Ο Πάρις Ρούπος γεννήθηκε το 1986, δύο χρόνια μετά τον οργουελικό μεγάλο αδερφό και τέσσερα χρόνια μετά τον κανονικό του μεγάλο αδερφό. «Κοινώς είχαμε αρκετή διαφορά ηλικίας ώστε να τρώω βρωμόξυλο», λέει γελώντας. Ο ταλαντούχος κωμικός χαράζει μια λαμπρή πορεία στο χώρο της κωμωδίας και παραθέτει μία συνέντευξη στην Karfitsa.
Ποιες οι διάφορες stand up comedy και κωμωδία;
Το stand-up comedy είναι κωμωδία. Αλλά σε αντίθεση με τα άλλα είδη κωμωδίας, έχει διαδραστικότητα και άμεση ένδειξη επιτυχίας ή αποτυχίας του υλικού του/της κωμικού. Όσο ζωντανός/η είναι εκείνος/η επί σκηνής τόσο είναι και το κοινό του από κάτω. Για αυτό είναι το πιο αξιοκρατικό είδος. Ξέρεις αν είσαι, ή αν μπορείς να γίνεις, καλός επί τόπου. Και μαθαίνεις να το διαχειρίζεσαι. Στην γραπτή, την τηλεοπτική ή την κινηματογραφική κωμωδία, θα πρέπει να περιμένεις να σου έρθουν τα νούμερα και οι κριτικές για να βγάλεις συμπέρασμα.
Άλλο σημαντικό στοιχείο του στάνταπ είναι η ταύτιση. Σαν θεατής, νιώθεις τον κωμικό σαν μια προέκταση του εαυτού σου και συμμερίζεσαι τις σκέψεις, τις παρατηρήσεις, τις ανασφάλειες, τις φοβίες και τις ανησυχίες που πιθανώς εκφράζει μέσα από τα αστεία του.
Πως αντιμετωπίζει η Ελλάδα το stand up;
Πολυ θετικά, ειδικά τα τελευταία χρόνια. Γίνονται άλματα και από πλευράς κωμικών και από πλευράς πιο «εκπαιδευμένου» πλέον κοινού. Οριακά αγγίζουμε το σημείο να μη χρειάζεται πια να εξηγούμε στο κοινό τι είναι αυτό που θα παρουσιάσουμε απόψε.
Στόχος είναι οι στάνταπ κωμικοί σταδιακά να «εισβάλλουν» και σε άλλα mainstream και δημοφιλή μέσα, όπως το ραδιόφωνο, η τηλεόραση και το σινεμά. Θα ανέβει το επίπεδο συνολικά, πίστεψέ με.
Ποια είναι τα βασικά στάδια συγγραφής ενός κειμένου για μια παράσταση;
Το κείμενο γράφεται και διαμορφώνεται παράλληλα με την παράσταση. Πρώτα σημειώνεις μια ιδέα και μετά την αναπτύσεις και τη βάζεις σε μια σειρά, με προσεκτική σύνταξη και επιλογή λέξεων. Περίπου σαν να γράφαμε μια έκθεση αλλά με σκοπό να έχει κάτι αστείο σε κάθε δεύτερη ή τρίτη πρόταση. Και πάλι όμως χρειάζεται νοηματική συνοχή. Στη συνέχεια, δοκιμάζεται ζωντανά σε κοινό, και μόνο έτσι, και επαναπροσδιορίζεται από την αρχή, αναλόγως την ανταπόκριση. Γενικά ένα στάνταπ κείμενο επιδέχεται μονίμως αλλαγές και σπανίως μπορείς να ισχυριστείς ότι το τελειοποίησες. Και εκεί βρίσκεται η μαγεία του. Κάθε φορά που ειπώνεται ζωντανά μπορεί να είναι ξεχωριστή.
Ποσό δύσκολο ή μη αποδεκτό είναι να ενσωματώνεις στερεότυπα σε ένα κείμενο;
Για μένα, τα στερεότυπα όχι μόνο δε χρειάζεται να τα τα αποφεύγεις αλλά ίσα ίσα μπορείς και να τα χρησιμοποιείς, ακριβώς για να τα ανατρέψεις, ή να τα επιβεβαιώσεις, αναλόγως πού θες να στοχεύσεις. Δύσκολο μπορεί να είναι ναι, γιατί θέλει προσοχή και σαφήνεια τοποθέτησης, αλλά «μη αποδεκτό» σε καμία περίπτωση. Δεν υπάρχει το «μη αποδεκτό» στην κωμωδία. Αν παράξει γέλιο τότε, όπως ειπώθηκε και παραπάνω στην πρώτη απάντηση, υπάρχει η απόδειξη ότι έγινε αποδεκτό.
Τι κανείς εάν το αστείο σου δε περάσει στο κοινό;
Το αντιλαμβάνομαι, το αναγνωρίζω, ίσως και να το σχολιάσω για να αποδεχθούμε συνολικά όσοι βρισκόμαστε στο δωμάτιο ότι συνέβη και προχωράω με το επόμενο αστείο χωρίς να φανεί ότι έγινε κάτι φοβερό. Το να συμβεί να μην περάσει κάποιο αστείο, είναι μέρος του προγράμματος, είναι στη φύση του στάνταπ, και οι παράγοντες μπορεί να είναι διάφοροι. Από το ίδιο το αστείο, μέχρι την εκτέλεση του ή την έλλειψη ταύτισης από το κοινό.
