοπάτια που υπάρχουν στο υποσυνείδητο μας και το συγκεκριμένο έργο με έχει οδηγήσει σ’ αυτά τα μονοπάτια.
Τι είναι αυτό που θέλει να προσφέρει το έργο στους θεατές και τι θα μπορούσαμε να αποκομίσουμε;
Όταν υπάρχει μια καλοδουλεμένη και καλοστημένη παράσταση από μόνη της έχει έναν λόγο ύπαρξης. Υπάρχει μια μεταφορά στον χρόνο από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα και αυτή η διαχρονικότητα για μένα είναι η ουσία μιας παράστασης, είναι αυτό που της δίνει αξία και την κάνει να αντέχει στον χρόνο!