Ποια πιστεύεις ότι ειναι η πιο ευτράπελη ιστορία που έχεις να διηγηθείς από μια περιοδεία;
Ευτράπελη και τρομακτική μαζί. Κάποτε σε ένα τουρ μαζί με τον Κων/νο Μπούρα Μπαϊμάκο αναγκαστήκαμε να πάρουμε το περιβόητο νυχτερινό τρένο του ΟΣΕ. Η κατάσταση μέσα στο «κουπέ» που ταξιδεύαμε, όσο περνούσε το βράδυ γινόταν όλο και πιο επώδυνη και σκοτεινή και περιλάμβανε χαρακτήρες που εναλλάσονταν στην παρέα μας, όπως έναν οπαδό της ΑΕΚ που είχε καταναλώσει μεγάλη ποσότητα αλκοόλ, έναν κακόμοιρο μετανάστη που μου ήπιε το λιγοστό μου νερό και έτρωγε μακαρόνια από ένα τάπερ με τα χέρια, έναν φασίστα που τον πήραν χαμπάρι ένα τσούρμο αντίφες στο τρένο και τον πετάξαν έξω από το βαγόνι κακήν κακώς χωρίς τις αποσκευές του, έναν ελεγκτή να ψάχνει τις εν λόγω αποσκευές σε επόμενους σταθμούς, και ταυτόχρονες μυρωδιές παντός είδους να αναδύονται από ανθρώπους και πράγματα, κάνοντας με σιγά σιγά να μη με χωράει ο τόπος, να έχω αίσθηση εγκλωβισμού, ταχυκαρδία, δύσπνοια, και γενικότερα συμπτώματα ανακοπής καρδιάς, σε μια διαδρομή με σιδηρόδρομο που θα έκανε το «Όριεντ Εξπρές» να μοιάζει με παιδική ιστοριούλα. Τελικά επρόκειτο για μια απλή, γλυκιά και τυπική κρίση πανικού που μέσα στο μυαλό μου διογκώθηκε ως το πιθανό τέλος της ύπαρξης μου, σε βαθμό που άρχισα να ψάχνω στο κινητό μου σε ποιο νοσοκομείο μπορώ να πάω επειγόντως με το που φτάσουμε. Όλη αυτή η σουρεαλιστική ιστορία είναι δύσκολο να περιγραφεί μέσα σε 10 γραμμές και για αυτό έχει μετουσιωθεί σε στάνταπ κείμενο το οποίο όμως δεν έχω παρουσιάσει ακόμα. Δεν ξέρω αν είμαστε ακόμα έτοιμοι για μια ιστορία με το τρένο, τόσο μέτρια μπροστά σε όσα τραγικά συνέβησαν πριν λίγο καιρό.
Σπούδασες κάτι άλλο ή έλεγες πάντα θα γίνω κωμικός;
Όχι μόνο δεν το έλεγα πάντα. Δεν το έλεγα ποτέ. Ακόμα και τώρα μου φαίνεται σε στιγμές περίεργο. Είναι μια εξέλιξη που δεν είχα φανταστεί ποτέ. Γιατί το stand-up δεν υπήρχε και ιδιαίτερα σαν εδραιωμένη σκηνή πριν κάποια χρόνια. Για να έλεγες στα 90s ή στα 00s ότι θέλεις να γίνεις stand-up κωμικός στην Ελλάδα έπρεπε ή να έχεις προφητικές ικανότητες ή να είσαι εξαιρετικά διορατικός. Και δεν ήμουν τίποτα απ’τα δύο. Απλά προέκυψε και μεγαλώσαμε και εμείς μαζί με τα σκηνή. Πριν από αυτό σπούδασα γραφίστας και δούλεψα αρκετά χρόνια πάνω στο αντικείμενο. Βόλεψε πολύ όταν ήρθε η ώρα να φτιάχνουμε τις αφίσες μας για τις παραστάσεις.
Τι περιμένουμε από εσένα το επόμενο διάστημα;
Τώρα τον Απρίλη ολοκληρώνω τις εμφανίσεις με τη νέα μου σόλο παράσταση «ΟΧΙ ΜΑΝΑΔΕΣ» στην Αθήνα (τις Τρίτες στο Μουσικό Κουτί στο Γκάζι). Μέσα στον Απρίλη και τον Μάη η παράσταση θα περιοδεύσει επίσης και σε ορισμένες πόλεις της Ελλάδας (πιθανότατα και στη Θεσσαλονίκη ξανά στο τέλος του Μαΐου). Το καλοκαίρι ετοιμάζονται κάποιες συνεργασίες για μεμονωμένες παραστάσεις, και με μουσικό ύφος μάλιστα. Το «ΟΧΙ ΜΑΝΑΔΕΣ» θα επιστρέψει και την επόμενη χειμερινή σεζόν. Επίσης προβλέπονται συμμετοχές στις παραστάσεις του φετινού «Athens Comedy Festival» και σε άλλες θερινές εκδηλώσεις μαζί με συναδέλφους. Μετά τον Covid, το στάνταπ επιβιώνει και το καλοκαίρι, καθώς βρήκαμε νέες μορφές και χώρους να φιλοξενούμαστε κατά τους θερινούς μήνες είτε ηπειρωτικά, είτε νησιωτικά. Γενικά προσαρμοζόμαστε και θα πέφτετε συνέχεια πάνω μας, θέλοντας και μη.
